Leven met pijn en angst na het ongeval
Sinds het ongeval is mijn leven volledig veranderd. Ik heb dag en nacht pijn. De hoofdpijn is vaak heftig, soms wel vier keer per week, en geen enkele medicatie of behandeling lijkt te helpen. Mijn schouders staan voortdurend gespannen en doen pijn, en mijn rug voelt voortdurend zwaar en vermoeid aan. Lang lopen of zitten lukt niet meer. Zelfs iets eenvoudigs als het huis schoonmaken voelt als een onmogelijke opgave.
Ik ben gestopt met werken; ik werkte in de zorg. Dat doet pijn, want zorgen voor anderen was altijd mijn passie. Nu voel ik me uitgeput, moedeloos en vaak nutteloos. Ik heb weinig energie en ben voortdurend moe. Soms voel ik helemaal niets meer — alsof ik niet eens kan huilen. Ook merk ik dat ik steeds vaker dingen vergeet, alsof mijn hoofd het niet meer allemaal kan bijhouden.
Ik heb nachtmerries over het ongeval en slaap slecht. In de auto raak ik snel in paniek, hoe vaak ik mezelf ook vertel dat ik veilig ben. Mijn lichaam lijkt niet te luisteren naar wat ik rationeel weet. Het is alsof mijn lichaam een eigen wil heeft, alsof het iemand anders is die niet meer naar mij luistert.
Zelfs bij kleine, mooie momenten een lach van mijn kinderen, een zonnestraal door het raam voel ik die grijze gedachten, dat drukkende gevoel dat niet verdwijnt. Ik vraag me vaak af waarom ik niet meer zoals vroeger kan zijn: sterk, actief, vol energie. Waarom kan ik niet gewoon opstaan en verdergaan zoals toen? Waarom voelt het alsof mijn lichaam mij in de steek laat?
1 Reactie
Wat vreselijk om dit te lezen.
U noemt naast fysieke klachten ook een flinke verzameling aan geestelijke klachten. Heeft u al contact gehad met uw huisarts of GGZ-POH over deze geestelijke klachten?
Naast lichamelijke klachten had ik na mijn ongeval ook geestelijke klachten ontwikkeld: o.a. depressieve klachten, suïcidaliteit, flash-backs, nachtmerries, en een ernstig gevoel van angst (in het vekeer). Ik had voor mijn ongeval ook al een keer PTSS en een burnout ontwikkeld. Ik ben geen arts, maar mij lijkt het dat er hier een gegronde reden is om te zoeken naar geestelijke gezondheidszorg.
Ik ben vorig jaar uitstekend geholpen met mijn geestelijke klachten, en hoewel ik destijds niet volledig symptoomvrij was, was ik wel echt een stuk verbeterd. Nu heb ik niet tot nauwelijks geen klachten, en zijn de restklachten niet meer beperkend.
Liefs,
Stefan