Welkom terug...

Wat doen de hervonden herinneringen nog steeds met me?

Ik voel dat ik stil sta, dat het leven doorgaat zonder mij. Elke dag voel ik me slechter, ik ben vervuld van enorme woede over alles en iedereen. Aan de andere kant kan ik om alles huilen, en soms lijd ik veel en schreeuwt alles in mij om hulp. Deze stemmingswisselingen drijven me tot de uiterste uitputting.

Ik voel me zo eenzaam, leeg en nutteloos…

Ik zou mijn leven normaal willen beginnen, ik ben begonnen met yoga en ik schrijf een dagboek ... maar mijn leven is nog steeds niet beter.

Ik kan nog steeds niet werken... misschien moet ik mezelf ertoe dwingen?

Ik weet niet meer hoe ik mezelf moet helpen, ik voel me zo nutteloos en niets waard.

Ik vernietig alles om me heen, ik loop weg van mensen, ik ben voor alles bang, niets is meer veilig.

Waar heb ik deze herinneringen voor nodig? Ze namen mijn leven!

Is het normaal wat ik voel, hoe lang zal dit duren? Wat moet ik doen om me beter te voelen, hoe was het voor jou?

Zoe