Mijn leven is kapot gemaakt en afgepakt door een onbekende Jihadist
Beste allen,
Het duurde even voordat ik iets kon schrijven. Het is zoveel!
Dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Elke dag word ik achterna gezeten door nachtmerries van hem en mijn toekomst!
Jongstgeleden Oktober 2020 herrinneren velen nog de aanslagen in Frankrijk.
Metname de aanslag van Basiliek Notre-Dame in Nice, wil ik even oplichten.
1 dader stapte, de kerk binnen en vermoorde 3 personen. Sneed de keel door van slachtoffer 1 en stak de andere 2 slachttoffers met meerdere messteken neer, waardoor alle 3 slachtoffer om zijn gekomen.
Diep triest en hoe erg het ook is. Moet ik helaas melden dat ik 1 van de overlevende ben van de aanslag die op 5 mei 2018 in Den Haag is gepleegd door 1 man.
Ook 1 dader M.F. (verder genoemd dader), die op pad was voor Jihad (doel: vermoorden van duivelsaanbidders).
Waarom schrijf ik over Frankrijk?
Dat is een goede vraag. Ik begrijp namelijk de regelgeving en wetten van Nederland niet zo goed meer.
De rechter heeft de dader, die mijn leven zomaar heeft afgepakt en kapot gemaakt. 0 jaar celstraf gegeven.
Dit omdat hij een vluchteling was, met psychische problemen in het verleden.
Terwijl het ook duidelijk is dat hij geradicaliseerd was in December 2017.
De dader sloeg juist toe in Den Haag op 5 mei!
Juist de dag waarop we als Nederland de dag van bevrijding vieren (1945). De dag waar Nederland stil staat voor de waarde van vrijheid, democratie en mensenrechten.
De dader zelf gaf aan dat hij wou toeslaan in de kerk op 2 mei en 3 mei. Maar de kerk aan de grote kerk werd geen gehoor gegeven (deuren bleven dicht).
Na een bezoek aan de moskee, vlakbij station Hollands Spoor Den Haag. Liep hij naar de plein waar de Haagse Hogeschool is gevestigd.
Daar zijn altijd veel mensen te bewonderen. 5 mei 2018 was een zonnige mooie warme dag.
Hij zat daar op een bankje en keek naar vogels uit op het water. Hij liep al dagen rond met een mes, dat hij recent had gekocht, omdat de messen thuis niet scherp genoeg waren.
Plotseling liep hij af op Slachtoffer 1, die op een lage bankje in een shisha lounge cafe op het terras wachten op zijn vriend met drankjes.
De dader besprong hem en stak hem meerdere malen.
De cafe bezoekers waren bang en werden bedreigd.
Hij liep ineens koelbloedig verder langs het water.
Langs een picknick tafel met 8 man voorbij T-mobile gebouw.
Het schijnt dat hij toen al het vizier gericht had op mij. Een fietser die stilstond op een hoekje.
Ik keek op me telefoon, omdat ik bezig was met het AR realiteit spel Pokemon Go.
Voordat ik op de pokemon klikte, ging er een schaduw langs me heen.
Vervolgens kwam een glimmend voorwerp, belicht door de zon op mijn gezicht af. Mijn hand reageerde en ik zag een mes me hand doorboren, waardoor ik soort van bevroor.
Daarna volgde snelle steken in me boven arm, nek, gezicht en achterhoofd. Ik werd van me fiets geslagen en lag op me rug. Wazig zag ik iemand staan met een ijzige blik.
Ik had mijn telefoon nog vast. De dader schopte de telefoon uit mijn hand in het water.
Ik voelde alsof ik begon te zinken. Ik zag toen nog iemand in een rose rode tshirt, gaf hem de kenmerken van de persoon met het mes en waar die naar toe ging. Ik dacht dat hij een politie agent was. De dader liep af op slachtoffer 3 en sneed zijn keel door!.
Ik zonk in een bad met warmwater, dat geen water bleek te zijn. Het was mijn eigen bloed. Het werd zwart.
Aantal minuten later kwam Samira naar beneden gestormd, om eerste hulp te verlenen. Zij was net thuis en hoorde iets vallen. Van boven af zag ze mijn fiets liggen. Ze was in de veronderstelling dat ik ben gevallen van mijn fiets.
Dichterbij aangekomen zag dat het meer is. Haar man gooide handdoeken naar beneden en Samira probeerde de bloedingen te stoppen.
Ik kwam bij toen Samira mijn arm probeerde te stelpen. Van de pijn kreeg ik ineens een schock van Andenaline. Ik was wakker, maar zwak en af toe heel wazig.
Dit is het, Ik ga nu sterven. Door de zon en blauwe hemel leek het al zo. Zo ziet het eruit als je de dood nadert. Ik las mijn een preek op.
Omstandigheden tot 01-10-2021:
Heel veel lichamelijke en psychische klachten.
Ik zit nog in acceptatie fase. Ben niet ver gekomen (reintegratie mislukt, revalidatie traject niet mogelijk, Psychisch niet stabiel).
Psychische instellingen EMDR geprobeert. Dit werkte niet.
1 juli 2020 baan verloren (had 15 dienstjaren, persoonlijke ontwikkeling en vreugde zijn me ontnomen).
Rechtzaak ten einde 2021
(Cassatie is ingetrokken, valt niks te halen en onnodig lijden voor slachtoffers)
10 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door b1de5011b80946…