Dubbel gevoel
Lieve medelotgenoten.
SInds mijn laatste bericht is er een hoop gebeurt. Al weet ik niet goed hoe ik er mee om moet gaan.
Het stuk trauma verwerking door Psytrec was fijn, maar ik merk (door iets wat er in huis gebeurde) dat er toch nog het eea zit. Ik heb camera's moeten plaatsten, omdat ik dreigementen gehad heb. Dat stukje hoort dan niet bij verkeersslachtoffers, maar het feit dat het alarm van de camera afging en ik die niet uitkreeg, zette me wel weer terug in angst. En dat stuk komt weer uit het ongeluk.
Verder heb ik de uitslag van het UWV, ze hebben me behoorlijk afgekeurd (61,38%) en dat valt zwaar: ik ben als 53 jarige oma (ja ja, inmiddels een kleinzoon van 1,5) altijd actief geweest en alles en iedereen geholpen. En nu merk ik dat dit minder gaat, maar dan staat het ook ineens op papier (dit mag niet meer, dat mag niet meer, zus niet en zo niet). Dat doet pijn en daar heb ik heel veel moeite mee.
En dan loop je ook 2 x in de week bij de fysio (omdat je dus een VKB (voorstekruisband reconstrutie) en binnenmeniscus hechting hebt gehad), blijkt dat je dus kaken klemt door de PTSS (met als gevolg dat ik dus daarmee verder moet, omdat ik continu pijn heb in mijn rechterbovenkaak (de tanden zijn ook beschadigd door het klemmen). Plus dat je, nadat het een hele tijd goed gaat, een terugval hebt en meer last van de knie heb dan voorheen.
Dus dubbel: aan de ene kant gaat het goed, en aan de andere kant krijg je een terugval.
Liefs XOX Chantalle
2 Reacties
Jij hebt letterlijk en figuurlijk veel voor je kiezen gehad zeg!! En nog volgens mij.
En die angst doordat het alarm afging heeft misschien dan wel een andere oorzaak, maar het stapelt wel op bij jouw verkeerstrauma. Ik weet niet of het mogelijk is, maar misschien toch nog eens een therapeut van Psytec benaderen, om hier over te kunnen praten.
En er hier gewoon over blijven schrijven.
Valt tegen hé, als je door een arts zoveel procent wordt afgekeurd.
Ik zou in eerste instantie het gevoel hebben dat ik als mens ben afgekeurd, niet meer geschikt ...........
En toch ............. ook jij kunt, als je deze afkeuring hebt laten indalen, nog volop actief zijn en anderen helpen. Er zijn zoveel echt nuttige taken binnen vrijwilligerswerk te vinden, waar ook jij blij van zou kunnen worden, naast je kleinzoon natuurlijk ...............
Maar daar zou ik nu nog niet aan denken, eerst JIJ.
Volgens mij werk jij heel hard aan je herstel, en mag je trots zijn op hoe jij met deze narigheid om gaat.
Lieve groet, Nel
Wat ontzettend goed dat je het wel van je af schrijft. En het niet opkropt voor jezelf houdt
Wel zeer vervelend te lezen dat je niet veilig in eigen huis voelt. Je angste weer optreed. Niet verwonderlijk na deze berichten. Heb je hier wel melding van gemaakt?
Met uwv, kan ik ook over mee praten. Al wacht ikzelf nog op oproep van uwv arts. Zal zeker in begin ook stevig afgekeurd worden. Afhankelijk van knie zal dat verminderd worden. Aangezien mijn knie nog altijd niet mee werkt. Verwacht ik dat het ook een hoog aantal zal blijven. Was ook levendig sportief stond klaar voor andere en dan ineens niets. Je voelt het van te voren wel. Maar als moment daar is, blijft het naar.
Heb hier momenteel 3 keer fysio per week. En krijg er waarschijnlijk nog een soort therapie voor me spieren bij.
Los daarvan zit er bij jouw nog wel iets in wat vervelend is. Ik hoop je hebt hier nog altijd hulp bij. Het is niet zomaar iets wat je overkomt.
Het zal met ups en downs gaan. Zolang je maar van goede dingen blijf genieten. En je er voor blijft gaan waar je heen wilt.
Dat je soms even moet luchten, niet meer dan logisch.
Je bent echt niet de enige.
Hou je goed en sterk.
Groetjes stefan