Mijn pad van pijn naar verbinding

Hallo allemaal,

Ik wil graag iets van mezelf delen, omdat ik weet hoe belangrijk het is om gehoord te worden. Mijn tienerjaren waren zwaar: ik werd niet serieus genomen, voelde me vaak eenzaam, worstelde met een laag zelfbeeld en depressieve gevoelens. Er waren dagen dat ik alleen maar huilde en mezelf pijn deed, omdat ik niet wist hoe ik anders met mijn verdriet om moest gaan. Het voelde alsof niemand echt zag wie ik was of voelde wat ik doormaakte.

Toch is er iets in mij gebleven dat licht vond in de duisternis. Ondanks alles wat ik heb meegemaakt, heb ik geleerd om naar anderen te luisteren en ze te laten voelen dat hun pijn oké is. Collega’s, familie en vrienden zeggen vaak dat ze zich bij mij veilig en op hun gemak voelen, dat ze zichzelf kunnen zijn en hun gevoelens durven te delen. Dat raakt me enorm, omdat het laat zien dat ik uit mijn eigen pijn iets waardevols heb kunnen halen: empathie, warmte en een luisterend hart.

Ik wil dat iedereen hier weet: je bent niet alleen. Het is oké om te voelen wat je voelt, het is oké om te huilen, en het is oké om jezelf te laten zien zoals je bent. Als je iemand nodig hebt om naar te luisteren, ben ik hier om te luisteren zonder oordeel. Net zoals ik ooit steun zocht en soms nog zoek, wil ik een plek bieden waar je jezelf kunt zijn en gehoord wordt.

We mogen allemaal kwetsbaar zijn, en dat maakt ons niet zwak—het maakt ons menselijk. Ik hoop dat mijn verhaal anderen kan laten voelen dat ze er mogen zijn, dat hun emoties geldig zijn, en dat er altijd iemand is die wil luisteren.

Met warme groetjes,

Rim