Verder leven
Nog steeds ben ik bang om alleen over straat te gaan of alleen thuis te zijn. Waar ik vroeger kon genieten van het uitgaansleven, zit ik nu continu in angst. Ik ben slachtoffer geworden van een aanranding met geweld. En ik heb geen flauw benul hoe ik nu verder moet. Geuren, kleuren, een bepaalde haarstijl of bril brengt me elke keer weer terug naar die nacht. Ik neem een mes mee de badkamer in als ik alleen thuis ben en ik wil douchen. De angst dat hij opduikt, of iemand anders, is groot. Niet reëel, maar wel groot. Meerdere keren per week heb ik nachtmerries. Ik word wakker met het gevoel van zijn handen om mijn nek. Alle deuren gaan op slot, ook mijn raam. Lang heb ik nagedacht of hij het wel verdiende, dat ik aangifte deed. Of ik niet iets had uitgelokt. Continu had ik het idee dat ik me moest verontschuldigen voor dingen. Voor wat ik droeg die nacht, of ik alcohol op had, of ik flirterig naar hem had gedaan. Pas sinds kort heb ik het besef dat wat hij deed, ver buiten het boekje ging. En dat, ook al liep ik halfnaakt over straat, hij het recht domweg niet had om te doen wat hij deed. Ik droeg een trui. Een nieuwe, groene trui die ik diezelfde dag nog had gekocht. Een zwarte broek, mijn bruine krullen in een knot. Maar dat zou niets moeten uitmaken. Hij had het toch wel gedaan. Het is nu ruim tien maanden geleden en het proces loopt nog in volle vaart. Niet alleen mijn persoonlijke proces maar ook de rechtszaak. Ik houd me vast aan de hoop dat er genoeg bewijs is om hem te veroordelen. Dat hij dit niet vaker kan doen of heeft gedaan.
5 Reacties
Ondertussen ontdekt dat het geen aanstellen was en Emdr heeft mij al een stuk minder angstig gemaakt. Douchen gaat angstloos, slapen meestal ook. Ik hoop dat Emdr jou ook gaat helpen!! Heel veel sterkte!!! Groetjes Neeltje
Ja klopt dat maakt het verwerken niet beter idd maar komt goed .
Maar wat knap van jou dat je hier toch je verhaal hebt durven delen.
Wat ik echt heel moedig vind.
Ja EmDR is eerst een hel maar na drie behandeling is het een welkom iets als is het echt hard werken maar wij kunnne dat dit geeft ons onze eigen waarde terug. He bah balen dat er een wachtlijst is vrouwke niet te doen.
Maar jij kan dot je hebt de eerst stap gezet en daar is al moed voor nodig dus echt goed van jou !!
Ja ik zal straks mijn verhaal ook online plaatsen want dat heb ik nog niet gekund !!
Liefs Twity
In jou verhaal herken ik mij voor een deel wat moet het moeilijk zijn zo te leven heb je professionele hulp?
Ik inmiddels wel alleen ging het bij mij met de aangifte mis
Maar wat goef dat jij dat wel gedaan hebt en het is noet gek dat je met dat gevoel rond loopt maar wel doodeng dat ben ik met je eens als je wil praten stuur gerust een gericht!!?gr Twisty