Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Help!!! Vermoedelijk misbruik dochter

Hallo allemaal,

Vorig jaar heb ik de eerste melding bij veilig thuis gedaan , van vermoedelijk misbruik door haar vader.

Mijn dochter is nu 3,5 jaar oud. Wij vormden tot begin 2019 een gelukkig samengesteld gezin, tot ik er achter kwam dat mijn inmiddels ex partner een sexverslaving heeft en zich bezig hield met animalsex, toen ik dit ontdekte kwam er ook aan het licht dat hij ooit is opgepakt voor vermoedelijk misbruik van zijn achternichtje , en is zijn zus aan mij komen vertellen dat zij ook seksueel misbruikt is door hem. 

De omgang tussen mijn dochter en haar vader ging goed tot september 2019 , zij kwam thuis met pijn en roodheid aan haar vagina, ik mocht haar niet meer wassen , douchen, luier verschonen , op haar rug leggen etc. Ook werd zij erg aanhankelijk en kreeg nachtmerries, ik ben naar de huisarts gegaan , maar de huisarts kon niet bevestigen , noch uitsluiten dat er seksueel misbruik had plaatsgevonden. Toch maakte hij zich ook zorgen en adviseerde mij om contact op te nemen met de politie. Ik heb aangifte gedaan, maar dit is geseponeerd wegens te weinig bewijs. 

In het afgelopen jaar hebben zich meerdere malen soortgelijke taferelen afgespeeld. 

Ook heeft mijn dochter toen ze beter kon praten verteld dat papa aan haar vagina zat, in haar eigen woorden met bijbehorende handgebaren. Ze is overdreven geïnteresseerd in haar geslachtsdeel. 

Ik heb ook 2 x het contact stopgezet, maar door de rechter is bepaald dat de omgang door moet gaan omdat er niets bewezen kan worden. 

Ik heb inmiddels meerdere malen een melding gemaakt bij veilig thuis, maar ik krijg sterk het gevoel dat dit niet serieus genomen word. 

Er is inmiddels wel een onderzoek gestart door de raad voor kinderbescherming. Maar ook dit duurt erg lang, mijn dochter begint steeds meer signalen af te geven en zij moet nog steeds naar vader toe. 

Ik zit met mijn handen in het haar, ik kan niets en mag niets. 

Kan iemand mij vertellen hoelang zoiets moet duren voor er actie ondernomen word? 

Bezig met laden...

7 Reacties

16 december 2020 (bewerkt)
Hoi lieve mamavan2, wat een verhaal maar zo fijn om te lezen dat je er zo voor je dochter bent. Dit is echt bijzonder hoe je dit doet. Je bent er voor haar hoe moeilijk je het ook zelf vind en wat voor strijd je ook moet leveren tegen alle instanties om het te laten geloven.
Nu wat ik misschien als tip of mogelijke hulp kan aanreiken is van als je merkt dat het weer gebeurd is dit dan te laten onderzoeken bij een centrum seksueel geweld. Zij zijn heel gespecialiseerd in het onderzoeken naar wat er gebeurd is en ook om het te laten vaststellen van letsels en dit kan van alles zijn. En zij kunnen dan een verslag maken ook naar wat ze zien maar ook naar wat ze horen van je dochter. Dus misschien kan dit helpen om sterker te staan en het te laten stoppen. Even voor de duidelijkheid denk dat in zo'n centra het beter onderzocht kan worden dan bij de huisarts vandaar de tip.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Maar wens je vooral veel sterkte en moed.
Liefs, ine
12 december 2020 (bewerkt)
Dankjewel voor jullie lieve woorden, er wordt inderdaad vanuit gegaan dat ik het uit mijn duim zuig. Hoe ziek zou dat zijn. Ik ben er voor mijn dochter en ik laat haar weten dat ze hier veilig is, en ze alles mag vertellen en dat ik nooit boos zal zijn op haar. Verder weet ik niet zo goed hoe ik moet reageren als ze zegt dat papa aan haar vagina heeft gezeten, ik knuffel haar, en vertel haar dat ik van haar hou en het niet haar schuld is. Ze zal niet alles begrijpen maar ze zal voelen dat ze hier bij mij open over kan zijn. Afgelopen woensdag heeft mijn dochter weer uitspraken gedaan, dit heb ik wederom gisteren gemeld , maar veilig thuis gaf aan nu niets te kunnen doen. Ik moet het dinsdag wederom aangeven bij de raad voor kinderbescherming. Zij zijn inmiddels bezig om overal informatie op te vragen bij de instanties waar we bekend zijn. Zenuwslopend is het, en ik ben zo bang dat ik en mijn dochter aan het kortste eind trekken.

12 december 2020 (bewerkt)
Hai, allereest... het spijt me dat je dit allemaal mee moet maken met je dochter. Ik ken het gevoel maar dan van de andere kant (ikzelf was het kind). Niemand geloofde mij. Mijn vader had ook een seks verslaving en heeft mij echt 'kapot' gemaakt daarmee.

Het belangrijkste om te doen is bewijzen verzamelen denk aan: video beelden, foto's en eventuele andere dingen die je kunt bedenken en misschien heel stom en rot om te doen maar je hebt iemand anders die het verhaal kan ondersteunen en dat is zijn zus. Als zij bereid is haar verhaal te doen kunnen jullie samen naar de politie en dat moet er wat mee gebeuren. Ik denk dat niemand je kan vertellen hoelang het gaat duren maar ik weet wel dat je klaar moet staan wanneer het gebeurd! Bescherm je dochter, vraag aan de kinderbescherming of er een omgangsregeling kan komen onder toezicht. Hier moeten ze wat mee doen, zo niet stap naar jeugdzorg. Hun hebben ook een plicht in dit soort situaties.

Het heeft bij mij 12 jaar geduurd tot het klaar was. Probeer het voor te zijn. Doe wat het beste is voor je dochter maar ook voor jezelf.
12 december 2020 (bewerkt)
Ik ken dit, het is vreselijk.
Mijn dochter was 4. Ik heb begeleid contact kunnen bereiken, maar er was tegenstand van de jeugdzorg etc. Uiteindelijk heeft haar vader het hoederecht gekregen omdat ik hem ‘ten onrechte ‘ beschuldigde en heb ik mijn dochter al een half jaar niet meer gezien. (Drie keer twee uur).
Men had mij aangeraden te wachten tot ze 6 is en kan getuigen, ik kon het niet.
Het klinkt totaal absurd, maar het is zo, je kan haar beschermen doordat ze bij jou woont. Je hebt getuigen van haar uitspraken nodig. En neem het op op video. Maar blijkbaar naar eigen ervaring gaat men (jeugdzorg, politie) ervan uit dat moeders kinderen zoiets inpraten. Het is te geschift voor woorden.
Heel heel veel sterkte.
12 december 2020 (bewerkt)
Helaas heel herkenbaar, het gevoel van geen hulp en niet serieus genomen worden door hulpverlening (en daardoor door rechters). Ouders hebben rechten, helemaal eens EN kinderen hebben meer rechten, vind ik. Hun belangen, wensen en veiligheid zou prioriteit nummer 1 moeten zijn, altijd.

Ik ben zelf meermaals verkracht door mijn ex-man. Mijn kinderen (gelukkig) niet, maar geven wel aan door papa geschopt, geslagen, bedreigt en uitgescholden te worden. Bij mij is het punt dat mijn ex-man zich heel mooi kan presenteren richting de buitenwereld en omdat er natuurlijk niemand bij is als dit gebeurd (want daar zorgt hij wel voor) is het mijn woord (gehoord van de kinderen) tegen de zijne. Maar kinderen liegen niet over zoiets.

Ik heb het advies gekregen om bij lichamelijk letsel direct naar de spoedeisende hulp te gaan. Probleem blijft of het letsel is veroorzaakt door (in ons geval) papa of door spelen/stoten oid. In jouw situatie is dit anders, lijkt me.

Het enige wat je kunt doen is er voor jouw dochter zijn en haar, binnen jouw mogelijkheden, beschermen en troosten.

Veel sterkte.

?
12 december 2020
Jeetje wat een verdrietig verhaal. Dat er door zoveel partijen eigenlijk dus niet geluisterd wordt. Afschuwelijk dat het zo lang moet duren voordat men de ernst van de situatie inziet. Wellicht nogmaals een noodsignaal afgeven bij de huisarts, politie? Mijn dochter is niet veilig... Sterkte! Wat fijn dat ze een mama heeft die haar echt ziet♡ omarm haar maar en zeg haar dat ze bij jou veilig is. Ze is nog zo klein!! Hartelijke groet, Jorien
11 december 2020 (bewerkt)
Oh wat een vreselijk voor jou en je dochtertje, ik weet niet zo goed hoe ik je hiermee kan helpen maar zou haar iedergeval daar niet meer alleen daar laten. Sterkte