Eenzaamheid
Sinds ik weduwe ben (ik was 27 toen ik weduwe werd, nu 29), voel ik mij vaak eenzaam. Ik heb genoeg liefdevolle mensen om mij heen: hele lieve vrienden en goed contact met mijn schoonfamilie. Maar toch, na een dag werken kom ik thuis in een leeg huis. Natuurlijk heb ik mijn zoontje, maar hij is nu 3,5. Het is toch anders om met een volwassene aan de keukentafel te zitten dan met je kleintje. Vooral nu de donkere dagen eraan komen, wordt dit gevoel weer sterker.
Ik probeer wat gezelligheid in huis te creëren door vrijwel elke dag kaarsen aan te steken. Onder een dekentje kruipen op de bank is echter niet hetzelfde als warm tegen je geliefde aanliggen. In je eentje een serie kijken voelt anders dan samen een serie volgen. Overdag ben ik veel bezig ben en dan gaat het vaak goed. Dan is het natuurlijk ook licht buiten, dus dat helpt ook wel mee. Ik ben van nature vaak erg vrolijk, maar als ik dan weer thuiskom in dat lege huis – koud en donker – overvalt het mij toch.
Zijn er mensen die dit herkennen en misschien nog tips hebben, naast de dingen die ik al doe, om deze donkere, koude dagen door te komen zonder het constante gevoel van eenzaamheid?
6 Reacties
Zelf ben ik 44 en weduwe en dochtertje van 8 jaar. De avonden en de decembermaand vind ik niks aan. Voel mij dan ook vaak eenzaam en verlaten.
Soms ga ik gewoon op tijd naar bed. En soms bel ik een vriendin om lekker een uur mee te kletsen. Verder zit ik op Facebook op een pagina voor jonge weduwe en weduwnaren. Ook fijn om daar erkenning te vinden.
Dankjewel voor je reactie! Ken je de Widowchicks op Instagram al? Heb ik ook veel aan gehad.
Momenteel ga ik ook vaak vroeg naar bed. Dat stukje herken ik heel erg! En omdat je een kleine hebt kan je ook niet even op pad om de gezelligheid op te zoeken.
Liefs van mij!
De tip van Anja werkt bij mij wel. Ik spreek dan af om samen te koken. Dat maakt het nog huiselijker. En soms lukt het fysiek niet om af te spreken en zitten we samen heel de avond te facetimen. Op de bank, kopje thee. Een vriendin is lid geworden van een boekenclub en die rouleren telkens van locatie. Het voordeel vindt zij dat de wereld weer wat groter wordt en zij niet alleen ‘de eenzame weduwe’ is.
Liefs
Dankjewel voor je woorden! Soms is het lastig om het te delen, maar ik probeer het juist. Stel dat ik maar 1 iemand kan helpen met mijn verhaal.
Ik ga denk ik mijn jongste zusje wat vaker uitnodigen om hier te komen eten. Misschien dat dat wat helpt!
Heel veel liefs!
Zeker herkenbaar. Sinds mijn zoon is verongelukt is steekt de eenzaamheid ineens de kop op. Bij mij niet thuis maar juist als we met familie.bij elkaar zijn.
Ik kan me voorstellen het bij jou juist andersom is.
Super goed van je om in huis wel gezellig te maken zodat het een fijne plek is.
Heb je in je naaste omgeving iemand die je kunt uitnodigen om bijvoorbeeld regelmatig bij je te komen eten Misschien helpt het een beetje.om de avond te breken en je kunt je verhaal doen.
Liefs Anja
Eigenlijk doe ik dat niet. Mijn jongste zusje komt wel eens in de zoveel tijd even langs. Dan kook ik voor haar. Dat vind ik ook wel fijn. Misschien moet ik haar wat vaker uitnodigen. Alleen op de dagen dat ik werk is het best hectisch. Snel uit werk die kleine halen, eten maken, kleine naar bed. Maar de andere dagen kan ik het natuurlijk wel vaker doen. Goed idee!
Liefs!