Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van geweld

Psychische mishandeling door narcistische partner

Hallo allemaal,

 

ik ben net nieuw hier en weet niet precies hoe alles werkt. Ik heb bijna 15 jaar relatie gehad met een narcist. Samen hebben we een zoon van 14. Jarenlang probeerde ik van hem af te komen maar dat lukte niet echt. Nu paar maanden uiteindelijk wel wel maar ben nu pas ook achter gekomen dat hij ook onze kind gebruik en onder psychische druk zet. Onze zoon moet van hem tegen mij liegen en veel verborgen houden. Ook vertelde hij tegen hem  leugens over mij. Mijn zoon heeft alles opgebiecht en is nu opgelucht. Maar ik ben enorm geschrokken en als ik aan denk dat dit jaren speelt en ik mijn kind niet heb beschermd al die jaren wordt ik verscheurd door de pijn.Hij blijft naar zijn vader gaan met tegenzin ook al heb ik hem verteld dat ie dat niet hoeft te doen. Ik zie dat mijn kind lijdt aan n weet niet zo goed hoe ik hem kan helpen. Het lijkt een nachtmerrie en ik kan niet ontwaken. Ik ben mijn hele leven alleen en inmiddels 51 en vraag me af of ik wel in staat ben om mijn kind te helpen. Opgegroeid met alcoholische vader, van huis weggelopen toen ik 16 was, seksueel misbruikt door mijn ooms, terechtgekomen in de gedwongen prostitutie, weggevlucht, twee narcistische partners.. wanneer ik terugkijk zie ik alleen maar pijn en verdriet. Ik heb mijzelf niet kunnen helpen dus hoe help ik dan mijn kind? Ik doe mijn best wil het graag maar ik weet het niet. Moe van het leven maar ik kan mijn kind niet alleen laten bij zijn vader. Ik weet het niet meer. Graag zou ik in contact willen komen met de lotgenoten om ervaringen uit te wisselen. 
 

Groetjes Roos1969

Bezig met laden...

8 Reacties *

11 april 2021
Het is me niet gelukt om je te mailen, ik krijg een melding dat mailadres geweigerd is. Misschien kun jij het proberen misafilip@live.nl
10 april 2021
Hallo Noor, Wat naar om te lezen dat je nog steeds niet van hem af bent! Zo te lezen ben je heel sterk en dapper! Hoe oud zijn je kinderen? Willen ze nog steeds contact met hem? Ik weet precies wat je bedoelt maar ik heb alles al gedaan. Weerbaarheid training, ik ben inmiddels Advance rots en water trainer, hbo opleiding holistisch therapeut, jaar lang dagbesteding bij GGZ etc... Alles om sterker te worden en om te verwerken maar het blijft lastig. Theoretisch weet ik het allemaal maar als puntje bij paaltje komt weet ik het niet meer, dan zie ik geen uitweg of een oplossing! De enige wat me nog overeind houdt zijn mijn kinderen maar ik merk ook dat ik steeds minder energie voor heb. Ik kan het niet meer alleen opbrengen, het kost me steeds meer moeite. Ik zou graag in contact met je willen komen om ervaringen uit te wisselen. Liefs Roos 1969
10 april 2021

Als antwoord op door Anoniem (niet gecontroleerd)

Hallo Roos, Mijn mailadres is: aminahome2021@hotmail.com Daar kan je mij op bereiken. Groetjes Noor
06 april 2021
Hallo Roos, Ik heb 12 jaar in zo'n huwelijk gezeten. De daarop volgende acht jaren, tot op heden heeft hij mij gestalkd en leven we met af en aan dreigingementen Momenteel zit hij weer vast in afwachting van cassatie in verband met bedreigingen. Twee jaar geleden zat ik er volledig doorheen. Ik had zes jaar lang alles op alles gezet om goed voor mijn kinderen te zorgen. Helaas vergat ik mijzelf. Mijn twee jongens en ik kregen bij onze (niet reguliere) zorgverleners de nodige hulp. Daar kreeg ik de schop onder mijn achterste om ook weer voor mijzelf te zorgen. Naast gesprekken kreeg ik weerbaarheidstraining, kickboksen. Dit heeft mij tot op heden overreind gehouden. Sterker gemaakt, weerbaarder gemaakt. Wanneer je fysiek beter wordt, ben je mentaal sterker. Zo kun je er ook meer er zijn voor je zoon. Realiseer je dat je het niet alleen hoeft te doen. Ga desnoods opzoek naar een jongerenwerker/buddy voor je zoon. Dan heeft hij een onafhankelijk iemand om mee te kletsen. Dat ontzorgt jou waardoor jij tijd voor jezelf krijgt om er voor jezelf te zijn. Te werken aan jezelf. En weet, je doet het goed. Twijfel niet. Het proces is lang en zwaar. Maar ook jij kan het. En twijfel zeker niet aan jezelf of je een goede moeder bent. Want als ik dat zo lees, dan ben je dat! Mocht je ooit contact willen om je verhaal kwijt te kunnen, of met vragen. Dan hoor ik dat graag!
06 april 2021
Beste Roos, Op de een of andere manier proef ik dat je een negatief zelfbeeld hebt. Dat is echt nergens voor nodig. Je maakt je zorgen om je kind. Dart komt voort uit liefde. Dat je uitgeput bent begrijp ik, probeer hier hulp voor te zoeken bijvoorbeeld via jouw huisarts. Ga ervoor, het is echt de moeite waard. Er zijn nog zoveel mooie dingen die je mee kunt gaan maken. Heel veel sterkte. HG Thijs
10 april 2021

Als antwoord op door Anoniem (niet gecontroleerd)

Hallo Thijs, Ja dat klopt en ik weet niet wat ik daaraan kan doen. Ik heb alles geprobeerd maar dat negatieve zelfbeeld blijft maar terugkomen wat ik ook doe. Het geeft mij wel een beetje hoop nu ik hier ben in deze community dat er toch veel lieve mensen er zijn op deze wereld. Bedankt voor je steun. Liefs Roos
05 april 2021
Hallo Thijs, Bedankt voor je reactie. Dat is inderdaad de enige wat ik kan doen voor hem zijn en naar hem luisteren maar het doet pijn dat ik hem niet kan helpen! En ik ben er zo moe van alles. Mijn hele leven alleen en altijd vechten voor een beetje geluk en liefde die ik eigenlijk nooit heb kunnen ervaren, behalve mijn kinderen natuurlijk. Ik vind het leven helemaal niet leuk meer, ik kan het niet meer het is genoeg geweest. Nog paar jaartjes vol houden totdat mijn zoon 18 is maar dat wordt een uitdaging. Kinderen zijn ook beter af zonder mij ik heb ze op de wereld gebracht zonder goed na te denken met wie. Dankzij mij hebben ze nu ook een trauma en wie weet zijn ze misschien beschadigd voor de rest van hun leven. En dat hebben ze aan mij te danken. Daar kan ik moeilijk mee leven. Groetjes Roos
05 april 2021
Beste Roos, Wat een heftige ervaringen heb jij in je leven opgedaan. Het is heel begrijpelijk dat je denkt dat je doordat je zelf omringt met problemen opgegroeid en geleefd hebt, je grip verloren hebt. Maar je weet het wel goed te benoemen. Probeer hieraan te werken, je bent nog maar 51 en hebt een heel leven voor je met een zoon die jou in vertrouwen heeft genomen. Hett is heel mooi dat hij durft te delen wat hem dwars zit. Natuurlijk is het moeilijk voor hem om niet naar zijn vader te gaan, het is nog maar een kind. Maar het is ook goed dat hij gaat als hier geen andere nadelen aankleven. Wees niet onzeker over jezelf, ben er voor je zoon, luister naar hem en praat met hem. Probeer wel te vermijden dat je jouw eigen oordeel over jouw ex op hem loslaat, hij moet leren zelf zijn keuzes te maken. Heel veel sterkte. Met vriendelijke groet, Thijs