Opgelicht door de buurman

Ik ben gedupeerd door mijn buurman. Al weet ik niet of mijn situatie onder Whatsapp-fraude valt, wil ik toch graag mijn hart luchten. Ik ben hierdoor voor korte tijd in de schulden geraakt en had even geen cent te makken, alles met de goede bedoelingen om een ander te helpen

Ik (27 jaar) was nieuw komen wonen in de buurt. De relatie met mijn vorige buren was zeer slecht (overlast) dus mijn doel als ik ging verhuizen was goed contact met de buren.

Mijn buurman (50 jaar) was vanaf het begin al erg begaan met mij. Hij kwam vaak kijken als ik aan het klussen was, en nodigde mij vaak uit om bij hem te komen darten of een drankje te doen.

Na enkele maanden kwam mijn buurman aan de deur. Hij verteld mij dat zijn pas geblokkeerd was en voor korte tijd niet bij zijn geld kon. Hij had geld nodig zodat hij en zijn zoon (alleenstaande vader) konden eten. Toen ik vroeg waarom zijn pas geblokkeerd was, vertelde hij mij dat hij zijn pas was kwijtgeraakt, en dat iemand in Rotterdam er mee heeft proberen te frauderen. Hier zat mijn onderbuikgevoel al goed, ik vertrouwde het niet, maar ergens voelde het ook fout als het verhaal wel zou kloppen en mijn buren geen eten zouden hebben. Hij zou immers binnen 2 weken weer bij zijn geld kunnen en dan zou ik het weer terug krijgen.

Nog geen week later stond hij weer aan de deur. Zijn zaak moest in een rechtbank behandeld gaan worden, en zijn advocaat had gezegd dat het wel even ging duren omdat het erg druk is geweest met corona en er moest nog een hoop ingehaald gaan worden. Uiteindelijk heb ik hem meer geld meegegeven om van te eten. Op dit punt was de schade nog niet zo groot.

Kort daarna stond de buurman weer op de stoep. Het was kermis (dat klopte) maar zijn zoontje was 200 euro kwijtgeraakt op de kermis. Of ik niet even 200 euro kon pinnen zodat zijn zoontje zijn kermis niet verpest zou zijn. Mijn kin viel op tafel en ik vertelde de buurman dat ik vroeger nooit zo veel geld mee zou krijgen, en dat het een goede les zou zijn om het geld juist niet te geven. Maar ik zou het geld de dag erop terugkrijgen, want dan kwam een vriend langs die het geld al paraat had, maar niet in de buurt was. Ja, dat klopt, heel vaag allemaal, en toch trapte ik er in. Ik heb 200 euro gepind, en aan de buurman gegeven.

Later kwamen er meer kosten; zijn zoontje ging op voetbalkamp, en dat moest betaald worden. 250 euro. Hij speelde het vooral op een manier dat als ik het niet zo doen, dat ik het plezier van zijn zoontje zou vergallen. Zo werd er ook een bizar bedrag gevraagd voor nieuwe trainingspakken.

Mijn geld begon op te raken. Dat kwam vooral door de verbouwing, en daarnaast natuurlijk voor het geld wat de buurman van mij losgekregen had. Dat was op dat moment bijna 2000 euro. Hij vroeg mij steeds om geld, met de belofte dat ik het snel terug zou krijgen. Op een gegeven moment zat ik op het maximum van mijn bankrekening. Ik had bijna geen geld meer. Hij vroeg mij om 300 euro, waar ik op zei dat ik dat niet meer had. Hij vroeg toen hoeveel er nog op mijn rekening stond en toen ik zei dat er nog 120 euro op stond verteld hij mij dat het ook een prima bedrag was. Ik zou het de volgende dag terugkrijgen. Ik heb de buurman nog duidelijk gemaakt, dat het mijn laatste geld was, en dat ik dan geen boodschappen of benzine meer kon betalen. Hij verzekerde mij dat ik mij nergens zorgen om hoefde te maken.

Ik had al langere tijd mijn house-warming gepland staan. Maar op dit punt had ik geen geld meer. Ik heb via Marktplaats wat spullen verkocht, omdat ik mij zo ontzettend schaamde om geld te vragen bij vrienden, en ik mocht vooral niet laten merken dat ik blut was. Zo kon ik toch een taart en lekkers kopen voor mijn gasten. Ik leefde op dat punt van noedels die ik betaalde met statiegeld.

Zodra ik weer geld binnen had, ging het zowat bijna direct naar de buurman. Op een bepaald ogenblik ben je zo hopeloos, en zit je er zo diep in, dat je ergens denkt "als ik nu stop met geven, dan zie ik mijn geld sowieso niet meer terug". Maar ergens is voor mij de knop omgeslagen, en heb ik besloten mijn buurman niets meer te geven. Op dat moment heeft hij 2800 euro van mij gestolen.

Ik heb mijn opties onderzocht om mijn geld terug te krijgen. Aangifte doen had volgens de politie geen zin, want het zou om een civiele zaak gaan. Het juridisch loket gaf mij tips, maar ik had ergens ook het gevoel dat ik misschien het risico niet wilde aangaan. Het was voor mij meer waard om gewoon geen geld meer te geven.

Dit is ondertussen al maanden geleden. Ik heb erg zuinig geleefd en ik ben er nu weer dik bovenop. Ik weet nu dat de buurman mijn geld uitgegeven heeft aan drugs en escorts, en we behandelen elkaar alsof we lucht voor elkaar zijn. De chaos is voorbij. Een ding dat ik geleerd heb, is dat een dure les zelden gratis is. Ergens had het erger kunnen aflopen. Als ik niet max een X bedrag in het rood mocht staan, had ik hem waarschijnlijk meer gegeven en was ik dieper in de schulden gezakt.

Het frustreert mij het meest dat iemand je zo kan misleiden en eigenlijk zonder problemen of angst om opgepakt te worden zoiets kan flikken. Ik weet ie hij is en waar hij woont. Maar in de theorie heb ik hem het geld vrijwillig gegeven en heb ik geen poot om op te staan. Zo zie je maar weer, als je weet met wie je te maken hebt, is dat nog geen garantie dat je je geld ooit terug gaat zien. Ik voel mij achteraf zo'n dommerik. Als ik dit verhaal aan het schrijven ben, schreeuw ik in mezelf hoe ik niet eerder aan had kunnen zien komen dat mijn buurman een oplichter is