Misbruik door mijn buurjongen

Je moet gewoon je zelfvertrouwen weer vinden; ik denk dat dat tijd kost en goede zorg voor jezelf. Mensen kunnen hard zijn omdat ze hun angst niet kennen; of /en als het veilige bekende beeld wordt omvergeworpen (dat geeft een onveilig gevoel). Best moeilijk om je daarvan niets aan te trekken

Hoi An36, Dat herkennen we hier zeker. Allereerst complimenten dat je je verhaal hier doet. Ik vind het verschrikkelijk dat je dat op jonge leeftijd hebt moeten meemaken. De herinneringen, het trauma en ook de ptss-diagnose herken ik zeker. En ik zie ook heel vaak terug hier op het forum. Goed dat je hulp gezocht hebt. Dat is een lastig en intensief traject, maar wel de weg naar een toekomst waarin je niet bepaald wordt, of gestuurd wordt door je herinneringen. Herkenbaar ook dat je geest de herinnering weggestopt heeft, maar dat je lijf duidelijk aangeeft dat er wel degelijk dingen gebeurd zijn. Je valt hier zeker niemand lastig. We zijn er hier voor je! Heb je wel eens gehoord van lotgenoten-contact? Dan kom je met anderen in contact. Ik heb aan een groep deelgenomen en mogen ervaren dat wat ik voelde, dacht en herinnerde niet "raar" was, maar zo herkenbaar voor anderen. Ook ik heb mijn herinneringen lang weggestopt. Met de juist hulp kun je ze een plek geven en er voor zorgen dat ze je leven niet langer bepalen. Ik herken ook wat je schrijft over de afstand die anderen tot je nemen, omdat je uitstraalt dat het niet goed gaat. Dat je geen energie kunt steken wellicht in die ander, omdat je zo met jezelf in de weer bent. Ik heb gemerkt dat het ontzettend helpt om je verhaal te delen met je intimi, je omgeving. Dan ontstaat er (meer) begrip voor het proces waarin je zit. Heel veel sterkte en je kunt hier altijd terecht! groetjes, Edwin