Ik vertel mijn verhaal hier even in het 'kort'.
Ik ben op zoek naar mensen die zich in mijn verhaal herkennen en waarmee ik ervaringen uit zou kunnen wisselen.

In 1971 gingen mijn biologische vader en mijn moeder uit elkaar. Mijn moeder was verliefd geworden op het broertje van haar vriendin. Met mij, mijn broertje en een paar tassen met spulletjes staken we de straat over. Daar woonde de nieuwe liefde van mijn moeder bij zijn broer en schoonzus in. Op de eerste ochtend op dat nieuwe adres startte het misbruik van mijn stiefvader al. 
Niet lang daarna heb ik in al mijn onschuld mijn biologische vader verteld dat mijn stiefvader aan mij zat. Mijn vader had op dat moment autorijles en zowel hij als de rijinstructeur schrokken enorm. Mijn biologische vader heeft geprobeerd een gesprek met mijn moeder aan te gaan, maar dat heeft mijn stiefvader niet toegestaan. In die tijd had je geen smartphones, er waren zelfs nog geen telefoons. Mijn biologische vader heeft de kinderbescherming gebeld. In die tijd was alles anders dan nu, en kreeg hij het advies het nog maar even aan te kijken omdat het een kinderfantasie kon zijn. In al die jaren heb ik me vaak afgevraagd hoe mijn leven verlopen zou zijn wanneer de kinderbescherming WEL actie ondernomen had. Lang verhaal kort, die 'kinderfantasie' was een realiteit van ruim 11 jaar ernstig seksueel misbruik. Nergens in huis was ik veilig. Niet in mijn eigen bed, niet in de badkamer (hij draaide de deur vanaf de buitenkant open) niet als er visite was. Het gebeurde altijd en overal. Nadat ik het mijn biologische vader had verteld en er niets veranderde durfde ik niemand meer in vertrouwen te nemen. Het leven ging verder, dag na dag, week na week, jaar na jaar en daarmee het misbruik ook. Op mijn 19e, vlak voor ik het huis uit zou gaan, kreeg ik een enorme ruzie met mijn stiefvader. Er waren altijd spanningen tussen hem en mij sinds ik nee was gaan zeggen en ik het misbruik niet meer toeliet. Hij stond met gebalde vuisten voor mij om me te slaan toen ik riep: "Als je mij slaat, vertel ik alles". Mijn moeder, die er bij stond riep, wat moet jij dan vertellen? Op dat moment sprak ik voor het eerst uit naar mijn moeder wat mij was overkomen, en dat mijn stiefvader aan mij had gezeten. Een enorm afgezwakte versie van wat er in werkelijkheid gebeurd was. Mijn stiefvader ontkende, maar mijn jongere broertje die ook in de keuken stond zei: "Het is wel waar, want hij heeft het bij mij ook gedaan". Ik had een 11 jaar jonger zusje, ik was altijd bang geweest dat haar iets zou overkomen, en nu bleek mijn broertje slachtoffer te zijn! Mijn moeder was er kapot van en heeft dagen huilend op bed gelegen. Zij was geen sterke vrouw en bang voor het oordeel van haar omgeving. Zij had geen eigen inkomen en had zelf geen basis om op terug te vallen. Haar moeder overleed toen zij 16 was. Ze moest stoppen met haar opleiding om voor het gezin te gaan zorgen. Na het overlijden van haar moeder werd zij misbruik door haar eigen vader die alcoholist was.

Mijn stiefvader was dominant en manipulatief en mijn moeder besloot bij hem te blijven. Ik was niet sterk genoeg mijn moeder, maar daarnaast ook het hele gezin te verliezen en dus hield ook ik contact. Dat was geen weloverwogen beslissing. Dat is hoe dingen gaan. Dag na dag, week na week. Mijn stiefvader gaf aan spijt te hebben, al liet hij dat in zijn dominante gedrag niet zien, ik wilde hem graag geloven. Ik volgde therapieën, ging trouwen, kreeg 2 fantastische kinderen (in 1992 en 1997), ging scheiden in 2002 en vond 21 jaar geleden mijn nieuwe liefde waar ik nog steeds heel gelukkig mee ben. Hij is rustig, bij hem kan ik volledig mezelf zijn en voel ik me 100% veilig. 

Mijn beide partners heb ik in vertrouwen genomen en verteld over het misbruik. 

Wat bijzonder was binnen ons gezin was dat mijn jongste broertje en zusje niets van het misbruik wisten. Zij hadden geen idee wat hun biologische vader gedaan heeft.
Het leven kabbelde verder. Voor de buitenwereld waren wij een normaal, en ik denk zelfs hecht gezin. Ik woonde als enige van de vier kinderen bij mijn moeder en stiefvader in de buurt. Wat mij opvalt is dat veel mensen bij misbruik vaak denken aan asociale disfunctionerende gezinnen. Uit ervaring kan ik zeggen dat dit niet de werkelijkheid is. Mijn ouders hadden een bedrijf, een leuk huis, voldoende inkomen om een of meerdere keren per jaar op vakantie te gaan. Zij hadden een warm contact met mijn oom en tante (broer van mijn moeder), ging ook met elkaar op vakantie en nichtjes en neefjes logeerde regelmatig bij elkaar. Binnen ons gezin waren door de loop der jaren heen patronen ontstaan die niet goed waren, maar die perfect functioneerde. Mijn stiefvader had er alle belang bij dat het geheim een geheim bleef. Daardoor was hij aardig voor mij en een geweldige opa voor mijn kinderen. Mijn moeder en ik wilde mijn jongste broertje en zusje beschermen. Zij wisten van niets en wij wilde niets doen om hun zorgeloze levens overhoop te gooien. Dus waren wij een warme liefdevolle familie. We hadden feestjes, familieweekend, gingen met elkaar dagjes op pad, en iedereen was altijd welkom. Het was een prachtig toneelstuk en iedereen kende zijn rol en vertolkte die met verve tot in perfectie.
Om heel eerlijk te zijn was ik er zelf in gaan geloven. Dacht ik dat ik mijn stiefvader alles had vergeven en dat een nieuwe start na misbruik dus echt mogelijk was!

In 2015 werd mijn moeder ziek. Zij had al ernstige COPD en kreeg daarnaast borstkanker met al snel uitzaaiingen naar de longen. We dachten dat zij niet lang meer zou leven, maar met bestralingen en hormoontherapie heeft zij toch nog vijf jaar geleefd. We hebben fijne dingen met haar ondernomen. Ik ging mee naar ziekenhuis afspraken, hielp haar met boodschappen, de tuin en het huishouden. Samen scande we alle familie foto's en dia's in van ons gezin en de generaties voor ons. Tijdens die middagen kwamen de verhalen los en zag ik een moeder die ik nog niet kende. Mijn stille, verbitterde en regelmatig harde moeder had ook een hele zachte kant. 
De laatste maanden voor haar overlijden ging ze snel achteruit. Ze werd milder. Mijn stiefvader probeerde voor haar te zorgen, maar hij was voornamelijk bezig met hoe zwaar het wel niet voor hem was. De nare kanten van zijn karakter kwamen door de jaren heen toch steeds weer boven drijven. 
Ik zorgde voor mijn moeder, bracht haar naar de wc, hield haar gezelschap. Toen mijn stiefvader boodschappen ging doen ben ik op mijn hurken bij mijn moeder gaan zitten. Ik heb haar handen vastgepakt en gezegd dat ik haar alles vergeef. Dat ik wilde dat ze zonder schuldgevoel of spijt de wereld zou verlaten. Dat ik haar niets kwalijk nam en dat ik ontzettend veel van haar hield. Mijn moeder brak en ze huilde en huilde. Het spijt me zo fluisterde ze zacht. We hebben elkaar lang en stevig vastgehouden. Een week later is ze overleden in bijzijn van mijn zusje, mijn stiefvader en mij. 

Tijdens het regelen van de uitvaart ontstonden de eerste irritaties al. Hij was dominant en wilde alles bepalen. Mijn moeder hield van pioenrozen, lathyrus en seringen. Ik hou van tekenen en schilderen en wilde graag iets maken voor op de rouwkaart. Dat mocht, maar dan moesten het fresia's worden. Mijn broer, zus en ik waren verbaasd. Fresia's! Daar hadden we mijn moeder nog nooit over gehoord. Mijn stiefvader wilde mensen uitnodigen waar mijn moeder niets mee had en mensen uitsluiten die mijn moeder dierbaar waren. Hij mocht uitnodigen wie hij wilde, maar iemand uitsluiten, dat lieten mijn zus en ik niet gebeuren. Mijn stiefvader was onmogelijk en had geen oog voor het verdriet dat wij als kinderen ook hadden. 
Na de uitvaart bleef ik naar mijn stiefvader omkijken. Ik woonde als enige van vier kinderen in de buurt. 
Dus ging ik regelmatig bij hem langs. Dronk koffie, bracht eten, nam hem mee om er even uit te zijn. 
De eerste maanden ging dat redelijk maar steeds vaker kwam zijn nare karakter bovendrijven. Hij begin te manipuleren. Vertelde mijn jongste zusje die hem elke dag belde dat ik niet voldoende naar hem omkeek. Dat kreeg ik dan van mijn zus te horen terwijl ik hem die week drie keer had gezien. Mijn zus werd moe van het tussen mij en mijn stiefvader inzitten. Begrijpelijk, maar ik was woest. Hoe durfde mijn stiefvader mij zo te behandelen na al die jaren zwijgen en na alles wat ik voor hem gedaan had!
Oktober 2022 gebeurde er weer iets en knapte mijn elastiekje. Ik ben naar mijn stiefvader gereden en heb hem verteld dat ik niet langer zou zwijgen. Vanaf dit punt een lang verhaal kort. 
Ik heb het hem mijn jongste broer en zus laten vertellen. Mijn zusje was er kapot van en heeft alle contact met haar vader verbroken. De band tussen haar en mij is sterker dan ooit. Mijn jongste broer heeft volledig de kant van mijn stiefvader gekozen. Begon zelfs via mijn zusje mij te bedreigen wanneer ik niet zou stoppen met praten. Maar ik ben niet gestopt. Ik heb het mijn kinderen verteld. Zij hebben het er heel moeilijk mee. Hun opa die ze altijd op een voetstuk hadden gezet. Maar ze hebben geen moment aan mijn verhaal getwijfeld en hebben ook besloten geen contact meer te willen met hun opa. Mij begrijpen ze nu beter, het heeft onze band sterker gemaakt. Ik had nog een oom en tante van mijn moeders kant waar ik een hele hechte band mee heb. Mijn stiefvader en oom belde na het overlijden elke week met elkaar. Ik moest mijn oom en tante ook uitleggen waarom ik geen contact meer had en dit ook niet meer wilde. Ik heb hen en hun kinderen (mijn neef en nicht) de waarheid verteld. Mijn oom heeft mijn stiefvader opgebeld en gezegd dat hij hem nooit meer moest bellen. Er is heel veel meer gebeurd dan ik hier nu in een bericht kan schrijven, maar vandaag kan ik zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven echt gelukkig ben. Ik heb geen geheimen meer, de familie, al is het niet veel, die nog over is, is hecht, warm en liefdevol. Ik heb mezelf het afgelopen jaar gesprekken gegund met een fijne therapeute. Niet om het misbruik zelf te verwerken, maar wel om te begrijpen wat er allemaal met me gebeurd nu ik eindelijk durf te praten.

Misschien zijn er mensen in deze groep die iets herkennen in mijn verhaal. Het gaat me dan vooral om het leven nadat je bent gaan praten. Ik heb me het afgelopen jaar vaak afgevraagd of het alles waard was. Het verdriet van mijn zus en mijn kinderen. Had ik niet beter kunnen zwijgen. Voor mij persoonlijk kan ik nu oprecht NEE zeggen. Ik heb alleen spijt van het feit dat ik het niet eerder gedaan heb.