Het recht om te spreken: waarom zwijgen geen optie is
Dag allemaal,
Het is niet ongebruikelijk dat daders (en omstanders die de dader(ers) beschermen) van misbruik proberen de waarheid te verbergen door hun slachtoffers te intimideren en te dwingen te zwijgen. Ze willen dat je stopt met spreken, bang voor de gevolgen van hun daden die nu openbaar kunnen worden. Dit is precies wat ik heb ervaren. Onlangs ontving ik een bericht waarin letterlijk werd gezegd:
˜Daarbij hebben wij aangegeven dat jij dient te stoppen met het doen van online uitlatingen over deze kwestie.”
Ze probeerden me het zwijgen op te leggen, maar dit is nooit een optie voor mij geweest. Ik heb recht om te spreken over mijn ervaringen, zeker als ik binnen de grenzen van de wet blijf.
Dit heeft mijn vastberadenheid enkel versterkt. Ik heb mijn aangifte en het proces gedeeld, niet uit kwaad, maar om mijn recht om mijn verhaal te vertellen te claimen. Ik ben vastbesloten te blijven spreken, ongeacht de druk die op me wordt uitgeoefend, zolang ik me aan de wet houd. Dit geldt niet alleen voor mij, maar voor iedereen die ooit het gevoel heeft gehad dat zijn of haar stem werd onderdrukt. We hebben allemaal het recht om onze waarheid te delen, en we moeten dat blijven doen.
Spreek, deel je verhaal, en laat je nooit klein maken. Je hebt recht om gehoord te worden, zolang je niets illegaals doet. Blijf je kracht vinden in je woorden en blijf je verhaal vertellen, want dat is de kracht die niet kan worden gestopt.
2 Reacties
Ik wil eerst even zeggen dat ik het supermoedig van je vind dat je je verhaal wilt delen. Het is een grote stap, en ik begrijp dat je anderen wilt waarschuwen en erkenning wilt voor wat je hebt meegemaakt. Je verhaal verdient het om gehoord te worden, en er zijn zeker manieren om dat te doen zonder in juridische problemen te komen.
Wat belangrijk is om te weten, is dat je altijd jouw eigen ervaringen mag delen – hoe jij iets hebt meegemaakt, wat het met je heeft gedaan en hoe je je erbij voelt. Dat is jouw recht. Wat wel juridisch gevoelig kan zijn, is het publiekelijk benoemen van een dader, zeker als er geen veroordeling is. Het kan dan gezien worden als smaad of laster, en dat wil je natuurlijk vermijden.
Er zijn manieren om je verhaal te vertellen zonder namen of herkenbare details te noemen. Zo kun je alsnog anderen waarschuwen en bewustwording creëren, zonder dat iemand je juridisch kan aanpakken. Bijvoorbeeld door te praten over “iemand die een machtspositie had misbruikt” in plaats van “deze specifieke persoon heeft dit gedaan”. Dit zorgt ervoor dat je boodschap krachtig blijft, zonder risico’s.
Je kunt ook overwegen om je verhaal via een journalist of organisatie te delen, zodat zij het op een veilige manier kunnen brengen. Daarnaast zou je, als je dat nog niet hebt gedaan, aangifte kunnen overwegen of een melding maken bij een instantie die hier iets mee kan doen.
Ik wil je vooral meegeven dat je niet alleen bent en dat jouw verhaal ertoe doet. Er zijn manieren om het naar buiten te brengen zonder dat jij er zelf schade door oploopt. Als je wilt, kan ik meedenken over hoe je dit het beste kunt aanpakken. Je staat er niet alleen voor!
Liefs,
Rim