"maar" aanranding
Iets meer dan een jaar geleden leerde ik via mijn werk iemand kennen die bij een ander bedrijf werkte. We hadden gezellig telefonisch contact, en in een spontane bui heb ik hem mijn adres gegeven zodat hij een keer langs kon komen – achteraf natuurlijk hartstikke dom. Hij kwam op een afgesproken moment op bezoek, dat was leuk, voor een uurtje. Toen begon hij dingen te proberen die ik niet wilde, wat ik vanaf het begin duidelijk heb gemaakt. Dan hield hij even op, maar ging later gewoon door. Het was tijdens de avondklok, en ik was te beleefd om hem de straat op te schoppen, dus hij “moest” blijven slapen (en achteraf heb ik zo´n vermoeden dat hij dat expres zo had gepland). We belandden dus samen in mijn bed – nadat hij had beloofd dat er niks zou gebeuren wat ik niet wilde, wat natuurlijk wel gebeurde. Ik bleef “nee” zeggen en hem van me afduwen toen hij onder mijn pyjama me overal aanraakte. En weer hield hij even op, om vervolgens weer van voren af aan te beginnen.
Ik heb het maandenlang niemand verteld, vooral uit schaamte omdat ik zo naief was om hem mijn adres te geven en te denken dat hij niks verwachtte. Een paar maanden later kwam een vriendin logeren en kwam het ter sprake. Toen pas heb ik het iemand in detail verteld en merkte ik dat het zoveel emotionele sporen had nagelaten. Als ik twee mensen (op tv of in het echt) zie en vooral hoor zoenen, krijg ik flashbacks naar toen hij het deed.
Vandaag kreeg ik het advies van iemand om alsnog aangifte te doen, ik twijfel alleen of dat zou helpen, vooral omdat het “maar” een aanranding was, en geen verkrachting. Maar ik ben wel van plan om professionele hulp te zoeken. Ik heb vanwege een ander trauma ervaring met EMDR, dat zou ik weer op kunnen pakken.
1 Reactie