Victim blaming
In maart afgelopen jaar ben ik door een collega verkracht op mijn werk. Ik was alleen met hem in het kantoor en plots pakte hij mij van achteren beet. Wat ik deed? Ik werkte mee, sterker nog ik wilde dat het zo snel mogelijk klaar zou zijn en deed extra mijn best. Daarna was ik in shock. Pas een paar dagen later kon ik een naam geven aan datgene wat er gebeurt was. Mijn man wist t nog niet en ik chatte met het centrum sexueel geweld. Zij hebben mij goed opgevangen in die tijd. Uiteindelijk meldde ik mijzelf ziek zonder te vertellen waarom. Mijn man vertelde ik wat er was gebeurt. Na maanden van depressie en angst kon ik emdr volgen. Dat hielp. Ik wilde perse terug naar mijn werk omdat ik niet wilde dat hij ook mijn baan zou afnemen. Hij bood zijn excuses aan en verzekerde mij dat dit nooit meer zou gebeuren. Voordat alles gebeurde was hij mijn maatje op mijn werk. Ik voelde mij ook continue verward over wat mij overkomen was. Het lukte mij om op een normale manier met hem om te gaan. Totdat hij sexueel getinte opmerkingen ging maken en ik bang werd maar ook merkte dat ik in gedachte mijzelf alweer overgaf. Ik vond ander werk en de dag dat ik mijn ontslag nam barstte ik in huilen uit. Mijn leidinggevende ( een vrouw) nam mij apart en ik vertelde het hele verhaal. Zij schrok en ze besloot tegen mijn wil een feitenonderzoek te starten. Was dat maar nooit gedaan. Wat verschrikkelijk!! Alles waar ik bang voor was gebeurde. Mijn collega verdraaide de feiten, ik werd bevraagd op mijn houding. Ik gaf immers niet aan dat ik het niet wilde. Ook al legde ik de jurist uit dat meewerken een overlevingsstrategie is was de eindconclusie dat het feit dat ik meewerkte het voor de dader moeilijk maakte om in te schatten of ik dit wel wilde. Zeker omdat ik daarna normaal met hem omging vonden ze mijn verhaal niet geloofwaardig. Dit hoorde en las ik gisteren in het bijzijn van een bestuurslid . Victim blaming maakt je misschien nog meer kapot! Ik probeerde eerlijk te zijn bij de commissie en dat resulteerde in ongeloof!de maatschappij is er duidelijk nog niet klaar voor om slachtoffers te helpen.
11 Reacties
Sociale steun aan slachtoffers is heel belangrijk, blijkt keer op keer uit onderzoek. Echter, zo’n 75% van alle slachtoffers krijgt wel eens te maken met negatieve opmerkingen. Maar in plaats van focussen op wat er niet goed gaat, willen we graag een constructieve bijdrage leveren. Daarom start Slachtofferhulp de campagne ‘aandacht aan, oordeel uit’ op de Europese dag van het Slachtoffer. Negatieve opmerkingen zijn vaak niet zo bedoeld. Met de beste bedoelingen worden soms kwetsende opmerkingen gemaakt. Met deze campagne willen we mensen leren hoe ze beter kunnen reageren op slachtoffers.
Zouden jullie mee willen werken aan deze campagne? Reageren kan hieronder of via de mail naar: community@slachtofferhulp.nl
Ik kan me heel goed voorstellen dat het je veel pijn doet.
Ook dat je terug bent gegaan naar werk, vol spanning, herken ik mezelf ook een beetje in.
Na mijn verkrachting werd ik om de 2 weken "opgepiept" om weer te komen.. en ik ging. Met pure angst en zwakke knieën, maar ik ging.
Je omgeving zal het misschien nooit helemaal begrijpen, maar ze zijn zo belangrijk voor jouw verwerkingsproces.
Wij zijn er hier voor jou.
?
En te beseffen dat we moeten stoppen onszelf de schuld te geven !! De daders zijn gulzige monsters die ons leven kapot hebben gemaakt. Maar wij zijn sterker, oersterk en kunnen dit aan!
Soms moet je steile bergen oversteken om vervolgens de mooie paden te bewandelen. ???
Dankjewel voor je verhaal.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je je ziek meldt na zoiets verschrikkelijk. Dit had nooit mogen gebeuren.
Ik kan me ook voorstellen dat het ontzettend verwarrend is omdat deze collega ook een vriend van je was.
Ik vind het heel erg voor je wat er gebeurd is nadat je leidinggevende een onderzoek gestart is. Dat je niet serieus genomen werd en misschien niet een geloofd werd, dat steekt.
Dat doet me zeer en maakt me boos.
Hebben de EMDR sessies je wat geholpen?
Ik hoop dat je een warme vangnet hebt, mensen waar je op kunt bouwen - mee kunt praten.
Leven met een depressie is niet niks.
?
Ik heb ook een gelijkaardige situatie meegemaakt met een collega.
Het niet begrepen worden en het gevoel dat ze geven dat jij schuldig bent en niet de dader , is even traumatisch als de daad dat ze plegen!
Het is jammer dat we nu nog steeds in zo een ellendige maatschappij leven!
Ik hoop oprecht dat je steun hebt door je man en mensen in je omgeving ! Machtsmisbruik is zo laf !
Ik stuur je veel sterkte voor het verdere verwerk en twijfel nooit ! Niet jij bent in fout , maar wel jouw collega !!!!