De pijn van ongehoord zijn

Dag lieve leden,

Hierbij heb ik een tekst met beschrijving,  van velen hier die zich erin herkennen:

 Er is een pijn die niet zichtbaar is. Een pijn die geen bloed achterlaat, geen blauwe plek, geen breuk op de röntgenfoto. Maar die alles in je breekt. Het is de pijn van ongehoord zijn. Wanneer je als kind fluistert, schreeuwt, smeekt  en niemand luistert. Wanneer je pijn hebt, maar iedereen zegt: “Stel je niet aan.” Wanneer je je grenzen probeert te trekken, maar die keer op keer worden genegeerd. Wanneer je misbruikt wordt, en volwassenen… kijken weg. Dat is niet “verwaarlozing”.

Dat is verraad.

Van de mensen die jou hadden moeten beschermen.

Van het systeem dat had moeten ingrijpen.

Van ouders, docenten, instanties, buren.

Die allemaal dachten: “Het zal wel loslopen.”

Of erger: “Het ligt vast aan haar.”
En zo leer je langzaam:
Mijn stem doet er niet toe.
Mijn gevoel is niet belangrijk. 
Ik moet sterk zijn, stil zijn, me aanpassen.

Maar diep vanbinnen… blijft dat kind huilen.  Want wat doet het pijn, als niemand je gelooft. Wat doet het pijn, als je alleen moet lijden. Wat doet het pijn, als je zelf bijna gaat twijfelen aan je eigen realiteit. En dan word je ouder. Je lacht misschien, je functioneert, je doet je best. Maar onder alles zit die oude wond: 🩶 “Ben ik wel belangrijk genoeg om gehoord te worden?” 🩶 “Als ik iets voel, word ik dan weer genegeerd?” En het leven doet dan vaak meer pijn dan nodig is. Niet omdat jij zwak bent. Maar omdat jij geleerd hebt dat jouw stem geen ruimte verdient. Maar dat was een leugen. Ingeprent door mensen die hun eigen verantwoordelijkheid niet aankonden. Niet omdat jij te gevoelig was — maar omdat zij te gevoelloos waren. Dus aan jou die dit leest en dit herkent: Jouw pijn is écht. Jouw stem is belangrijk. Je had het recht om beschermd te worden. En je hebt nú het recht om te helen. Om je ruimte terug te nemen.Om te zeggen: “Het is niet oké wat mij is aangedaan — en ik hoef het niet stil te houden.” Je bent niet gek.

Je bent niet lastig.

Je bent een overlever van het ongeziene. 
En dit keer… word je wél gehoord.