Mijn verhaal ik voel dat het mijn fout is
Hallo iedereen
Ik wil hier even mijn verhaal plaatsen ik ben hier nieuw en ik kan eiegelijk niemandmeer vertrouwen ik ben ook elke keer bang om het te vertellen
Ik ben een vrouw ik ben bijna 27 jaar
Ik was 13 jaar op een dag kwam de beste vriend van mijn papa bij ons thuis hij begon smoesjes te verzinnen zo dat mijn ouders toe gaven dat ik mee mocht gaan ze hadden het beter niet gedaan die ene dag is het begonnen hij deed bij zijn thuis mijn kleren uit en het begon de beste vriend van mijn papa kwam 2 keer per dag bij ons thuis om de krant te halen en terug te brengen en elke dag had hij een smoes dat ik zou mee gaan het heeft geduurd tot mijn 17de tot iets na dat mijn papa overleden was
Nu mijn man weet wat er vroeger met me gebeurd is maar het is alzof dat hij net hetzelfde doet
Ik krijg redelijk veel nachtmerries ooktober al doet mijn man het niet
Droevige vlinder
5 Reacties
Dit klinkt misschien raar maar ten eerste chapeau dat je door hebt dat je man iets doet wat jij niet goed vind en wilt. Het kostte mij tien jaar om überhaupt te erkennen dat ik seksuele handelingen tegen mijn zin deed. Omdat ik zo gewend was om mezelf niet belangrijk te vinden en mezelf op te offeren, voor de goede lieve vrede. Ik vond het belangrijker om veilig te zijn dan om mijn lichaam te bewaken. Soms voelt toegeven veiliger dan stop zeggen. Stop zeggen deed ik ook wel, maar dan zachtjes of met non verbale communicatie. Maar echt boos worden en zeggen kap hiermee dat is niet oke, dat durfde ik niet. Misschien jij ook niet, en dat is ook niet gek. Jarenlang kon je niet weg uit de situatie waarin je gedwongen terechtgekomen was. De kunst is een onderscheid te maken tussen je verleden en het nu. Elke dag tegen jezelf te zeggen, ik ben nu 27 ik ben volwassen, ik kan en mag mijn eigen keuzes maken. En goed kijken naar wat je alternatieve opties zijn. En hoe eng ook, toch jezelf verwijderen uit deze situatie. Misschien woon je samen en zal je kleine stappen moeten nemen. Eerst wat geld verzamelen eerst wat spulletjes verhuizen naar een vriendin, onopgemerkt. En dan ineens ben je weg. Hij zal reageren op je afwezigheid hoe weet je niet. Dat doet er misschien niet eens zo toe, als hij niet weet waar je heen bent, ben je veilig. Spullen kunnen altijd vervangen worden. Verzamel je essentiële spullen, zorg voor je veiligheid en ga. Heel veel liefs en veel succes. Er is een andere wereld voor je mogelijk. Doe t maar.
Kim
Ik mag zeggen dat mijn verleden mij niet meer beïnvloed maar, ondanks dat ik verstandelijk weet dat ik nergens schuldig aan ben geweest, gevoelsmatig knaagt er altijd wat aan me. De angst welke ingebed is door de dader werkt nog altijd door na al die jaren (ben trouwens 41 ondertussen). Ik kan het nu wegwuiven maar het kostte voorheen veel moeite en in het begin was de druk vanuit angst en gemanipuleerde gedachten zo zwaar dat ik bijna lichamelijk de druk voelde die ik emotioneel ervoer.
Wat je dus ervaart is niet vreemd en dat het je nu overweldigt maakt je huidige relatie een stuk lastiger. Je verantwoordelijkheidsgevoel t.o.v. je huidige relatie maakt waarschijnlijk dat je grenzen over gaat. Hoe moeilijk ook, het is belangrijk dat je jou grenzen behoudt. Doe je dat niet dan pleeg je emotioneel roofbouw op jezelf. Dat je partner niet doet wat hij deed maakt niet uit. Het gaat over de grens die je nu voelt en het overschrijden door de ander. Of die zich er nu bewust van is of niet doet er niet eens toe. Jouw grens moet heilig zijn.
Aangezien hij je verleden weet. Zou hij het seksuele stuk en misschien bepaalde gedragingen los kunnen laten zodat jij je grens mag behouden?
Mij man gaat juist over mijn grenzen heen vanwege dat hij het elke dag wil doen soms 2 tot 3 keer per dag terwijl ik nee zeg en daar luistert hij zelfs niet naar en doet hij toch zijn eigen zin
Wat vreselijk wat jou is overkomen.
Deels herken ik het.
Het klinkt zo makkelijk.
Ga dan weg. Als het zo eenvoudig was dan was je allang gegaan.
De nare situatie waar je nu in zit vraagt om hulp van buitenaf.
Inderdaad veilig thuis of maatschappelijk werk bellen.
Jij mag over die drempel.
Je verdient zo je vrijheid!!
Ik denk aan jou.
Veel moed en kracht gewenst!
Ps. Ik ben een vrouw van 64 jaar.