zwaar verkeersongeval 2016

12 november 2020 7 Weergaven Openbaar

20 juni 2016 heb ik een verkeersongeval gehad ik ben achter op een stilstaande vrachtwagen gereden. Hoe het is gebeurt is nog steeds een groot raadsel vermoed word dat het een blackout is geweest. Dit ongeluk heeft eigenlijk mijn hele leven verwoest. Ik ben met spoed vervoerd in de ambulance mijn ouders zijn thuis opgehaald met de mededeling: als jullie je zoon nog in leven willen zien moet je nu meekomen. Die zijn vervolgens ook met spoed naar het betreffende ziekenhuis gebracht. Ik heb ongeveer een maand in coma gelegen op de IC vervolgens nog een tijdje op de neurologie afdeling om van daar direct naar het revalidatie centrum gebracht te worden. Dat hele traject doorlopen en afgewikkeld. Dit ongeval is dus al geruime tijd geleden nu maar neemt niet weg in wat voor ellende ik beland ben. Ik ben 80-100% IVA afgekeurd. Ik ben zelf linkshandig en laat ik daar nu net een beschadigde zenuw opgelopen hebben die na veel ziekhuisbezoeken en verschillende operaties nog steeds niet werkt en ook nooit meer zal gaan doen wel zo gemaakt dat het enigszins werkt maar niet hoe ik het wil. Ik ben pas 31 jaar het ongeluk kreeg ik op mijn 27ste net de dag nadat ik gevierd had dat ik jarig was geweest. Ik loop alleen maar tegen problemen aan en vraag me geregeld af had ik niet gewoon beter dood kunnen zijn. Alles waar ik voldoening uithaalde haal ik het nu niet meer uit zoals vroeger voel me ook tegengewerkt worden door alle stomme regels hier in Nederland. Zijn er hier mensen die hier ervaring mee hebben?

Bezig met laden...

11 Reacties

05 april 2021 (bewerkt)

bedankt voor de berichten ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog maar ook hier niks wijzer van geworden ik kom elke keer op hetzelfde punt uit dat niemand weet waar het probleem zit. het is geen depressie of iets waar de psycholoog mij mee zou kunnen helpen wel heeft ze mij nog wat andere opties meegegeven waar ik niet voor in aanmerking kwam uiteindelijk dus weer terug bij af en niks op geschoten behalve weer tijd en geld verspilt. ik kom er gewoon niet meer zelf uit en dit coronagedoe maakt het er niet makkelijker op. het zal er wel op neer komen dat het aan mij ligt en ik er maar mee moet leren leven.

19 november 2020 (bewerkt)

Misschien verklaart dit waarom je geen hulp wilt zoeken. Als ik iets niet kan heb ik geen probleem een deskundige te vragen. Reuze prettig. Zou je ook eens moeten proberen. Maak een meeslepende nieuwe versie van jezelf. Er gaat een wereld voor je open. Zeker weten.

19 november 2020 (bewerkt)

wel al wat dingen uitgezet maar nog niks concreets terug duurt altijd even helaas.

19 november 2020 (bewerkt)

En? Al enig licht in de duisternis??

13 november 2020 (bewerkt)

Bedankt ik zal van het weekend eens kijken of ik er wat mee kan

13 november 2020 (bewerkt)

Doe alles met liefdevolle aandacht, hoe laag bij de gronds of saai de uit te voeren taak ook is. Laat de herrie in je hoofd verdwijnen en er zal steeds meer ruimte komen. Uit de stilte komt de rust en zekerheid voort dat je het goede doet. Het resultaat is dan niet belangrijk meer. Dat komt altijd al is het misschien niet in de vorm die je voor ogen stond. Dan is daarvoor altijd een (acceptabele) reden en raak je daardoor niet meer van streek.

13 november 2020 (bewerkt)

Het verleden kun je niet overdoen, wat een geluk is. Leef met vandaag en vraag jezelf af hoe je een plan kunt maken om jezelf als de baron Von Münchausen uit het slijk te sleuren. Geen zelfmedelijden meer, bouwen aan een nieuwe en positieve toekomst. ‘Een mens kan zich gevangen voelen in zijn lot. Soms is een verhaal genoeg om iemand te doen beseffen dat hij vrij is.' Dat is mooi beschreven in dit boek en is nog leuk ook. Tover jezelf om naar iets leuks voor jezelf en anderen. Kan echt. Er zijn heel veel mensen veel slechter af dan jij.

13 november 2020 (bewerkt)

Ik ben vroeger heel erg gepest waardoor ik bijna niemand meer vertrouw en door het ongeval en alles wat dat met mij heeft gedaan zowel lichamelijk als geestelijk voel ik me gewoon waardeloos en een last voor de maatschappij ik zou heel graag gewoon weer gaan werken maar dat levert me meer stress en problemen dan dat het me een goed gevoel geeft. ik ben wel bezig met vrijwilligerswerk en heb daar zelf ook contact en zal eens gaan onderzoeken wat je zei over dat Buddy vrienden heb ik maar een select groepje door dat vertrouwensprobleem en die zitten vrouwen en kinderen en werk dus die hebben niet zoveel tijd zoals ik heb en dat frustreert vaak. bedankt voor je advies inieder geval zover.

12 november 2020 (bewerkt)

Tja alles zelf doen is een herkenbaar fenomeen. Soms lukt dat niet. Buddy zou een goed idee kunnen zijn of vrienden of vriendinnen? Waarom valt het tegen als je iets vraagt? Heb je de inhoud van je verwachtingen onderzocht? Verwacht je teveel en waarom dan? Heb je geduld en compassie voor jezelf en anderen? Het ongeluk en de gevolgen daarvan kun je niet wegpoetsen. Het noodlot heeft toegeslagen. Wat kunt je nog wel en waarmee zou je geld kunnen verdienen? ICT en financieel expert of belastingdeskundige kun je zittend doen als je je hersens laat werken en ze willen werken voor je toekomst. Als je er niet voor open staat of de verkeerde toon wordt gebruikt moet je nog langer hangen voor je het licht ziet.

12 november 2020 (bewerkt)

Ik snap wat je bedoelt mijn grootste probleem is dat ik vind dat ik alles alleen moet kunnen en het dus min of meer vertik om hulp te vragen. Ook mede vanwege het feit dat als ik hulp vraag het me toch elke keer weer tegenvalt en niet het idee heb dat het me ook daadwerkelijk helpt en ik nog minder vertrouwen erin krijg. En ik ben al van ver gekomen en kan heel veel maar door alle regels/wetten word ik gewoon tegen gehouden en dan komen ze met het argument als het verkeerd gaat heb je nog een groter probleem. Of ze komen aan ga dingen doen die je leuk vind dat doe ik graag maar als je elke euro die je uitgeeft het alleen maar lastiger maakt omdat er dus eigenlijk niks binnenkomt en leuke dingen doen kost je gewoon altijd geld.

12 november 2020 (bewerkt)

Ik begrijp dat je hier erg meezit. Ik heb ook een ernstig ongeval gehad in 2013 (van mijn fiets gereden) en heb op de intensive care gelegen maar was niet in coma. Wel heel veel gebroken en hersenletsel. 5 jaar na dato kreeg ik epilepsie. Daarna naar een verpleeghuis om te revalideren waar ik zelf nog in de jaren 70 van de vorige eeuw had gewerkt. Ik was heel vergeetachtig in het begin en moest alles opschrijven. Ik heb hard aan mezelf moeten werken. Ik heb geprobeerd zo goed mogelijk te functioneren. Jij bent nog jong maak er wat van en vraag om hulp om je nieuwe zelf te creëren.