Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Hoi hoi,

ik loop al een aantal jaar met een lastig probleem rond en door de media over seksueel misbruik merk ik bij mijzelf dat ik het nog altijd heel moeilijk vind om het een plek te geven en zou hierover graag anoniem mijn verhaal willen delen.

Lang verhaal kort, in het verleden ben ik gepest geweest en heb ik van 2011-2014 aan een eetstoornis geleden die in die periode de grootste impact heeft gehad, hier ben ik opgenomen geweest en zijn er intensieve therapie geweest. Rond 2014 ben ik met een sport gestart die mij heeft geleerd met een andere manier met mijn lichaam om te gaan en waarbij ik zelfvertrouwen heb opgebouwd, in 2016 kwam ik een jongen tegen die in mij geïnteresseerd leek, ik vond de aandacht fijn en voelde me gezien. In 2016 heb ik een eerste wedstrijd gedaan in bovengenoemde sport waarbij ik de wedstrijd heb gewonnen, dit was een erg slopende wedstrijd maar dit moment was een van de mooiste momenten ooit. Diezelfde avond had ik een feestje waar ik iets te veel had gedronken en waarna ik samen met wat jongens een jointje heb gerookt, het jointje icm de drank viel verkeerd wat resulteerde in het niet meer kunnen bewegen van mijn lichaam, en niet tot nauwelijks meer kunnen spreken. Op dat moment hebben de jongens me in een auto gezet en ben ik met de eerder genoemde jongen mee naar zijn huis gereden, eenmaal daar aangekomen word ik op de bank gelegd volledig in bewustzijn en wordt ik daarna overgebracht naar bed. Eenmaal in bed word ik uitgekleed en begint de jongen mij direct (met of zonder condoom weet ik niet meer) me met zijn geslachtsdeel te penetreren. 
op dat moment was het enige wat me lukte ‘nee stop stop’ zeggen waar niet naar geluisterd werd. Daarna lag ik verstijfd in bed en ben ik uit eindelijk in slaap gevallen. De volgende dag was de avond hier voor warrig, ik wist niet goed wat ik moest denken en wat ik moest voelen. Ik vertelde een goede vriend van me wat er gebeurd was en hij zei bijna direct; wat er nu gebeurd is, is gewoon verkrachting. > geen idee of iemand dit herkent maar op dát moment kon ik dat niet toegeven, mijn gevoel wilde dat niet toegeven, ik wilde niet dat dat écht was gebeurd. Ik heb toen ook het eigenlijk goed gepraat, het was niet zó erg. 

ik denk dat pas een jaar na dat het is gebeurd het pas écht tot me door is gedrongen wat er was gebeurd, toen ik me dat realiseerde wilde ik het er met niemand over hebben, die vriend die ik het destijds verteld had was op dat moment geen contact meer van me, dat was verwaterd.

in de tussentijd ben ik op veel vlakken veel sterker geworden, ik sukkel nog af en toe met gedachtes van mijn oudere eetstoornis maar hij heeft nooit meer de overhand gekregen, Échter vind ik het op de dag van vandaag nog heel erg moeilijk wat er is gebeurd, in de afgelopen jaren heb ik veel nagedacht om aangifte te doen maar aangezien ik niks qua bewijzen heb en ook niet opnieuw geconfronteerd wil worden met de dader heb ik dit nooit gedaan. Het is nu bijna 6 jaar geleden..

pff bedankt als je dit alles hebt gelezen, het voelt fijn het zo te delen en ik ben benieuwd of er mogelijk mensen zijn die tips hebben! 
 

Hallo Iedereen,

Ik ben blij dat ik deze groep heb gevonden.

Morgen begint mijn EMDR behandeling. ik word behandeld voor de gebeurtenissen met mijn ex stiefvader toen ik klein was. en met een ex van me.

Gisteren had ik mijn hart open gezet en mijn verhaal gedeeld met een vriend.

Ik vertelde over hoe mijn ex opzettelijk de handelingen van mijn ex stiefvader na deed als ik geen sex met haar wou.

Hierdoor bevroor ik vaak uit angst en kon ze "haar ding doen".

De vriend lachte me uit en zei dat ik als man van geluk moet spreken dat ze seks wou hebben met me.

Dit dacht ik zelf ook erg lang en ik dacht dat het aan mij moest liggen.

Gelukkig door GGZ word ik nu wel gehoord.

En ik wil even zeggen. of je nou een vrouw bent, een kind, een man, of hoe je je dan ook ziet.

Seks zonder je consent is niet en nooit oké.

Ik weet niet zo goed wat ik nogmeer kan typen of wat ik moet zeggen om te beginnen.

Het spijt me als ik iets stoms zeg.

Ik schreef vorige keer dat ik nog lang moest wachten tot ik bij een psycholoog terecht kon. Gelukkig was er iemand uitgevallen en had ik eerder plek. Ik heb mijn intake al gehad. Maandag mijn eerste sessie, ik krijg EMDR. Ik praat eigenlijk nooit over mijn gevoel. Ik schrijf alleen maar, en app met een vriendin. Ik heb haar in grote lijnen verteld wat er is gebeurd. Ik voel nu zo de drang om telkens als ik haar zie te praten. Maar ik kan het niet. En dan ga ik haar weer appen. Soms haat ik mezelf dat ik niet kan praten, ik klap volledig dicht. Ik heb in alles heel erg het gevoel dat ik het niet alleen kan. En wil daarom continu de aandacht van die vriendin, maar ik merk dat zij het soms lastig vind. Vooral omdat ik app en niet praat. Iemand hier ervaring mee hoe je dit het beste kan aanpakken. 

Hai,

allereerst alle respect en dank voor alles wat jullie voor mensen betekenen, dat staat voorop.

Ik wilde alleen wel kenbaar maken dat de reclame die momenteel op 3fm veel langs komt zzeeerrrr onaangenaam is. Ook al heb ik hulp gekregen, zo een indringende reclame kan misschien mensen die nog hulp moeten zoeken over de streep trekken. Maar tegelijkertijd het een hele nare ervaring deze reclame te horen.

Ik vind het niet ondenkbaar dat mensen hierdoor herbelevingen krijgen. Zelf los ik het op door hardop te gaan tellen tot 30 zodat ik de reclame niet hoor (ja mensen kijken me soms raar aan als dit buiten gebeurt).

Zijn er anderen die deze reclame als zeer nare ervaring zien?

Of misschien dat iemand van slachtofferhulp kan aangeven of dit al bekend is en of ze er ook zo naar hebben gekeken/geluisterd

P.s. ik bedoel de reclame van iemand die vertelt dat er zomaar weer iemand achter staat en dat bekende is

Dit is mijn eerste verhaal, dus blijf even bij me. Het is een tijdje geleden, +/- 10 jaar, maar het blijft aan mij knagen. Als klein jongetje was ik al snel voorgesteld aan porno door mijn oudere broer, door dit had ik een verdraaid beeld over sex en ik dacht dat het dus heel normaal was. Ik snapte nooit waarom er altjd geheimzinnig over gedaan werd, want de mensen die het deden zagen er altijd blij uit. Ik was altijd al een beetje anders, maar nadat er tal keren misbruik van me werd gemaakt kwam ik achter dat het eigenlijk heel slecht was werd er gebeurde. Ik voelde me machteloos, iemand had mijn onschuldigheid afgenomen en dat heb ik sindsdien nooit meer terug kunnen krijgen. In de tussentijd had ik ook te maken met huishoudelijk geweld en had ik het gevoel dat ik er alleen voor stond en ik bij niemand terecht kon. In mijn familie is er een ander cultuur en zijn ze zo achterwaards. Ik kan nooit relateren tot mijn familieleden, sinds het enige dat zij belangrijk vinden imago en geld zijn. Helaas zijn niet alleen de mannen in mijn 'cirkel' slecht, maar de vrouwen staan bekend om het mishandelen van kinderen (in hun ogen discipline). Dit heeft allemaal opgebouwd en heeft ervoor gezorgd dat ik nauweljks vrienden kon worden met het andere gesclaht. Ook zorgde het voor vertrouwingsproblemen en problemen met intimiteit. Door de nare cyclus die ik doorliep van constante fysieke en seksuele misbruik, kan ik mezelf niet uit de "overlevingsmode" halen en leef ik liever van dag tot dag. Dit is nog lang mijn verhaal nog niet, maar ik moet ergens beginnen. Dankjewel dat je de tijd nam om mijn verhaal te lezen!

ik heb best vaak getwijfeld of ik m'n verhaal ging delen, maar heb nu toch besloten om het te doen.

een poosje geleden zat ik in een relatie waarin mijn ex me verkr*cht heeft. zo heb ik het tenminste ervaren...doorgaan met s*x terwijl ik dat niet wou. nu is het al een poosje uit, maar toendertijd heb ik er niks aan gedaan. als ik verliefd ben op iemand dan zit ik op een roze wolk en dan 'zie ik alles door de vingers' terwijl dit absoluut niet oke is. dat heb ik me helaas te laat gerealiseerd, hij gaat nu vrolijk verder met zijn leven, maar ik blijf achter met de shit.

hoe moet ik hiermee omgaan? ik zat te twijfelen om hem alsnog aan te geven, maar het is al maanden terug en ik heb geen bewijs...

overigens kan ik het ook niet begrijpen waarom hij dit gedaan heeft, want ik heb al eens eerder te maken gehad met aanranding in een relatie en dat wist hij (hij beloofde dat hij zoiets nooit zou doen), maar toch heeft hij nu hetzelfde gedaan maar dan erger. ik had al ptss maar dit is weer een klap erbij

Hallo lieve lieve medemens,

Ik wil jullie een hart onder riem steken. Er is hulp, zelfs na vele jaren net als ik, na 46 jaar. Ik ben 61 en misbruikt op mijn 15de door een man van 30. En sinds december 2021, dus nog maar net, heb ik een intensieve trauma therapie gehad bij Psy-trec. het is bizar, van levenslange angst naar een vrij leven.

Dit jaar begint mijn leven! 
ik ben het levende bewijs dat zelfs na zoveel jaar er heling is.

Ik wil jullie hoop geven, want je wilt niet dood, ook al zegt dat stemmetje steeds tegen jou:

- ik ben het niet waard

- wie kan ooit van mij houden, als ik al niet kan houden van mezelf

- ik wil dood, wat eigenlijk betekend: ik kan dít, dit leven niet meer aan

- kan mij het schelen 

Ik vertel je: het kan anders!
Nogmaals ik ben het levende bewijs. Ik heb vele jaren dood gewild, ben ik er nog steeds net als jij, verkracht te vaak voor woorden, zo onverschillig geweest naar mezelf en mijn leven. Niet wetende wat mij blij maakte. Ik, was niet belangrijk.
Ik vertel je wat ik geleerd heb over ptss. Wat dat is waar de meeste mensen aan en door lijden als ze zijn misbruikt. We denken aan soldaten in de oorlog, díé hebben ptss! Nee, seksueel misbruik geeft ptss. Lees erover en aub wees lief voor jezelf, zoek hulp. 
Psy-trec wordt vergoed met verwijzing van de huisarts. Geef jezelf een nieuwe kans, een kans op een eigen leven zonder angst zonder hoofdletter A. 
 

Wees fearless en vraag om hulp! Hoe eerder hoe beter. Geloof me. ❤️

je wilt geen 46 jaar leven zonder weten dat ptss is wat je plaagt.

Hele warme knuffel voor jullie allemaal,

Joy 

hey allemaal,

een tijdje geleden heb ik mijn verhaal geplaatst over mijn ervaring toen ik als 11 jarige seksueel ben misbruikt door mijn stiefvader. nadat ik dit na 7 jaar voor het eerst gedeeld heb met mijn vriend heeft dat echt voor opluchting gezorgd. maar al snel (na 3 maanden) ben ik eigenlijk weer terug bij af. door de vele stress, onrust, huilbuien,  spanning, PTSS en opgejaagde gevoel. ben ik eigenlijk mijzelf meer gaan verliezen. ik werd heel snel boos/geirriteerd. eigenlijk rolde ik langzaam in een depressie. naast deze klachten werkte ik 32 uur en ging ik nog een hele dag naar school. ik ben ook na maanden op deze manier te werken gestopt met werken en zit nu al voor 1,5 maand in de ziekte wet... ik ben 19 jaar en het frusteerd mij gewoon zo erg dat mijn lichaam nu al 'op' is. ik zit bij een GGZ-proffesional en bij een psycholoog. Bij de GGZ-proffesional heb ik EFT therapie gehad dit helpt even maar niet lang, EMDR heb ik geprobeerd maar ik ging niet mee in de 'flow'. ze zegt dat ik last heb van dissociatie, derealisatie en depersonalisatie. derealisatie heb ik nu 5maanden aan een stuk. in de zomer van 2021 heb ik derealisatie al eerder meegemaakt dit was om de week. dit ervaarde ik als iets engs en angstigs. het ging toen gelukkig wel weg. maar nu lijkt het chronisch te zijn. Daarnaast noemde ze verhoogd accociatief (snel aantrekken van dingen om mij heen). ook kreeg ik twijfels over mijn geaardheid (H-OCD) thank god dat ik dit hoorde dat dit een dwangstoornis was, want ik verklaarde mezelf als gek. maar onderant weet ik gelukkig dat ik nog steeds op mannen val.

het lijkt gewoon alsof ik niet meer goed weet wie ik zelf ben, alles is vreemd, warrig en het is nu al maanden aan een stuk aan de gang. hebben meerdere mensen dit probleem?? ik ben bang dat het niet meer goed komt.. en dat maakt mij angstig. 

Ik was verliefd op een vrouw, in deze tijd durfde ik daar nog niet voor uit te komen. Ik deed alles om bij haar in de buurt te kunnen zijn. Al was het een rare situatie, qua leeftijd had ze bijna mijn moeder kunnen zijn. Ik ontspoorde helemaal en na een tijdje  ben ik toen weggelopen van huis, en bij haar en haar man gaan wonen. Zij vingen mij op, omdat ik depressief was. Niet heel veel later bleek dat dit een hele grote fout was. Haar man misbruikte mij, en later werd ik gedwongen om seks te hebben met mannen voor geld. Ik was zo depressief dat ij niet meer logisch kon denken, ik wilde vluchten maar durfde niet. Hij was zo groot en sterk en manipulerend dat ik geen kant op kon. Uiteindelijk na 3 jaar leerde ik een man kennen, hij was heel lief voor mij. Maar wist niet van de situatie. Die man waar ik bij woonde kon dit niet hebben, de spanningen liepen nog hoger op. Tot een moment dat ie mij volledig in elkaar sloeg. Ik ben toen gevlucht en bij mijn vriend terecht gekomen. Hij heeft mij nog jaren gestalkt, totdat de rechter hem een contactverbod gaf. Ik heb nooit echt die periode verwerkt. Ik ben vaak bij een psycholoog geweest, en emdr gehad. Maar het helpt steeds maar tijdelijk. Ik heb een paar mensen om mij heen die wel (gedeeltelijk) weten wat er gebeurd is. Maar ik kan er niet over praten. Ik schrijf wel veel . Maar ik vind dat ik het ze niet kan aandoen om mijn shit bij hen te leggen. Ik voer dagelijks de strijd tussen 'ik wil wel hulp, en praten/schrijven' en ' ik moet dit alleen doen, mag niemand hier mee lastig vallen' ik ben nu volledig op. Ik sta op een wachtlijst bij een psycholoog. Maar duurt nog tot februari voordat ik daar terecht kan. Ik weet niet meer hoe ik deze 1,5 maand door moet komen. 

Velen hier hebben een seksueel trauma uit hun kinderjaren. Dit zorgt voor veel extra complicaties maar ook veel meer onbegrip naar jezelf.

Een kind kijkt naar een ouder/familielid/naaste maar ook naar een oudere buurman als iemand die het beter weet. Als die zegt dat iets op een bepaalde manier is, dan is dat zo! Maar als we dan ouder zijn en met ons volwassen brein zonder alle hormonale schommelingen terug kijken dan zien we iets heel anders.
Ik was dom
Ik had op moeten stappen
Ik had duidelijker moet zijn
Dat zijn de dingen die mensen vaak uitspreken

Er zijn daarnaast nog een veelvoud aan gedachten die we desondanks vaak niet bespreken. De dader in mijn verhaal was mijn surrogaat vader. Hij was een vriend, een vertrouweling, iemand die me wel snapte. Stop zeggen tegen wat er gebeurde had vele effecten maar één met de nodige schaamte erin was "ik wilde al die positieve dingen niet kwijt"

Het is dus heel tweeledig allemaal. Natuurlijk kun je verstandelijk ernaar kijken en zeggen "het hoorde allemaal bij de manipulatie" desondanks heeft de persoon een plekje in je leven weten te bemachtigen toen je daar vatbaar voor was. Als dit niet zo was dan hadden veel van de traumatische ervaringen er vaak ook niet kunnen komen. De reactie erop was dan anders geweest. Dit is natuurlijk niet bij allen op deze wijze, maar veelal zie je dat er een band wordt aangegaan waardoor zaken niet tot uiting komen. Deze botsing blijft lang erna nog bestaan en het voelt hierdoor als een soort verraad of die ander onrecht aandoen om bijvoorbeeld aangifte te doen. Zelfs erna wanneer de verstandelijke keuze gemaakt is kan het nog verkeerd voelen.

Wat te doen in deze?
Voor mij heeft het veel geholpen om te erkennen dat deze gevoelens er zijn. Hoe moeilijk ze verstandelijk ook voor me waren. Het voelde dan ook alsof mijn verleden 2 personen kende. De ene die lief voor me was en de ander waar ik van walgde. Als een dr. Jakyll en mr. Hyde (mocht je die kennen). Het was daarentegen 1 persoon. Ik als kind had een bepaalde behoefte en daarin werd voorzien. Daardoor was ik kwetsbaarder dan anders. Dit gaf natuurlijk die ander geen recht om te doen wat gedaan is! Desondanks heb ik wel ervaren hoe het is om ook andere dingen te ervaren. Ik hoefde daar niet meer of minder van te maken.

Ik ben dan ook gaan kijken naar dat deel van me wat een behoefte had aan "iets" en ben daar zelf in gaan voorzien. Ofwel door mezelf sterker te maken op bepaalde vlakken of om bewust contacten te zoeken welke me hierin wat te bieden hadden. Openheid naar mijzelf dus maar ook naar die ander toe hierover. Zwijgen over mijn kwetsbaarheden zorgde voor een taboe en schaamte en deze was niet nodig.

Mocht je lasten ervaren van deze gedachten. Twijfel niet of het iets is om je voor te schamen maar ga delen. Of dit nu hier is of bij een psycholoog of bij slachtofferhulp dat is aan jou, maar laat het je niet van binnen opvreten! Mocht je dergelijke gedachten hebben of gehad. Laat ons weten wat jou helpt of heeft geholpen.

Om een voorbeeld te noemen uit mijn verhaal. Mijn oma (die al vroeg overleden was dus al voor het misbruik) nam de tijd en ruimte om mij en andere kleinkinderen bij haar op schoot te laten liggen en ons allen in de nek te kriebelen. De dader in mijn verhaal wist deze informatie van me te verkrijgen en ging dit ook doen. Dit voelde voor mij dus als een soort thuis komen. Een veilig gevoel. Het gevoel dat iemand er dus voor je is en alle aandacht even voor je heeft.

Bewust ervan zijn wat dit je op levert en dat dit niet betekent dat je dan de ander iets verschuldigd bent is belangrijk. De wetenschap dat je die ander niet nodig hebt om dit over jezelf te kunnen zeggen ook. De gedachte "ik ben het waard! En die bevestiging heb ik niet van een ander nodig dan mijzelf" die kan zorgen dat je het los maakt van elkaar.

Het is niet erg dat er dingen zijn geweest die jij mogelijk anders had kunnen of gevoelsmatig zelfs had moeten doen. Jij was een kind. Met een kinder brein welke over zulke complexe zaken als manipulatie en onrecht niet na kon denken. De ander persoon waarschijnlijk wel. Dus houdt de schuld van jezelf weg, want daar kun je jezelf aardig gek mee maken.