Angst en onzekerheid na auto ongeluk
Vandaag precies 4 weken geleden heb ik een auto o geluk gehad. Ik reed op een N weg, steady 85 op de cruise control, en ineens kwam iemand volgas de weg op gereden waar ik tegenaan ben geknald. Ik had geen tijd om uit te wijken of te remmen, op het moment dat ik de auto zag gingen mijn airbags al uit. Ik reed in mijn net nieuwe auto die nu total loss is. Gelukkig had ik de gordel om, anders was ik er niet meer geweest. De eerste dagen na het ongeluk zat ik vol in de ontkenning en heb ik ook gewoon mijn laptop opgestart en wilde ik werken. Inmidds, 4 weken verder, kan ik nog steeds niet werken. Ik heb een hersenschudding, gekneusde ribben, een gekneusd hart en allemaal blauwe plekken van de gordel. Gezien de klap dus "vrij weinig". Ik ben uirvoerig onderzocht in het ziekenhuis maar hoefde gelukkig niet te blijven. Mijn herstel gaat langzaam, maar in hele kleine stapjes wel de goede kant op. Mijj rug en nek spieren doen erg zeer, lijkt wel steeds erger te worden. De fysiotherapeut kan pas 8 oktober starten en in de tussentijd vertelde de dokter mij dat ik zelf de balans moet vinden tussen herstellen en dingen weer oppakken. Ik merk dat ik dit erg lastig vind en niet altijd weet waar ik goed aan doe. Hebben anderen in een soortgelijke situatie misschien tips voor mij? Hoe hebben jullie het herstel aangepakt en wat hielp bij jullie goed? Verder merk ik dat ik meer angstig ben sinds het ongeluk, ik durf zelfs niet meer in het donker te slapen en heb regelmatig huilbuien, terwijl ik mij verder mentaal goed voel. Herkennen jullie dit ook?
Ik besluit om mijn verhaal te delen omdat ik merk dat het verwerken meer tijd en energie van mij kost dan gedacht. Mijn leven is zo drastisch veranderd door toedoen van 1 iemand die niet oplette, vind het moeilijk om dit te accepteren en hoop op jullie tips/steun.
Bedankt voor het lezen, groetjes Anna
3 Reacties
Het ebte bij mij vanzelf weer weg toen ik steeds meer dingen kon. Verder vroeg ik me af of je juridische hulp hebt om te kijken of je nog recht hebt op een schadevergoeding. Neem eens contact op met bijvoorbeeld JBLG. Misschien kunnen zij finanieel nog wat voor je regelen (als het ongeluk niet jouw schuld was dan verhalen zij hun kosten ook op de tegenpartij). Het niet hebben van financiele zorgen in zo'n hersteltijd is namelijk heel fijn. Nogmaals veel sterkte!
Vier weken vind ik echt nog heel kort. Vorig jaar ben ik aangereden door een auto als fietser en de eerste twee maanden was ik vooral bezig met fysiek herstel maar ook mentaal had ik er veel last van. Nachtmerries en angst in het verkeer. Pas daarna begon voor mij echt het verwerken. Wat hielp is er veel over praten. Vertellen wat je voelt, waar je pijn hebt (fysiek en mentaal) en waar je tegenop ziet. Ook op je werk kan je dat prima aangeven en zeggen dat het een grote overgang is van een heftig ongeluk naar weer het dagelijks leven. Alleen ontzettende horken zullen daar geen begrip voor hebben. Dus let goed op jezelf. Praat met je omgeving en eventueel met een hulpverlener. En betrek ook mensen in je herstel, als je weer voor het eerst iets gaat doen wat je spannend vind, neem iemand mee. Ga niet meteen in het donker slapen maar neem eerst een nachtlampje of houd het gordijn een stukje open zodat de lantaarnpaal je wat verlichting geeft. Ga vooral jezelf niet op de kop zitten dat het te lang duurt of dat je iets niet goed doet. Iedereen verwerkt dit soort dingen op een eigen manier en bij de een heeft dat langer tijd nodig. Zelf kan ik nu na een jaar zeggen dat ik er niet meer veel over na denk. Maar zeker het eerste half jaar heb ik er elke dag wel even aan moeten denken. Nu zit ik weer lekker in m'n vel en durf ik gewoon weer in alle vormen deel te nemen aan het verkeer.
Ik wens je heel veel sterkte en vooral mildheid voor jezelf!
Groetjes,
Rachèl
Wat fijn dat je reageert! Dankjewel voor je uitgebreide reactie. Je hebt gelijk, het is ook nog kort geleden en het zal veel tijd nodig hebben. Praten met een hulpverlener is misschien inderdaad een goed idee. Bedankt voor al je tips!
Ik merk dat ik lichamelijk beter ga dan mentaal. Prikkels kan ik nog moeilijk verdragen (muziek, geluiden, veel praten enzovoort). Had jij dat ook? En heeft dat lang aangehouden bij jou? De balans zoeken is soms zo lastig!
Groetjes Anna