Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Drempel om te praten...

28 oktober 2022 7 Weergaven Openbaar

Hi, hi,

Een half jaar geleden zat ik in een jeugd kliniek, ik had al zoveel therapie gehad voor van alles en nog wat, enorm veel verschillende diagnoses gekregen, het was zo verwarrend... wat was nou mijn probleem, want niks hielp. Waar ik voorheen elke keer dat ik naar therapie ging m'n masker opzette en gevoelige onderwerpen te vermijden, zat ik nu 24/7 op een plek, zonder vrienden, familie, telefoon, ook maar enig contact met de buitenwereld, waar ze me probeerde te breken. Alle lagen van die grote ui af te halen, tot op het punt dat ik mijn masker niet meer op kon houden. Mijn uitweg is vooral altijd in anorexia geweest, en daar had ik ook een enorm dieptepunt bereikt in de kliniek, omdat ik niet beter wist dan me verlammen, afleiden, VERMIJDEN DUS!!! Op een gegeven moment hadden ze het woord eetstoornis gewoon volledig uit mijn behandeling werd geschrapt. Ze daagde me uit te gaan delen over mijn verleden. Toen een ervaringsdeskundige mij zijn levensverhaal vertelde, waarin hij ook misbruikt was, brak ik. Het ijs was doorbroken... ik heb voor het eerst in mijn leven uitgesproken dat ik misbruikt ben. Ik ben vanaf mijn 6e tot mijn 10e seksueel misbruikt en mishandeld door een leraar van mijn basisschool. Ik heb hier nog heel veel last van. En heb zodra ik uit de kliniek was me ingeschreven voor trauma therapie. Dit heeft 5 maanden wachtlijst geduurd maar nu kan ik eindelijk beginnen. Ik vind dit zo lastig, want als het er nu op neer komt wil ik niet meer, wil ik nu alweer stoppen terwijl ik echt net begonnen ben. Ik heb zoveel spanning als ik alleen daar al ben en voel me er onveilig. Ik wil dat het kan helen en dat ik gewoon een keer rust in mijn hoofd heb. En er niet meer zo mee overvallen word op de meest random momenten. Ik ben er zo klaar mee, maar ik ben zo bang. Soms heb ik de gedachte dat ik nog liever dood wil dan er over praten of liever dood wil dan er over denken dag en nacht. Ik schrik dan van mezelf, want ik weet dat het niet de oplossing is. Maar ik heb de eerste stap gezet het zwijgen doorbreken, maar nu komt er geen woord meer uit. Alsof ik soms wel dingen wil uitspreken maar t niet verder komt dan in me hoofd.
Ik wilde dit eigenlijk gewoon even kwijt, het is ook een heel verhaal maar ja het is toch annoniem, en ik verplicht niemand dit te lezen....advies is wel altijd welkom? ben nu al heel dankbaar voor alle herkenning die ik in jullie berichten kan vinden. Dat de gedachte dat ik de enige ben alles behalve waar is!
liefs,

Noor

Bezig met laden...

15 Reacties

20 november 2022 (bewerkt)

Er is altijd hoop en ik ben blij dat ik je dat heb kunnen geven, mijn ervaring is dat je met hypnose/ regressie therapie enorm veel kan verwerken en helen. Het is een zeer fijne en effectieve methode dat mij enorm veel goed heeft gedaan en dat kan voor jou ook zeer zeker. Heel veel sterkte en ik wens je alle kracht en geluk.

14 november 2022 (bewerkt)

Hoi Noor, het is super knap dat je er zo over wilt praten, dat is een hele grote stap. Bij mij persoonlijk heeft hypnosetherapie goed geholpen om blokkades te doorbreken want het valt zeker niet mee om het allemaal te vertellen. Je hebt het zeer mooi omschreven en blijf vooral praten. Heel erg veel sterkte en de eerste drempel ben je over en je komt er zeer zeker doorheen.

20 november 2022 (bewerkt)

Dankjewel! Fijn dat hypnose je heeft geholpen en fijn om dat ook te horen, dat geeft hoop!

Nick_

30 oktober 2022

Hi Noor, als je er over wilt praten, maar blokkeert, gun jezelf de tijd. Gevoel en woord ligt heel ver uit elkaar. Ik snap wat je bedoelt, je zet een stap, wilt alles er uit gooien, dan heb je de aandacht en dan komt er gewoon niks uit. Misschien heb je het gevoel dan ook wel dat er niks meer uit je lichaam komt. Geen woorden of beweging. Weet dat het een zeer serieus onderwerp is. Extreme gevoelens die je jaren lang hebt weg gestopt zijn niet zo maar in woorden uit te drukken. Je wilt vertellen wat er is gebeurd, wat je voelt, maar je staat jezelf niet toe om jezelf zo hard te confronteren om details van de trauma op te halen. Dit is niet iets dat zo maar gebeurt. Als er geen woorden uit komen, probeer anders een keer te vragen "kan je er bij blijven? Ik wil praten maar ik loop vast. Misschien komt er wat uit in stilte". Iedereen werkt anders, al hoop ik dat je wat hebt aan mijn woorden. Ik en de mensen op deze site hebben begrip voor je, heel veel. Gun jezelf de tijd. Het is een proces dat niet morgen voorbij is. Veel sterkte met alles. We staan achter je. En geef je proces niet op. Je gaat het maken

Marie30

29 oktober 2022

Hoi Noor, Wat dapper dat je dat binnenste hebt kunnen uiten in die kliniek. Ik herken de weerstand om er mee aan de slag te gaan heel erg. Ook jaren van allerhande klachten en behandelingen achter de rug, allemaal voor het verkeerde. Tot ik het een halfjaar geleden toegaf, eerst de mishandelingen en opsluitingen. Hoopte dat het genoeg was en daarmee 'alles' op te kunnen ruimen, in therapie vier weken geleden past de binnenste laag van mijn ui eruit. Ook ik ben misbruikt van mijn 5e tot mijn 12e. En wat vind ik dat zwaar om aan te kijken. Wat is schaamte toch een eenzame kut emotie, daar heb ik dus ook veel last van.. Maar kan hem steeds beter zien voor het monster dat hij was, de schaamte neemt al wat af. Ik doe wekelijks EMDR en heb een fijne therapeut. Toch kijk ik bijna elke keer op als ik er heen moet, dus normaals, ik herken me in die weerstand. Maar echt, elke keer dat ik ga en ermee aan de slag ga in therapie en EMDR voelt het erna goed. En geeft het rust. Hoe verdrietig het ook is. En nu ik die rust leer kennen, na al die jaren gespannen te zijn, wil dat zoveel meer. Soms zijn dagen echt al vredig. Die rust gun ik je ook! Dus zet het door als je kan.. Ik zit er middenin, ben nog lang niet klaar. En het is zwaar. En soms voelt iets als een stap "terug", frustreert enorm. Maar ik begin te begrijpen dat de weg omhoog vanzelf zal komen, kijk er naar uit :) Ik heb hier nog niet veel geschreven. Het lezen van andere verhalen helpt me ook, ik dacht eerst dat ik gek werd (soms nog steeds) en dan zulke herkenbare stukjes, we zijn inderdaad niet alleen. Ik probeer ook af en toe zelf thuis te schrijven, maar heb er vaak geen zin in. Gewoon geen zin om pen te geven de ervaringen van toen. Wil ik gewoon de andere kant op kijken. Maar ik begin mijn sessies ook vaak met iets voor te lezen wat ik die week ergens beseft of gedacht of herleefd heb en dat maakt het makkelijker. Ik bedoel dus niet iets van toen, maar iets van nu. Dat ik me ergens niet chill voelde en waar ik denk dat dat door kwam bijvoorbeeld. En vergeet vooral niet, je doet dit voor jezelf en je kan het niet verkeerd doen :) alles gaat op jouw tempo. Misschien een idee om de eerste sessie te gebruiken voor/praten over het gevoel van onveiligheid dat je daar zegt te ervaren nu. Dat je therapeut daar eerst iets mee kan doen om dat te verbeteren eerst of jullie daarover praten? Liefs!

30 oktober 2022 (bewerkt)

Wauw, ik heb hier echt geen woorden voor gewoon.... maar echt oprecht. Dit doet me zo goed om dit te lezen. Ene kant vind ik het zo pijnlijk om deze dingen over je te lezen, aan de andere kant ben ik ONTZETTEND trots dat je dit typed ookal zei je dat je vaak eigenlijk geen zin hebt om te schrijven erover en dat je de therapie aan bent gegaan ondanks die enorme weerstand!!! (1 ding kan ik wel zeggen en dat ik dat je goed kan schrijven, dus ik zou zeggen geef t nog eens een kans ;)) en aan de andere kant straat je bericht zo veel moed, hoop en kracht uit. Het motiveert me echt. En wat je zegt dat je soms denkt dat je helemaal gek word enzo, dat herken ik zoo zooo erg, en door dit bericht van jou bijvoorbeeld te lezen merk ík dat we zo gek nog niet zijn haha ;) Schaamte is inderdaad een van de kutste emoties, net als schuld. Je kan er bijna niks mee eigenlijk en t voelt soms alsof je bijna dood gaat, vreselijk.... Heeel erg bedankt voor je reactie, ik vind dit echt heel fijn, en ik heb ook echt het gevoel dat we veel in elkaar kunnen herkennen en dat we elkaar begrijpen❣️ Heel veel liefs Noor

Chamilla-81

29 oktober 2022 (bewerkt)

Hallo Noor, Zo moedig van je dat je je verhaal hier verteld. Heb vertrouwen in je therapie. Je schrijft zo mooi. Zelf heb ik me na mijn verkrachting ook zo ellendig gevoeld dat ik dacht wat voor zin heeft het leven nog. Vooral omdat hij met geweld mijn woning was binnengedrongen en het zijn woord tegen de mijne was. Een jaar lang zich had beroepen op zijn zwijgrecht. Ik had een fijne psychologe en had veel gehad aan EMDR. En werd strijdlustig. Ook veel van mij afgeschreven. Hij werd veroordeeld voor 6 jr gevangenis en TBS. Dat heeft me gesterkt. TBS nu weer 2 jr verlengd. Dat doet me goed. Dus hou moed. Er komen weer lichtpuntjes. Ik was uitgeput van de EMDR. Misschien kun je een schrift bijhouden hoe je je voelt. Maar ook wat je blij maakt. Het kost veel tijd. Kan je er misschien met een goede vriendin over praten?. Liefs Chamilla

30 oktober 2022 (bewerkt)

Oh wauw wat heftig om te horen maar wat fijn ook dat EMDR je zo heeft geholpen! En dat hij is veroordeeld, en dat dat je ook goed doet! Dat begrijp ik. Ja ik ben idd ook echt bang dat de EMDR me zo moe gaat maken dat ik straks met dingen moet stoppen ofzo die ik nu wel weer doe na best wel lang... en ja ik heb opzich wel vriendinnen met wie ik goed over dingen kan praten maar hier niet echt over want ik ben 16 en ik merk dat leeftijdsgenoten het er niet graag over hebben en beetje afstandelijk gaan doen enzo, ookal bedoelen ze het wel goed. Ze vinden het vaak te heftig en willen juist die blije kant van mij zien, dus dat ik vind ik best lastig.... Dat idee van het schrift is wel een goeie ja! Ook als motivatie en houvast enz

Janine | Ambassadeur

28 oktober 2022 (bewerkt)

Hoi Noorrr, Jeehtje wat kan jij mooi schrijven! Wat naar om te lezen dat je misbruikt ben. Ik herken heel veel in jouw verhaal. Ik ben zelf ook misbruikt, dit altijd zover weg gestopt dat ik na een trigger mij pas dingen ben gaan herinneren. Het heeft mij vier jaar gekost om de stap te zetten naar hulp. De stap zetten is al z’n grote en belangrijke stap die jij gemaakt hebt! Zelf ben ik niet z’n prater. Ik ga één per week naar een psychotherapeut, door dat ik van me afschrijf en dit voor de therapie sessie naar haar toe stuur. Merk ik dat ik zoveel beter kan praten. Zij pak het er dan bij, begin vaak met een klein stukje van een bepaald stukje tekst. En vraagt dan door. Misschien is dit ook iets voor jouw? Als dit mogelijk is. Jij kan namelijk ook zo mooi van je afschrijven, mijn complimenten! Groetjes, Janine.

28 oktober 2022 (bewerkt)

Ah dankjewel, dat is lief! En bedankt dat je je herkenning ook uitspreekt! Dat klinkt inderdaad eigenlijk wel fijn, nog steeds super eng maar wel makkelijker! Ik vind schrijven ook makkelijker... dankjewelll❤️

28 oktober 2022 (bewerkt)

Hoi Noor, Wat knap dat je het hebt durven vertellen en dat je met therapie bent gestart. Ik herken je gevoelens, de spanning en de angst om erover te praten. Het gevoel dat er niet meer zijn aantrekkelijker lijkt dan erover praten. Of om gewoon even niets meer te hoeven voelen. Ik schrok er ook van dat ik dit dacht. Het praten helpt me, het geeft een gevoel van opluchting, een gevoel dat ik er niet alleen voor sta. En steeds meer momenten voel ik de rust in mijn hoofd. Dat voelt heel fijn, ik hoop dat de therapie jouw ook gaat helpen, het blijft een lastig proces, ik wens je heel veel succes en sterkte! Zet hem op!

28 oktober 2022 (bewerkt)

Dankje! Hoe ben jij er over gaan praten? Ik merk namelijk dat die drempel zo hoog is en k het er letterlijk niet uit krijg ookal denk ik soms dat ik het op dat moment wil zeggen?

29 oktober 2022 (bewerkt)

@noor Door met kleine stapjes te beginnen, met iets wat op dat moment te doen is. Of ook opschrijven en laten lezen als het echt niet lukte. En soms gewoon doen, omdat ik merkte dat het hielp.

28 oktober 2022 (bewerkt)

Lieve Noor, fijn dat je jouw verhaal hier met ons deelt. Heel dapper van je. We zijn er voor jou. Je bent al zover gekomen, ga alsjeblieft door met therapie want je bent het waard. Ik kan je vertellen dat jouw stilte werkt letterlijk alleen in het voordeel van de dader. Hij alleen profiteert hiervan. Stilte is het bewijs van hoe de dader de slachtoffer nog gevangen houdt. Door stilte ga je alleen maar achteruit. Je lijdt in stilte, je leven staat stil of zit in puin en de dader leeft vrolijk door en maakt misschien nog meer slachtoffers. Je bent veel meer waard. Je verdient zo veel meer! Dus alsjeblieft laat de dader niet winnen. Je hebt recht op een goed leven. Ga in traumatherapie. Het is niet makkelijk maar het is de moeite waard. Je verdient het allerbeste.

28 oktober 2022 (bewerkt)

Wauw dankjewel, super mooi verwoord ook, die kwam wel ff binnen.... wel is mijn leraar overleden... dus ergens is dat heel dubbel juist omdat ik hem gek genoeg ook ergens mis ofzo, vind dat zelf heel raar, en schaam me er echt voor. Maar wel bedankt voor je antwoord!!! Echt heel fijn