Waar moet ik beginnen..
Goedendag allemaal,
allereerst ben ik blij dat ik deze groep gevonden heb. Ik was bang dat wat ik had meegemaakt, de enigste zou zijn.
Hierbij wil ik ook graag mijn verhaal delen.
Ik ben seksueel misbruikt door mijn stiefvader tussen mijn 11de en 13de. Ik was een kind die veel aandacht zocht. Ook omdat ik mijn biologische vader kwijt was (mijn ouders zijn gescheiden). Ik wou gewoon een vader die mij liefde gaf. Die aandacht werd alleen maar meer en meer. Hierdoor is het verder gegaan dan dat. Van de lieve stiefvader leek het net alsof wij een “relatie” hadden. Ik vond het leuk om positieve aandacht te krijgen en leuke kleding en dit ging vaak inruil voor seks. En dat was niet 1 keer, maar te veel keren. Ik denk wekelijks wel een paar keer. Ik vond seks prima, spannend en leuk toen der tijd. Helaas zag ik niet in dat het niet klopte wat er allemaal gebeurde. Ik verwijt het mezelf ook dat ik vanuit mijn standpunt geen “nee” heb durven zeggen, ik voelde me heel schuldig tegen over mijn moeder. Inmiddels is dit gevoel wel weg. En zie ik in dat ik toen kind was.
Mijn moeder weet er vanaf. Het gekke was is toen mijn moeder er achter kwam. Dat er over is gepraat en dat de situatie in zijn geheel doorging. Wat ze nu ook weet.
helaas ben ik nog niet over de emoties en gedachten. Ik ben wel blij dat ik bij mijn zus ben gaan inwonen zodat ik niet meer bij de “bron” zit. Alleen is het deels ook vervelend aangezien mijn zus van niks weet. En daar voel ik mij ook krom door. Vanaf aanstaande woensdag 8 september ga ik groepslessen volgen. Met jongeren die ook iets heftigs hebben meegemaakt. Ik ben in iedergeval blij dat ik het tegen mijn vriend heb durven zeggen wat voor mij echt een hele moeilijke stap was. Omdat ik het 7/8 jaar geheim moest houden. Maar door het vertellen aan mijn vriend is er al wel een stukje last van mijn schouders af.
Wat ik nu dus ook gek vind is dat mijn moeder niet wilt dat ik het vertel binnen de familie. Hoogstwaarschijnlijk omdat ze bang is voor een breuk. Daarnaast is onze oom aan het verbouwen in het huis waar alles is gebeurd. En denk ik dat ze ook bang is dat hij dat niet meer wilt doen als hij het ook weet. Ik heb het er heel erg moeilijk mee om het te gaan vertellen in de familie en ik weet ook niet wanneer ik dat ga doen.
Maar wat ik nu wel ervaar is dat ik in een depressie zit. Alles negatief bekijk. Ik creëer in mijn hoofd zelfs ook negatieve gedachtes over mijn goede, gelukkige, liefdevolle relatie waar helemaal niks mee aan de hand is! Die gedachtes overwinnen het nu zelfs over de seksuele misbruik. Het lijkt alsof ik die gedachtes weer aan het proberen weg te stoppen ben. Maar ik moet die emoties van de seksuele misbruik niet onbewust gaan verwerken. Want ik denk dat dat nog erger zijn pad kan gaan bewandelen.
hebben jullie dit ook meegemaakt?
6 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…