Mijn verhaal
Ik was nog klein. Mijn moeder had een affaire met de pastoor. Zij wilde wel verder maar hij niet. Ik was er niet stil over. Ik maakte er liedjes over. Het mocht niet, maar ik dacht dat het goed was om open te zijn. Mijn moeder was boos. De pastoor was ook boos. De pastoor zat aan me op school. De directeur had het gezien. De pastoor mocht niet meer werken in het dorp.
Er werd gevochten in het dorp. Ook bij de school en in de winkel. Mijn ouders waren al gescheiden. Mijn vader geloofde me niet. Hij kon zich niet voorstellen dat ik voor mezelf op was gekomen. Hij dacht dat ik gelogen had. Hij ging vechten. Hij wilde me aanrijden met zijn auto. Mensen in het dorp waren boos op hem. Sommigen geloofden mij, en sommigen niet.
Mijn moeder was ook boos. Ze reed me aan met haar auto. Ik ben lang weg geweest. Eerst in het ziekenhuis. Daarna op een ander adres. Er was nog veel meer. Te veel voor nu. Toen ik terugkwam in het dorp wilde ik er niet meer over praten. En uiteindelijk ben ik alles vergeten. Ik wilde het eigenlijk allemaal onthouden. Maar niemand mocht het nog weten. Het moest vergeten worden. Alleen dan kon ik een ‘normaal leven’ hebben. Ik werd ‘onzichtbaar’.
Jaren later zou ik hulpverlening krijgen. Maar ik wist eigenlijk niks meer van deze dingen. Ze hebben het zelfs gevraagd, Maar ik wist niet waar ze het over hadden. Ik snap nu allerlei dingen veel beter. Het is ongeveer 30-40 jaar geleden. Er zijn criminele dingen gebeurd. Het voelt alsof ik er wat mee moet doen. Ik wil eigenlijk bewijzen vinden. Het is moeilijk om mezelf te vertrouwen.
Ik ben bang. Ik wil niet opnieuw diezelfde discussies. Ik kreeg vroeger ook al de schuld. Als een zondebok. Ik ben bang. Ik durf niet zomaar wat te zeggen zonder enige bewijzen. Er zouden papieren moeten zijn van de aanrijdingen. En van meer dingen ook. Dan zou ik zeker weten dat ik niet ‘gek’ ben. Ik ben bang dat ik slapende honden wakker zou kunnen maken. Maar eigenlijk weet ik wat ik me herinner.
Dit verhaal is de kortst mogelijke versie denk ik. Ik wil eigenlijk dat de waarheid gekend wordt. Ik wil anoniem zijn, maar ook eindelijk een keer opkomen voor mezelf. Ik weet nog niet hoe ik hiermee moet omgaan.
5 Reacties