Gevolgen seksueel misbruik

Hoi Menke, Goed dat je verhaal hier deelt. Je bent zeker niet de enige die tegen deze gevoelens aanloopt. Ik kan me herkennen in je verhaal. De gevoelens die je ervaart kan ik heel goed begrijpen. Vooral het gevoel het niet prettig te vinden als iemand achter je loopt kan ik me goed voorstellen. Dat ervaar ik zelf ook nog steeds. lotgenoot restart heeft al hele goede tips gegeven. Heb je al eens aan een lotgenotengroep gedacht? Mogelijk dat dit iets voor je kan zijn. https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/?id=b86b78b0-5d3d-4171-b26f-8c692015cab6&blockid=3894&pageid=27927&step=1 Je ziet het nu misschien nog niet er is licht aan het einde van die tunnel. Ik wens je veel kracht bij het verwerken. Lieve groet, Henriek

Hoi hoi, Ten eerste ik herken je hopeloosheid enorm. Het is erg moeilijk te begrijpen voor mensen in je systeem hoe het is voor je. Wat misschien kan helpen is proberen concreet te maken, wat ze voor je kunnen doen. Bijv wel graag knuffelen, geen seks. Of ik wil wel graag samen wandelen of bellen tijdens het wandelen zodat ik me veiliger voel. Uiteindelijk heb je Emdr voor je angstklachten en is hopeloosheid een gevoel van onmacht. Machteloosheid. De truc is dan te kijken, waar je je wel sterk voelt. Voor mij is dat bijvoorbeeld tijdens sporten (dames volleybal) of vrijwilligerswerk met kinderen (voelt veilig en ik kan wat voor ze betekenen). Ik heb zelf een hobby met schilderen opgepakt, omdat dat je ook uit je comfortzone haalt, maar wel in een thuissetting. Verder probeer wel echt te voelen wat je voelt. Als de angst wat naar de achtergrond gaat, komt het verdriet, de depressie, het waarom en hoe nu verder. Laat jezelf toe om het even niet te weten, en gewoon teneergeslagen te zijn. Het is heel logisch dat dit veel met je doet. Als je jezelf daar de ruimte voor geeft, kan t zijn natuurlijk verloop van loslaten beginnen. En wees eerlijk over wat je te moeilijk en te spannend vind en kijk of je dat gewoon niet gaat doen, of hoe het wel beter te dragen is. Uiteindelijk is je leven nu anders dan je had gewilt en dat is pijnlijk. De vraag is hoe je met je wond, toch nog iets kunt doen wat fijn is of van betekenis. Hoe zorg jij voor jou, is de vraag. Ik wens je heel veel zachtheid en geduld met jezelf. We moeten er allen op vertrouwen, dat de zon er echt is, ook in een donkere periode. Veel liefs, Kim