Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen.
Ik heb een dochter van 1,5jaar en ik ben 7 maanden zwanger van mijn tweede kindje.
Sinds ik zwanger ben van mijn 2e kindje zijn de problemen in mijn relatie veel erger geworden.
Mijn partner zegt letterlijk de hele dag dingen als: Spijtig voor ons, maar we zitten voor altijd aan elkaar vast want we hebben kinderen samen.
Ik wilde dat ik je nooit had zwanger gemaakt, want dan waren we ook niet meer samen geweest.
Hij kijkt ook al weken niet naar mij om en helpt me met niks.
Ik probeer alles rustig te houden in huis, maar een zwangere vrouw met hormonen heeft niet alles altijd onder controle…
Als ik heel even chagrijnig of verdrietig ben, dan barst de bom los.
‘ Jij bent niet goed in je hoofd.’ ‘Gedraag je eens volwassen, kinderachtige kanker kleuter.’
‘ Kanker hoer’ ‘ Achterlijk kanker wijf’ ‘ Jij verpest altijd alles voor iedereen.’
Mijn vriend zegt dat ik ODD heb en dat de ruzies altijd mijn schuld zijn, ik loop dan weg om problemen te vermijden, maar dan wordt hij woedend. Alleen kleuters lopen weg!
Hij maakt meubels kapot, deuren, muren, hij grijpt me bij me keel en hij duwd me op de grond.
Als ik moet huilen, zijn dat altijd krokodillen tranen, want ik heb het allemaal zelf veroorzaakt.
Hij zegt dat we samen zijn voor de kinderen, maar onze dochter krijgt veel negativiteit en spanning mee van onze ruzies.
Ik slaap wel eens vaker een nachtje bij mijn ouders, maar uiteindelijk wordt ik altijd zo gemanipuleere dat ik weer terug kom, ik ben doodsbang voor hem!
Wat moet ik doen ?