ik denk dat de meesten van jullie de aflevering van boos van gister al wel hebben gezien, of er van hebben gehoord. voor de mensen die niet weten waar ik het over heb, het ging kort gezegd over machtsmisbruik en seksueel overschrijdend gedrag bij de Voice of Holland. nu komen er in series of films wel vaker dit soort onderwerpen naar voren, en dit leek mij nooit echt iets te doen, zelfs verkrachtingsscènes kon ik kijken zonder me erg aangesproken te voelen. ik dacht dan ook dat ik deze boos aflevering zonder enige moeite zou kunnen kijken. dit bleek niet zo te zijn. voor het eerst hoorde ik verhalen die zo erg leken op mijn eigen ervaringen dat ik er niet meer omheen kon. zo was er een vrouw die vroeg of ze het wel verkrachting kon noemen, omdat ze nog steeds het gevoel had dat het haar eigen schuld was en ze hem dan vals zou beschuldigen. dit raakte mij enorm, omdat ik wat mij is overkomen ook nog steeds geen verkrachting durf te noemen. toen zij dit zo zei was ik gelijk verbaasd dat ze hieraan twijfelde, terwijl ik dit ook bij mezelf doe. ik besefte me dat ik de nummer 1 victim blaimer ben van mezelf, en ik er daardoor vanuit ga dat anderen dit ook zullen doen. een andere vrouw zei dat verkrachting niet alleen hoeft te zijn dat je van je fiets wordt getrokken, het deed zoveel met mij om te zien en te horen dat ik niet de enige was die dit zo heeft ervaren. prachtig toch? tot alle meningen kwamen van iedereen over dit onderwerp. want ja, zoveel mensen deelden dezelfde mening als ik, maar zelfs dat bracht me steeds in confrontatie met het onderwerp, en met hoeveel mensen er nog focussen op wat de slachtoffers moeten doen, ipv de focus leggen bij het probleem. het doet me pijn om te zien dat ik nu blijkbaar het probleem ben door niet naar voren te komen, wanneer ik er nooit voor heb gekozen om misbruikt te worden. waarom zou ik het moeten oplossen als het mij is aangedaan? begrijp me niet verkeerd ik vind het zo goed dat deze aflevering is uitgekomen en dat zoveel mensen zich hierover uitspreken en ik denk dat het heel goed is dat mensen zich even oncomfortabel moeten voelen over hoe er om wordt gegaan met dit soort verhalen, maar toch vond ik dit heel moeilijk om te zien, en vind ik het nog moeilijker dat ik het niet kan ontwijken op social media. toch heb ik de hele nacht wakker gelegen, en wanneer ik even sliep werd ik getreiterd door nachtmerrie na nachtmerrie. toch voel ik me persoonlijk aangevallen door iedereen die de schuld weer bij de slachtoffers legt, en door iedereen die met hun "not all men" gelul aankomt om mensen af te leiden van het daadwerkelijke punt. want dat het niet alle mannen zijn dat weten we echt wel, maar wanneer ik geen enkele vrouw ken die nog nooit seksueel overschrijdend gedrag heeft meegemaakt, dan gaat het niet om wie er niet schuldig zijn, het gaat erom wie dit wel zijn, en hoe we dit kunnen voorkomen. 

die frustratie moest er even uitgetypt