Realisatie en verwarde gevoelens

Een aantal welen ben ik bezig met coaching via het werk omdat ik een erg laag zelfbeeld heb en veel please gedrag vertoon. Ik voel soms echte haat naar mezelf terwijl ik weet dat ik dat niet verdien. Ik wil alles goed doen en iedereen moet mij aardig vinden. Ik weet dat dit niet reëel is, maar het geeft veel spanning. 
Bij die coaching begonnen we eerst met een levenslijn van 0 tot 28 jaar. En dan ga je kijken welke situaties er speelden die jou kunnen hebben gevormd. 
 

Er is 1 periode in mijn leven van 15 tot 20 die mijn hele zelfbeeld kapot hebben gemaakt. Mijn puberteit was niet zoals het hoorde.
 

Ik was al verlegen en had geen hoge dunk van mezelf toen ik als 15-jarige bij de Albert Heijn begon te werken als vakkenvuller. Ik vond het spannend en merkte dat er een teamleider was die wel interesse toonde. Ik dacht dat hij ergens in de 40 was, maar hij was 23. Ik was helemaal niet bezig met jongens, ik speelde 2 jaar daarvoor nog met barbies met mijn zusje. Een laatbloeier denk ik. 

Ik was alleen in het donkere magazijn een kar aan het pakken toen ik ineens een klap op mijn billen voelde. Ik schrok enorm en raakte een soort verlamd. Het was de teamleider die naar me lachte en zei: Mag wel hè?. Voordat ik überhaupt besefte wat er gebeurd was, was hij al wel. Dit is waar het begon.

Met lieve woorden gaf hij me een soort zelfvertrouwen. Ik leek wel een soort verliefd en ik kende dat helemaal niet. Een heel dubbel gevoel want ik was ook bang van hem. Ik ging kotsend naar mijn werk en er was continu spanning. Soms leuke spanning maar ook angst. Het leek alsof hij alleen iets voor mij voelde en ik dacht oprecht dat hij verliefd was. Achteraf weet ik wel beter.

Het ging van kwaad tot erger. En de eerste zoen, mijn eerste zoen was niet hoe ik het me had voorgesteld. Door zijn machtspositie liep hij me een hoekje in en zoende me zomaar. Ik had mijn ogen open en armen langs mijn lichaam. Ik verstijfde. Ik wilde dit niet. Ik draaide mijn hoofd meerdere keren weg, maar hij wist me te vinden. Ik weet precies de geur van het broodje dat hij had gegeten, de geur van hem en de ruimte waar ik was, waar geen camera’s hingen.

Hij stuurde ook privé appjes en wilde foto’s. Ik wilde dit niet sturen en zei dat. Hij noemde me een baby en een watje. Hij negeerde me op werk. Toen ben ik foto’s gaan sturen vol schaamte. Ik kreeg er ongevraagd een van hem. Schrok me rot, had nog nooit een penis gezien. Tot op de dag van vandaag voel ik me er vies door.
 

Dit werd een vast dingetje en ik durfde geen nee te zeggen. Bang dat ik mijn eerste baan zou verliezen, maar ook hem gek genoeg. En dat maakt het zo lastig. Want hoe kunnen die gevoelens zo tegenstrijdig zijn. Het lijkt alsof ik het mezelf aan heb gedaan. Die keren dat hij aan mijn arm trok en stevig vasthield op zijn geslachtsdeel en ik niet weg kon trekken, maar ook niks zei. En de keren dat hij aan mijn borsten, billen en geslachtsdeel zat. Ik weet alleen dat ik angst voelde maar deed niks.

En ik realiseer me nu dat dit misbruik kan zijn geweest, maar wil het niet geloven omdat ik er zelf bij was. Ik heb het laten gebeuren. Dit ging door tot mijn twintigste totdat hij geen interesse meer had. Ik ging daar weg en zag hem soms nog. Ik werd dan zo misselijk en angstig. Ik wil hem nooit meet zien.

sinds die coaching ben ik er alleen maar mee bezig en ik weet niet zo goed wat ik moet.