Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Wat een avond stappen met je kan doen

Begin 2018 vertrok ik voor stage naar het buitenland, het was een verplicht onderdeel van mijn studie en ik was tot dusver erg enthousiast over de bestemming en het nieuwe avontuur.

Op de bestemming was het allemaal prima, ik had mijn eigen appartement op het terrein van het hotel, kreeg 6x per dag de mogelijkheid om te eten, en de bestemming was een pareltje. Wat wil je nog meer denk je dan? Juist, vrienden om mee te stappen en mee op avontuur te gaan.

Het was geen bestemming waar jongeren gastvrij waren, en er waren weinig andere internationale studenten. Mijn enige vrienden waren mijn buurmeisje die ook stage liep in het zelfde hotel, en een jongeman die ik via haar kende. We gingen vaak samen wandelen, wat drinken of stappen.

Deze jongeman deed zich voor als Iemand die niet daar vandaan kwam, eind 20/ begin 30 en had uit een oepsie een dochter. Het klonk allemaal erg geloofwaardig.

Op 1 van de laatste avonden voordat mijn buurmeisje naar huis zou gaan gingen we uit met zijn 3en. Voordat we weg gingen zoende de de jongeman me. Het voelde alles behalve goed, dat heb ik hem laten weten. We gingen redelijk laat op pad, en belandden in de club. Hier heb ik nogmaals laten weten aan hem dat ik hem niet wilde. Op een gegeven moment ging hij boos weg.

Ik heb ca 4 drankjes gehad, maar toch was ik totaal helemaal de weg kwijt, dus besloot naar huis te gaan. Daar zat hij voor mijn appartement. Ik was zelf helemaal raar in mijn hoofd, alsof ik vreselijk dronken was, maar dat kon absoluut niet. Ik vertelde hem dat hij op moest hoepelen, maar omdat ik helemaal wazig was wilde hij me zogenaamd naar mijn appartement brengen. 

Eenmaal daar hem weer verzocht weg te gaan maar ik moet in bed gaan liggen (dit was ook het enige waar ik aan kon denken). Brutaal dat hij was ging hij naast me liggen. Ik kon er niks meer tegen doen, ik was zelf helemaal lam. Hij zat aan me. Ik herinner me zijn woorden “calma calma” en hij had sex met mij, ik niet met hem. (Walgelijk, ik was half buiten bewustzijn)

De volgende ochtend werd ik wakker en hij lag nog naast me, hij wilde zo weer verder gaan. Op dat moment was ik helder genoeg om hem er uit te gooien.

Ik ben die dag enorm ziek geweest, ben in het ziekenhuis beland waar ze bloed gingen prikken en me kort daarna aan een infuus legden om me op te peppen. Ze hebben nooit gezegd wat ze in mijn bloed hebben aangetroffen. Wellicht ook door een taal barrière.

kort na de gebeurtenis zei een collega heel randomly. Ja je moet echt uitkijken voor die jongen. En achteraf kreeg ik berichtjes van mijn buurmeisje dat hij had gelogen over zijn leeftijd, en hij gewoon uit het land, zelfs de plaats kwam waar we waren. Dit had ze van iemand gehoord. Bij mij gingen nog geen alarmbellen rinkelen en ik schaamde me voor de gebeurtenis. 

Ik had zelf het besef niet wat er gebeurt is. Wel ging het elke dag een stukje meer bergafwaarts met me. Ik kon niet meer functioneren op stage. Toen mijn pa en zijn vriendin kwamen was het voor mij echt klaar, ik heb toen op stage besloten om naar huis te gaan. Een paar dagen na hen vloog ik naar huis.

Ik heb iedereen altijd verteld dat ik naar huis ging omdat ik heimwee had en het niet naar mijn zin had, en dat stage vreselijk was. Dit klopte enigszins maar normaal zou ik niet opgeven. Ik denk dat het liegen zo makkelijk ging omdat ik zelf het besef niet had en in mijn eigen leugen kon geloven.

2,5 jaar na dato kwam de serie van Geraldine en de vrouwen op tv. Ja echt, ik begon mij te beseffen wat er met mij gebeurd is, dat het niet mijn schuld is, en dat het me aangedaan is. Toch heb ik op dit moment nog geen last gehad van de gebeurtenis. Ik heb de gedachten zeer waarschijnlijk niet willen verwerken omdat ik nog meer te verwerken had.

Nu, bijna een jaar nadat ik me besefte wat me is aangedaan, is bij mij het moment aangebroken dat ik last krijg van mijn trauma. Ik had sex met mijn vriend maar het bleef rondspoken. Dit was het moment dat ik dacht: k*t ik moet hier wat mee.

En dan, hoe ga je beginnen? Niemand op 1 vriend na die er wat van wist. Hoe vertel je zo iets en wie? Er rust een vreselijke taboe op verkrachting, en zelf kon ik dat woord nieteens uitspreken.

Na contact met CSG heb ik in een hele grote paniekaanval verteld aan mijn vriend wat me is overkomen, ik was bang dat hij boos zou worden dat ik gelogen heb al die jaren, maar het ging enorm goed. Ik heb nu onderhand een paar mensen in vertrouwen genomen en het verhaal verteld. Waaronder mijn bedrijfsleider, omdat ik slecht kan functioneren op werk en zeer waarschijnlijk lijd aan PTSS. Ik heb net een nieuwe baan en deze wil ik niet op het spel zetten. De beste man voelde zich zo machteloos en zat met tranen in zijn ogen mijn verhaal aan te horen. Hij is vader van 3 jonge kids, dit raakte hem enorm.

Ik heb nu maar te dealen met mijn gevoelens, want helaas heeft POH GGZ bij ons een wachtlijst van 2 a 3 weken. Ik kan er over 1,5 week terecht. Dan moet er nog een verwijzing komen naar een behandeling, en de wachtlijsten zijn enorm lang overal mocht ik vernemen, of je moet alles voor eigen rekening nemen mocht ik vernemen. Uiteraard zijn dit de dingen die je niet wil horen wanneer je enorm in de knoop zit, maar het zij zo.

Ik worstel echt met mijn klachten, en vind het heel raar dat het nu pas echt er uit komt. Wat voor mij helpt is afleiding of praten over mijn verhaal. Daarom plaats ik dit bericht, en heb ik enkele personen waarmee ik er over kan praten.

Bezig met laden...

2 Reacties *

15 september 2021
Hey Samson, Als eerste wil ik even zeggen, ik walg echt van dit soort verhalen. Ik kan me (zelfs na mijn gebeurtenis) niet voorstellen dat iemand dit zou willen doen. Ik ben echt heel trots op je dat je hulp gaat zoeken, want ik weet dat het lastig is om erover te kunnen praten. Jammer dat dit zo lang moet duren, maar succes met je afspraak! Ik hoop dat je er erg mee geholpen wordt!
11 september 2021
Hi Samson, Allereerst is het heel knap dat je dit hebt durven delen! Het is zeker een best moeilijk stap als je het er met niemand over heb gehad. Uit je bericht haal ik dat je het nu met verschillende mensen heb besproken. Wat heel goed is!!! Het delen van je traumatische ervaring is goed voor je omdat je op deze manier kan gaan starten met het verwerken. Goed dat je een afspraak hebt staan bij de POH GGZ. Hier kan je dus ook je verhaal kwijt. Daarnaast is het fijn dat je vriend jou steunt in wat er met je gebeurt is! Er zal toch ergens een trigger zijn geweest die je hebben doen denken aan de gebeurtenis. Ik heb dit zelf namelijk ook gehad. Ik heb mijn gebeurtenis (seksueel misbruik) meegemaakt rond mijn 11/12 jarige leeftijd. En dat is nu sinds een jaar naar boven gekomen. Bij mij is dit getriggerd door dat ik dronken was. Blijkbaar kan het zo zijn dat nadat je gedronken hebt dat jou deur met emoties en belevingen naar het licht worden gebracht. Daarnaast zat ik een jaar met erge PTSS klachten. Voordat ik het aan mijn vriend vertelde. Ik was ook bang dat hij boos zou worden. Maar tot op de dag van vandaag steunt hij mij zo goed! Naast de depressie die ik nu ook nog heb. Ik doe momenteel groeps therapie om alles een beetje te verwerken. Voor PTSS wordt er vaak EMDR geadviseerd. Dit wou ik ook graag. Alleen is de groepstherapie er op gericht voor het verwerken van bepaalde emoties en gedachten, die zeker aanwezig zijn na zon ervaring. Je gaat hier sterker uitkomen!!! Dat weet ik zeker. Succes met je eerste afspraak bij de GGZ.