Als misdienaar van 10 jaar misbruikt in Amersfoort door bischop

ook ik ben 75. Ik was maar 1x slachtoffertje : ik was ook ongeveer van die leeftijd of jonger. Eigenlijk is het niet raar dat het , zoals zoveel in je leven wat je hebt meegemaakt ergens blijft hangen. Ik heb ook hulp gezocht , wel al jaren terug. Dan kun je het gemakkelijker een plaatsje geven. Ook ik heb doodsangsten uitgestaan en destijds veel nachtmerries en angsten. Toen ik denk een jaar of 10 geleden in de buurt kwam van waar hij woonde raakte ik toch gewoon volledig in paniek. Die man is nu dood. Ook mijn broertje van 1,8 jaar ouder is slachtoffer geweest van dezelfde. We hebben wel een enorme band opgebouwd samen . Het meeste verwerk je vlg mij met lotgenoten. En van dezelfde leeftijd en generatie. In onze jeugd was er weinig openheid over de emoties rondom sexualiteit dat past en je gesprekjes kunt voeren met een kind van elke leeftijd groep. Het was taboe : geen voorlichting, geen waarschuwingen voor enz enz . Gelukkig is dat nu wel verandert. Ik vind dat een grote vooruitgang in de opvoeding: ook op scholen .Goed dat je erover praat. Dat is de eerste grote stap . Begrip krijg je van lotgenootjes en dat is heel fijn . Vertel gerust . Dat is goed.

Hallo Reid
Wat goed dat je ermee voor de dag komt.
Vooral voor jezelf.
Toch als ik je lees, met het contact met de commissie Deetman, was er dus toch al bewustzijn dat het niet goed was, maar misschien nog niet zo in contact stond me je gevoel?
Wat heeft je dat wel opgeleverd?
Het is best moedig, zeker als je op leeftijd bent (ben ik ook) om met bepaalde dingen aan de gang te gaan en te gaan vertellen.
Ik hoop dat je de veiligheid voelt hier.
Maar alles op je eigen tijd, alles mag, niets moet en zoals al aangegeven kan het ook in het besloten gedeelte als dat beter voelt.

Overigens is het deels ook de tand des tijds dat elke vorm van misbruik niet erkent werd, als onschuldig werd gezien, ontkent.
Desondanks zie ik dat vandaag de dag het mensen alsnog veel moeite kost om (h)erkenning te krijgen.
Ik bedoel maar te zeggen dat het niet vreemd is dat je dacht dat het onschuldig was, maar feitelijk dus helemaal niet zo is en meestal sporen nalaat die we ons niet altijd bewust zijn.

Zelf heb ik ook misbruik binnen de Rooms Katholieke kerk meegemaakt, maar toen niet meegedaan aan de commissie Deetman.
Ik ben gezien misbruik (incest) vanaf zeer jonge leeftijd ook pas rond mijn 46ste, met alles aan de gang gegaan.
En nog stuit ik wel eens op het een en ander.

Echt het loont de moeite, ook al kost het moeite.

Kort en simpel gezegd; ja

Je verhaal en daarmee jij is altijd wijs om gehoord te laten voelen. De reactie erop is misschien niet altijd wat je zou willen, maar als jij jezelf niet laat horen en zien zal je bij voorbaat niet gezien worden. En niemand zou zich alleen, eenzaam of inzichtbaar moeten voelen.
Je bent hier veilig en welkom.

P.s. als je het heel lastig vindt is er ook een besloten groep (daar worden mensen eerst gesproken)
En wat vind ik het vervelend te lezen dat je hier al zo lang mee rond hebt gelopen. Fijn als je daar vanaf mag komen

Beste Reid,

Wat moedig om je verhaal hier te delen.
Een ander kan wel zeggen tegen je dat het hier veilig is, maar dat moet je zelf ervaren, hoop dat je dat gaat ervaren.

Ik vraag me af hoe jij de periode dat het misbruik in de Rooms-Katholieke kerk in het nieuws kwam bent doorgekomen.
Misschien wel door jezelf te vertellen dat het bij jouw onschuldig was.

Zo heb ik tenminste wel mijn misbruik (niet kerkelijk) 40 jaar op een afstand kunnen houden, tot ik een een eetverslaving aan ging pakken.

Wens je heel veel sterkte met het werken aan je angststoornis. Nogmaals erg moedig om het aan te gaan pakken.

Lieve groet, Nel