Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Hoe vertel ik dit?

Een paar weken geleden heb ik voor het eerst mijn verhaal gedeeld hier. Sindsdien ben ik tot de realisatie gekomen dat ik wat mij overkomen is vroeg of laat toch zal moeten delen met mijn ouders. Dit heb ik altijd geweigerd te doen omdat ik doodsbang ben voor hun reactie. In mijn hoofd zijn er maar twee mogelijkheden, aan de ene kant kan het ze enorm veel pijn doen en kunnen ze heel overbezorgd raken en mij pushen er veel over te praten. Aan de andere kant kan het zijn dat ze me niet zullen geloven en me een aansteller vinden, wat ik nog veel erger vind. Ik heb altijd al moeite gehad met tegen mijn ouders praten en sla compleet dicht wanneer ik dit probeer. Ik ben daarom ook heel bang dat als ik mezelf eenmaal zover zet om het ze te vertellen, ik niks meer kan zeggen en helemaal dichtklap. Ook weet ik steeds niet wanneer ik t moet doen en lijkt het alsof ik ze altijd lastigval of ze het altijd te druk hebben voor me. Ik kan niet meer comfortabel in hun buurt zijn omdat ik constant de druk voel dat ik ze dit moet vertellen dus ik wil het heel graag achter de rug hebben, maar het lukt me steeds maar niet om het daadwerkelijk te doen. Daarom vroeg ik me af of iemand misschien tips heeft of me kan vertellen hoe zij dit hebben gedaan. 

Bezig met laden...

4 Reacties

13 december 2021
Hoi Noah, wat goed dat je je zorgen hier deelt. Ik heb je eerdere verhaal ook gelezen en vind het echt heel vreselijk dat je dit met je vriend van toen hebt moeten doorstaan. Dat hij op geen enkele manier je grens respecteerde en telkens over je grens heen ging. Heb je nog wat kunnen doen met de goede tips die Philip je gaf destijds? Ik lees dat je bereid bent om het met je ouders te delen. Een heel lastige stap, dat kunnen we allemaal nog wel heugen. De tips dit Kvinne hierboven geeft ondersteun ik volledig. Ik zou zelf kiezen voor het schrijven van een brief, zodat je je verhaal kunt doen op de manier die je, in alle rust, hebt voorbereid. Ik zou dan in je brief ook beschrijven dát je het lastig vindt om je verhaal te doen en onzeker bent over hun reacties. Heb je daar al eens aan gedacht? Ook de tip om iemand die je vertrouwt mee te nemen, is een heel goede. Heb je zo iemand? Blijf gewoon heel dicht bij jezelf. Ook als een ontvanger van jouw boodschap deze niet helemaal omarmt, snapt of overneemt, dan zegt dat niets over de boodschap. Het kan ook aan de ontvanger liggen. Ik heb zelf ook meegemaakt dat iemand in mijn omgeving heel "apart" reageerde. Dat laat ik bij die persoon. Mijn verhaal was mijn verhaal, integer en oprecht. Blijf dus dicht bij jezelf en kies jouw pad. Kies de manier die voor jou goed voelt. Heel veel sterkte en als je wilt horen we graag hoe het gegaan is en hoe het daarna voor jou voelt.
Groetjes, Edwin
22 december 2021
Hoi Edwin, bedankt voor je reactie. Ik heb afgelopen week heel veel nagedacht over hoe ik het zou moeten zeggen en alle mogelijke opties overwogen. uiteindelijk was het gisteravond ineens toevallig zo dat we met het hele gezin bij elkaar aan tafel zaten, wat niet heel vaak gebeurt. ik kreeg plots een heel sterk gevoel dat het nu of nooit was, want hoe langer ik er mee rond bleef hangen hoe meer druk ik op mezelf legde. na het eten heb ik ze bij elkaar geroepen en het ze verteld, hoe lastig dit ook was. Ik heb ze ook verteld waarom ik het niet durfde te zeggen en ze snapten me. ik heb er wel bij gezegd dat ik nog niet klaar was om in te gaan op de details, en dit respecteerden ze. we hebben nu afgesproken samen naar een geschikte psycholoog te zoeken die me hierbij kan helpen. ook willen ze dat ik nadenk over of ik aangifte wil doen, aangezien ik dit altijd heb weggeschoven door de gedachte dat ik dat gevecht nooit zou winnen, aangezien er geen bewijs is. dit is een zorg voor later, eerst maar even een psycholoog vinden en genieten van de last die nu van mijn schouders valt.
groetjes Noah
13 december 2021
Hoi Noah,

Ik heb je andere verhaal niet gelezen en weet niet precies wat je is overkomen. Maar ik wilde je even een idee vertellen wat je misschien wel zou kunnen helpen.

Je zou ze een brief kunnen schrijven zodat je het rustig kan verwoorden op je eigen tijd. Je kan het aan ze voorlezen of ze het zelf laten lezen waar je bij bent, of het geven zodat ze het alleen kunnen lezen. Daarin kan je ook verwoorden wat je hier ook geschreven hebt, waar je bang voor bent bijvoorbeeld. Of wat jij nodig hebt op dit moment van hun.

Ander idee is dat je het samen met iemand anders verteld aan je ouders, zoals een vriendin of iemand van slachtofferhulp.

Ik zou proberen te voelen wat voor jou goed voelt en niet wat andere mensen willen of vinden. Veel sterkte in elk geval! Je bent een kanjer!!
22 december 2021
Hoi Kvinne,
bedankt voor je reactie, ook al heb ik er uiteindelijk voor gekozen om het ze "gewoon" te vertellen heeft je reactie toch erg geholpen met het hele proces. ik had nooit verwacht dat de steun van de mensen op dit platform me zo veel zou helpen en zo veel ondersteuning zou geven, dus dankjewel.
groetjes Noah