Mag (niet) míjn verhaal..

Eigenlijk weet ik niet hoe ik moet beginnen met voorstellen. Ik ben 39 jaar en zie er best tegenop de 40 in te gaan, haha. Een hoop gebeurd in m'n leven, vooral in m'n jeugd kun je denk ik zeggen.. Niet alles ellende hoor (: als ik niet te depressief ben kan ik de leuke dingen ook zien, al zijn er periodes dat ik het leven te zwaar vind, dat het te zwaar voelt.

Ik noem mezelf weleens "draaideurpatientje" bij GGZ en heb al wat DSM-labeltjes verzameld o.a. PTSS (waarvan ik denk dat cPTSS misschien meer passend is?) depressieve stoornis met soms suïcidaliteit, angststoornis, bij de ene therapie "vermijdende persoonlijkheid", en bij de andere intake voor therapie "persoonlijkheid met borderline-trekjes", ik grapte dat ik m'n borderline dan waarschijnlijk probeer te vermijden (:   Misschien dat ik inmiddels nog meer persoonlijkheid-stoornis labels geplakt kan krijgen (sarcastisch grapje) Oké, genoeg over DSM-labels.

Sinds een tijd ben ik een beetje bezig met wat trauma doet met je (verdere) leven en heb ik wat meer behoefte om in te gaan op gebeurtenissen rond misbruik(?)/geweld vooral in m'n vroege tiener-tijd en dat ik met lotgenootjes in contact zou willen delen de impact die het nog steeds heeft of kan hebben na al die jaren. Steeds opnieuw al je leven ook weer veranderd

Ik merk daarbij dat ik het heel moeilijk vind om m'n verhaal te delen, míjn verhaal. Mede denk ik door hoe er destijds is mee is omgegaan (door omgeving, maar eigenlijk ook door politie/hulpverlening) Als volwassene snap ik dat het voor omgeving ook heel moeilijk kan zijn wat helpend is. Of dat men het b.v. juist ook niet wíl zien/weten en het verhaal of aandeel daarin ontkent. En inmiddels heb ik het idee dat er best veel veranderd is in hulpverlening.  (mijn vroege tiener-tijd was nog net voor het internet-tijdperk) wat mooie dingen kan meebrengen, zoals lotgenoten-forums. Maar ook nieuwe gevaren (b.v. online seksuele intimidatie ect.) 

Graag wil ik wat herkenning delen, hoop ik misschien een stukje steun te kunnen bieden aan anderen en vermijd juist denk ik niet om soms het moeilijke gesprek aan te gaan hoe we in het geheel als samenleving om kunnen gaan met seksueel geweld en de ingewikkeldheid van dader/slachtofferschap en hulpverlening.