Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Triggers

Hoi allemaal,

 

Misschien hebben jullie ook dat de BOOS aflevering veel getriggerd heeft. Ik ga best wel door een nachtmerrie heen nu nadat ik het eigenlijk zoveel mogelijk heb proberen te onderdrukken de afgelopen jaren. Toen ik 5 jaar oud was, werd ik betast door mijn toenmalige stiefbroer van 16 jaar. Doordat ik dit had gemeld -nadat mijn moeder mijn vulva/vagina inspecteerde, wat ook eigenlijk super vreemd was- heeft mijn (borderline/psychotische) moeder alles op alles gezet om ons te verwijderen van -niet alleen- de gehele situatie middels politie en rechtszaken, maar ook van familie dat er niks mee te maken had. Ik heb jarenlang geïsoleerd gezeten (in achterstandswijken/meerdere huizen en scholen) met haar en mijn broer en broertje na deze situatie met die stiefbroer. Ook mijn moeder heeft veel schade achtergelaten omdat ze ons mishandelde en ik niet een eigen persoon mocht zijn.
Als jong meisje heb ik vooral geleerd dat het mijn verantwoordelijkheid was als mannen (mogelijk) iets van me wilden. Zo werd ik bijvoorbeeld persoonlijk door de juf op de basisschool aangesproken dat ik geen make-up moest dragen want anders zouden ''mannen het verkeerde idee krijgen'' en gaf m'n moeder aan dat ik m'n schaamhaar beter niet kon scheren want anders ''trok ik potentiele pedofielen aan die ook kickten op vulva's van jonge meisjes'' etc. etc. Mannen zouden incapabel zijn om verantwoordelijk geacht te worden voor hun zogenaamde continue neigingen tot verkrachting en ik als vrouw moest dus niks ''uitlokken'' of het verkeerde idee geven. Verder werd ik overigens dus niet geholpen in wat ik waard was, mijn zelfbeeld en het beheren van mijn eigen grenzen. 

Vervolgens heb ik vaak te maken gehad met aanrandingen en seksualiseringen, al vanaf groep 7/groep 8. Zelfs mijn broer deed mee aan gesprekken (rond mijn 14e) met vrienden van hem over 'of ik geschikt was in porno' en 'wie ik wel zou mogen pijpen'. Mijn broer kon dit met trots vertellen, want hij schepte graag op over dat hij een zusje had wat als aantrekkelijk beschouwd werd door anderen. 
Ik ben op m'n 18e dronken gevoerd door een aantal jongens van voetbalclub, en vervolgens is 1 man daarmee aan de haal gegaan. Ik dacht heel lang dat het mijn eigen schuld was omdat ik deze persoon wel interessant vond en met hem geflirt had, maar ik ben meegenomen naar een grote struik en daar gebeurde het. Ik was super dronken, was niet volledig bij bewustzijn en stelde me -voor zover kon- dienstbaar op. Deze man kon zijn mond niet houden en al gauw was het bekend in het hele dorp. Ik ben meerdere keren er belachelijk om gemaakt en zelfs een aantal keren voor slet/hoer uitgemaakt.  
Later probeerde ik met deze persoon een relatie te krijgen zodat de situatie als minder pijnlijk zou voelen en om datzelfde dorp te bewijzen dat ik geen ''hoer'' was. Hij wilde verder geen relatie met mij, maar wanneer ik hem weer tegen kwam probeerde hij mij wel weer over te halen tot handelingen. 
We zaten bijvoorbeeld een keer op de bank met andere mensen erbij en hij probeerde steeds in mijn broek te gaan terwijl ik duidelijk aangaf dat ik dit niet wilde. Hij probeerde dit alsnog zo lang en zó hard door, dat ik een enorme blauwe plek bij mijn schaamstreek had. Ook probeerde hij later een keer toen we seks hadden (want ik wilde die eerste pijnlijke ervaring minder maken door vaker met hem naar bed te gaan) zonder toestemming zomaar ineens anaal te gaan met veel kracht. Doordat dit niet zomaar kan en hij niet binnen kon dringen, had ik erg veel pijn. Ik kon er dagen lang niet normaal van lopen. 

Daarna had ik nog steeds dat ik vaak uitging en makkelijk mee ging in wat mannen van mij wilde. Ik dacht hierachter te staan, maar achteraf deed ik dat alleen maar om die leegte van de verkrachting te vullen en omdat ik dacht dat het mijn rol was als vrouw om toe te geven aan wat mannen verwachte. Ik ben -naast de genoemde situaties- tijdens het uitgaan ontzettend vaak vastgegrepen, betast, onvrijwillig gezoend en er is ook een keer GHB in m'n drankje gegooid met de ambulance tot gevolg (en godzijdank heeft de dader me niet kunnen meenemen). Ook ben ik op werk betast door een collega en heeft een docent (van rond de 60 jaar) van de middelbare school een poging gedaan om mij te zoenen buiten de kroeg toen ik net m'n examens had gehaald. Van dit soort situaties wist ik niet dat het écht niet door de beugel kon ook al voelde het toen al niet goed, in mijn omgeving werd dit genormaliseerd. Ik heb met veel manipulatieve/opdringerige/drammende mannen te maken gehad en een enkele keer lukte het om er van weg te komen.
Ook hebben veel TV programma's in mijn tienertijd op bijvoorbeeld MTV (zoals 'Geordie Shore') mij ook het verkeerde beeld gegeven, want daarin leerde ik dat vrouwen voor mannen seksobjecten waren en dat ordinair uitgaan en per ongeluk in iemands bed belanden de normaalste zaak was. Ik had van niemand geleerd hoe liefdevolle connecties/intimiteit werkt, dus ik moest het verder maar leren van TV. 

Als laatste ben ik oraal verkracht door iemand toen ik 24 was, zowel bij mij als dat hij zijn geslacht in mijn mond duwde terwijl ik daarvoor aangaf dat ik geen seks wilde hebben. Hij bleef doordrammen en probeerde mij over te halen door bij mij oraal te beginnen. Vanaf dat punt bevroor ik. Ik kan mij niet eens meer herinneren (wellicht door een black-out) of hij daarna ook seks middels penetratie heeft uitgevoerd. Ik was zo erg in paniek in de dagen daarna. Ik heb hulp geprobeerd te zoeken, maar een psycholoog bij wie ik toen in behandeling was leek mij niet echt te helpen. Ze hielp me bijvoorbeeld ook niet inzien ik meteen aangifte moest doen. Ze probeerde vooral te luisteren maar hielp mij totaal niet om te zorgen dat dit onrecht juist aangepakt werd. Ik heb deze man later ge-appt dat het ''toch niet goed gegaan was voor mij'', maar hij legde de volledige verantwoordelijkheid bij mij. 

Gelukkig gaat het nu beter, ik heb een lieve vriend die mij respectvol behandeld en mij ook elke keer als we seks hebben opnieuw om consent vraagt. Toch heb ik veel moeite met mijn eigen seks-drive en heb ik een heel laag zelfbeeld. Zelfs als ik seks heb met mijn vriend bevries ik een beetje en neem ik moeilijk initiatief. Ik heb nog steeds het idee dat seks niet van mij is. Hij probeert mij hierbij te helpen en hij heeft mij -nadat ik bij vlagen wat vertel- juist aangegeven heeft dat de ervaringen die ik had verkrachtingen waren. Toch neemt hij vaak een stap terug als ik niet kan verwoorden wat ik van hem nodig heb hierin. Ik durf ook nog steeds het niet in detail te vertellen, omdat ik mij zo erg schaam en dat maakt het voor hem natuurlijk ook ongrijpbaar. Ik word behandeld voor CPTSS middels EMDR en schema-therapie.
De therapeuten blijven echter steeds focussen op mijn super schadelijke vroege jeugd, maar ik heb nu al meerdere keren aangegeven dat ik ook veel last heb van mijn adolescentie en alle seksuele ervaringen die ik heb opgedaan. Het lijkt alsof ze dit steeds vergeten of het zelf moeilijk vinden om hierover te beginnen nadat ik dus aangegeven heb hier aandacht aan te willen besteden. Ik realiseer mij na de BOOS aflevering dat ik echt nog veel te vaak herbelevingen heb wanneer ik getriggerd word en hier hulp voor nodig heb. Hebben jullie ergens een slachtoffer organisatie gevonden voor seksueel misbruik waar je 1-op-1 met een therapeut kan praten (die het onderwerp niet uit de weg gaat) of lotgenoot groepen die je live kan zien en spreken?

Desalniettemin ben ik natuurlijk ontzettend dankbaar voor de aflevering van BOOS. Zowel voor de slachtoffers, als voor het moraal wat eindelijk gaat veranderen. Ik hoor het graag als jullie tips hebben.

Bezig met laden...

2 Reacties

22 januari 2022
Hallo
Wat ben jij een sterke vrouw!
En wat een vreselijke dingen zijn jou aangedaan.
Zelf wordt ik erg goed begeleid door trauma sexuoloog via Excetera.
Wel zelf betalen.
Heel grondige aanpak.
Zwaar maar goed.
Veel sterkte hoor!!!
22 januari 2022
Hoi, ten eerste goed dat je al een proces/ontwikkeling aan het doormaken bent wat normaal en niet normaal is of gezonder en minder beschadigend. Ik herken wel wat dingen in jou verhaal wat betreft niet de juiste voorbeelden gehad vanuit je omgeving. Jezelf dingen aanleren vanuit tv of boeken of op andere manieren. Je vriend klinkt wel echt als een persoon die jou grenzen respecteert en geduld met je heeft :-) Over therapie herken ik ook heel erg dat bepaalde therapeuten het vooral over mijn jeugd wilden hebben. Terwijl er toen recente gebeurtenissen op latere leeftijd op dat moment meer de overhand hadden. Ik ben ook ingestort door niet de juiste hulp te krijgen op een bepaald moment in mijn leven maar ook door toedoen van stalking van mijn dader/ een combinatie van factoren. Telkens maar weer gefocust op schematherapie (mijn psycholoog toen) en cognitieve gedragstherapie, waar ik zeker wat aan heb gehad op het gebied van modi en de 'gezonde volwassene' meer te ontwikkelen en daar meer inzicht in te krijgen. Op een gegeven moment scoorde ik daar ook aardig hoog. Alleen de focus bleef wat mij betreft ook op deels de verkeerde dingen liggen. Niet mijn angsten en trauma's werden aangepakt. Werden omzeild. Terwijl ik zelf heel sterk van binnen voelde dat dat de punten waren die aangepakt moesten worden/ daar hulp bij nodig had. Ook het idee dat ze het niet aandurfde of niet de juiste vaardigheden hadden dat aan te gaan met mij. Ik heb nu zelf heel sterk dat ik hoop de juiste therapeut(en) aan te trekken die durven naar de kern te gaan en niet zaken uit de weg gaan. Ik zou zeggen laat je niet te lang aan het lijntje houden of een bepaalde richting in duwen en focus sneller op therapeuten die het wel aandurven en jou helpen bij waar jij zelf heel sterk voelt van hier heb ik nu hulp bij nodig dat heeft nu de overhand. Ik ben ook te lang meegaand geweest en open minded van ik probeer het gewoon en ga mee en ik zie wel wat het me oplevert. Wat op zich een positieve houding is. Maar soms helpt dat niet, iig bij mij werden niet mijn angsten en trauma's diep aangepakt. Oppervlakkig werden er wat dingen aangeraakt maar niet doorbroken. Symptoombestrijding waarna ik na een sessie bij de psycholoog weer rustiger was. Maar thuis weer enorme angsten had. Soms moet je wel echt sterker op je strepen staan en zeggen dit werkt gewoon niet. Ik heb andere hulp nodig. Snapt en voelt de therapeut dat niet zou ik zeggen weggaan en op zoek naar een therapeut die die zaken wel durft aan te gaan waarvan jij zelf sterk voelt dit moet aangepakt worden.