Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Herinneren komen boven

23 maart 2022 3 Weergaven Openbaar

Het is al wat jaren geleden toen het gebeurde. Toen ik 16 jaar was is iemand meerder grenzen van mij overheen gegaan. Zonder verder in detail te treden is over precies wat er gebeurd is. 

Ik heb dit toen verwerkt door middel van therapie in gespreks vorm en via emdr. Dit heeft me toen goed geholpen. Ik heb hem al jaren niet meer gezien en is het trauma steeds op achtergrond gebleven. Ik heb het altijd mee gedragen, maar kon er wel mee leven. 

Echter sinds al enige tijd is deze persoon in het nieuws (positief), ik merk aan mezelf dat ik dit nieuws ook steeds op zoek. Echter merk ik laatste tijd dat meer doet dan ik mezelf denk wil toegeven. Ik begin me sinds weken weer vies te voelen het gevoel wat ik na het misbruik had komt nu weer terug. Ik wil het onderdrukken, maar dit lukt helaas niet meer.  Ik moest het even kwijt, daarom gooi ik het hier even er uit. Ik weet even niet wat ik er mee aan moet.

Bezig met laden...

6 Reacties

27 maart 2022 (bewerkt)
Hé Tolga-11, Wat vervelend dat er niemand in je omgeving is die je begrijpt of je snapt. Het is zo belangrijk om je gehoord te voelen! Je kan eventueel een mail sturen naar Slachtofferhulp om te vragen of er in jouw omgeving een fysieke lotgenoten groep actief is? Je zou dan eventueel kunnen aansluiten? Zij kunnen je daar meer informatie over geven of kijk eens hier voor meer informatie: https://www.slachtofferhulp.nl/emotionele-hulp/contact-met-lotgenoten/
27 maart 2022 (bewerkt)
He Tolga-11, Het is ook begrijpelijk dat je boos bent op jezelf, althans ik herken het zelf ook, ook het opzoeken van moeilijke situaties. Je mag zeker trots zijn op jezelf! Nogmaals ik vind het dapper dat je de therapie weer gaat opstarten. Ik heb dat zelf ook een paar keer opnieuw gedaan. Het is uiteraard voor iedereen anders en het moet passend zijn voor jou en jouw behoeften. Wat mij daarnaast ook heeft geholpen is het lezen van boeken en/of tijdschriften met dit thema. Misschien dat een fysieke lotgenoten contact wat voor je is? Maar dat kan alleen jij bepalen?
27 maart 2022 (bewerkt)
Ik heb laatst inderdaad een boek gelezen dit was fijn om toch bepaald inzicht te krijgen over je eigen gevoel en dat het oke is. Ik denk dat spreken met lotgenote zeker fijn is, ik heb namelijk vaker het gevoel dat niemand in mijn omgeving me begrijpt of snapt hoe het voor mij is. Hebben jullie tips om met lotgenoten in aanraking te komen.
27 maart 2022 (bewerkt)
Dankjewel voor jullie berichtjes. Ik weet ook wel dat normaal is, maar van andere kant ben ik boos op mezelf dat het gebeurd. Ik wil me niet laten beperken en zoek daarom wel moeilijkere situaties op, maar ben dan wel weer trots op mezelf als gedaan heb. Ik ga wel wat therapie weer opstarten, zodat ik er beter mee leer om gaan.
Standaard profielafbeelding
Roos-2021
24 maart 2022
Ik heb me vaak afgevraagd hoe doen andere slachtoffers dat. Bij jou door jou dader weer in het nieuws te zien dat dat vieze gevoel terugkomt. Bij mij als bepaalde dadertypes vlakbij wonen en keer op keer dat je het idee hebt dat ze in de buurt zijn enorm veel losmaken. Hier gedrag van gevoel willen blokkeren. Verkrampen in lichaam. Niet meer ontspannen en veilig jezelf kunnen zijn. Ik vraag me af welke slachtoffers hier geen last van hebben en goed in hun gevoel ontspannen kunnen blijven zonder dat vieze of gestoorde gedrag niet te willen voelen en willen onderdrukken. Ik herken ook wel dat je dat nieuws opzoekt. Wat ik zelf had bedacht misschien wat hij bij jou losmaakt aan oude herinneringen opmerken en dan sterker leren negeren. Focussen op positieve ervaringen met goede mensen? Zodat de slechte ervaringen minder ruimte gaan innemen.
23 maart 2022 (bewerkt)
Hé Tolga-11, Wat goed dat je het even eruit gooit! Soms is dat "even nodig"! Ik herken wel wat je zegt. Ik denk ook dat wat "ons" overkomt we het altijd mee dragen en dat we er altijd wel een manier in vinden om er mee om te gaan of mee te leven. Maar wat is acceptabel? Dat is voor iedereen natuurlijk anders en kan jij alleen bepalen. Het is ook niet raar dat het je meer doet dan je wil toegeven, dat is menselijk toch? Maar het is ook een signaal dat je er misschien wel wat mee moet (lees: mag) doen? Je gevoel mag er ook zijn, want het is natuurlijk niet niks als iemand over je grenzen gaat! Je hoeft het ook niet te onderdrukken. Is er iemand die je vertrouwt en waarmee je kan praten? Wat mij toch weer heeft geholpen is professionele hulp en praten met lotgenoten, ook al had ik dat al eerder gedaan. Ik voelde me gehoord en wist dat ik mezelf niks kwalijk hoefde te nemen.... ook al was het een langere tijd geleden. Ik vind het dapper dat je het toch wil delen!