Wat kan ik nog doen?
Ik ben toen ik 16 was verkracht door een man van 40( ik ben nu 28). Dit heb ik een jaar aan niemand verteld. Ik kwam hem nog regelmatig tegen, toen ik naar een andere stad verhuisde kwam ik erachter dat hij tegenover mij woonde. Ik heb daar 5 jaar gewoond, niet een fantastische situatie. Uiteindelijk heb ik 10 jaar nadat het gebeurd is alsnog aangifte gedaan voordat ik naar het buitenland verhuisde. Daar is uiteindelijk niets uit gekomen uiteraard. Ik heb meerdere therapieën gevolgd, EMDR toen ik 17 was, hypnotherapie toen ik 25 was.
Zelfs in het buitenland zie ik hem lopen en droom ik nog wel eens over die gebeurtenis.
Een paar weken geleden brak ik mijn pols, hiervoor moest ik onder narcose, hier was ik zo ontzettend bang voor. Niet voor de narcose zelf maar voor het feit dat mensen dingen met mij doen die ik niet wil zonder hier iets tegen te doen of weten. Uiteindelijk kwam ik erachter dat de verkrachting hier de aanleiding voor was.
Verder zijn er veel situaties die ik vermijd of zenuwachtig van wordt. Bijv. alleen in een taxi zitten met een mannelijke bestuurder doe ik absoluut niet.
Binnenkort moet ik naar de fysio, ook dit is een man die mij nog gaat aanraken ook. Ik vind het vreselijk dat ik me daar zo druk om kan maken.
En zo zijn er nog wel meer dingen. Ook heb ik nog altijd spijt dat ik toen niet gelijk aangifte heb gedaan. Ik denk dat wanneer ik dat had gedaan er genoeg bewijs was geweest. Hij heeft het zelfs toegegeven.
Soms raakt het mij nog zo hard en beperkt het mij nog steeds om mijn leven minder vrij te leven.
Gaat dit ooit over? Wat kan ik nog doen?
5 Reacties
Het is heel begrijpelijk hoe je je voelt na wat je hebt meegemaakt hebt gehad op zo'n jonge leeftijd.
Maar niet alle mannen zijn "duivels".
Je fysiotherapeut zal je niks doen, behalve proberen je lichaam te helen/verbeteren.
Als je je niet vertrouwd bij deze fysio voelt zoek dan een andere, misschien een vrouwelijke fysiotherapeut.
Probeer verder wat muziek te luisteren, toch wat genot uit het leven proberen te halen op je eigen manier!
mvg,
Sjoerd
Bedankt voor het delen van je verhaal. Wat naar dat je je op veel momenten nog herbelevingen hebt en je onveilig voelt. Ik herken dit van mijn eigen verhaal. Ik was ook jouw leeftijd op het moment dat ik verkracht werd. Heb jarenlang niet de juiste (of niet diepgaand genoeg) traumabehandelingen gehad. Dacht ook altijd dat het nooit anders of beter zou worden. Totdat ik na een intensieve traumabehandeling echt kon zeggen: ik draag het met me mee, maar het beheerst niet mijn leven. Ik droom er niet meer over, ik heb geen angsten meer.
Heb je wel mensen in je omgeving die je in vertrouwen kunt nemen? Waarmee je over de situatie kunt praten? Ik zou het voorleggen aan de huisarts en uitleggen hoeveel last je er nog van hebt. Heel veel sterkte in je proces. Lieve groet, Jorien
Wat vreselijk voor je !!
Er is geen pasklaar stappenplan voor.
Het is een lang proces.
Misschien heb je iets aan de site van Ionoi en Excetra.
Google maar eens.
Deze manier van hulpverlenig is intensief erg betrokken gedegen onderbouwde werkwijze.
Je doet wat je kunt dat is sterk!
Warme groet