Niet meer intiem kunnen zijn..

Hoi allemaal,

Ik wil graag mijn verhaal delen omdat ik me soms alleen voel in mijn gevoel en gedachten.

Het gebeurde in de zomer toen ik net 20 was. Ik had opgepast bij mensen waar ik al 3 jaar kwam. Mijn ouders waren op vakantie dus ik was alleen thuis. Ik ging op de fiets richting huis, het was ongeveer 2 uur ‘s nachts. Toen ik ongeveer 10 minuutjes onderweg was kwam ik langs een avond winkel. De winkel was al gesloten maar er stonden 3 jongens naast. Ze zagen mij aankomen en hielden mijn fiets tegen. Eentje stond voor mijn fiets met mijn voorwiel tussen zijn benen geklemd en de andere twee kwamen aan weerszijden naast me staan. Ik bevroor meteen. Ik heb daar tot de dag van vandaag nog steeds spijt van. Waarom probeerde ik niet om mijn fiets los te trekken? Waarom heb ik niet geschreeuwd? Maar ik kon gewoon niks. Ze waren groter en ouder dan ik. Ze hebben ongeveer elk deel van mijn lichaam aangeraakt. De jongen links van mij hield mijn arm stevig vast en begon mijn nek te zoenen. Zijn gehijg in mijn oor is iets wat ik echt nooit meer vergeet. De andere jongen naast mij ging met zijn hand in mijn broek. Hij zei dat ik echt wel mocht toegeven dat ik het lekker vond en dat hij er echt wel voor kon zorgen dat ik “nat” zou worden. Maar ik vond het niet lekker, ik wilde weg. De jongen die voor mij stond heeft mij niet aangeraakt, hij heeft de hele tijd alleen maar naar me gekeken. Soms had ik oogcontact met hem, in de hoop dat hij zijn vrienden terecht zou wijzen, ze zou vertellen dat ze me los moesten laten. Super dom natuurlijk. 
Gelukkig kwamen er een man en een vrouw aan die met hun hond liepen. Zij zagen wat er gebeurde en hebben de jongens weggejaagd. Ik ben ze zo ontzettend dankbaar. Wat er anders nog had kunnen gebeuren wil ik niet weten. Ze hebben mij helemaal naar huis begeleid.

 Ik voelde me zo vies, vooral omdat ik nog een week lang een zuigzoen in mijn nek had staan. Dat is toch iets waar mensen vaak een lacherige opmerking over maken. Ik lach dat dan gewoon weg. Dat is sowieso mijn coping mechanisme, overal een grapje van maken. Puur zodat het niet te dichtbij komt. 

Ik heb nooit aan mijn ouders vertelt wat er die nacht is gebeurd. Ik durfde het niet. Ik wil het ook niet vertellen. Pas sinds kort weten een paar van mijn vrienden ongeveer wat er is gebeurd. Maar details heb ik nooit hardop kunnen vertellen. 
Ik merk dat ik sindsdien als ik seks heb mezelf een soort van afsluit. Het voelt alsof ik niet in mijn eigen lichaam zit. Ik dissocieer mezelf van de situatie. Ik wil wel seks en neem soms ook het initiatief maar toch gebeurt dit. Ik weet gewoon niet wat ik er mee moet. 

Toch zijn er wel een paar positieve kanten aan mijn verhaal. Niet aan wat er gebeurd is natuurlijk. Maar wat het me juist niet heeft afgenomen. Ik durf nog alleen naar huis te fietsen. Ik durf me nog sexy te kleden. Ik durf nog met vreemden te kletsen. Ik ben zo ontzettend blij dat dit mij niet is ontnomen. 

Ik hoop dat er mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen en tips hebben. 

Heel veel groetjes! <3