Ik word steeds rijker... (vervolg van mijn verhaal van 25 augustus)
Mijn laatste gesprek met Jonathan was ruim twee maanden geleden. Sindsdien had ik niet meer ingelogd op mijn nep-account. Dat deed ik pas weer toen ik mijn verhaal begon te schrijven, om te zien of het account nog bestond en of het saldo nog steeds 485 euro bedroeg. Dat bleek het geval.
Dat inloggen heeft kennelijk ergens een belletje doen rinkelen, want terwijl ik al wekenlang geen ongewenste telefoontjes meer had gehad kreeg ik er nu ineens drie achter elkaar.
Het eerste was van iemand die beweerde namens blockchain te bellen. Daar had ik over gelezen maar ik deed of ik er nog nooit van gehoord had. Wie of wat was blockchain?
Geduldig legde hij alles uit. Hij sprak als een leraar, heel rustig en in duidelijke taal. Ik stelde me een keurige Engelsman voor met een stropdas.
Al mijn transacties waren voor eeuwig (zeker de komende 300 jaar) opgeslagen in de blockchain.
Het idee vond ik wel grappig, maar ik had geen enkele transactie uitgevoerd, alleen maar 250 euro overgemaakt.
What you did is already in the blockchain, zei hij.
Jeetje! En dat voor de komende 300 jaar ...
Ik zou geprobeerd hebben het saldo op te nemen maar de withdraw button was niet beschikbaar.
Je vergist je, zei ik, ik wil niks opnemen. Ik heb het al afgeschreven.
Zonde van het geld, vond hij. Hij kon mij helpen de inleg terug te krijgen zonder een cryptorekening te openen. Moest ik alleen even AnyDesk installeren.
Dat ging ik natuurlijk niet doen. Ik ging niemand toegang geven tot mijn computer.
Maar hij vroeg geen toegang (access), hij wilde alleen broadcasting (screensharing). Dat was een groot verschil. You understand?
Nee, dat begreep ik niet. Dus ging hij me dat nog eens uitleggen.
"Now you understand?"
"Yes, now I understand. Maar wat ik niet begrijp is waarom je al die moeite doet voor zo'n luttel bedrag van 250 euro. Je belt vanuit de UK om mij te helpen dat geld terug te krijgen zonder dat ik daar iets voor hoef te betalen. Waarom? Welk belang heb je daarbij? Ik vertrouw het niet. May-be you are the most honest man in the world (zo'n nette heer met een stropdas, dat kan haast niet anders) but why should I trust you? Ik vertrouw alleen nog mensen die ik persoonlijk ken, en die ik in de ogen kan kijken."
"Okay, I get your point," zei hij en beëindigde het gesprek.
De tweede beller, Danny, beweerde een collega te zijn van Jonathan.
Wat ging ik met mijn investering doen?
Nou, dat ga ik met jou niet bespreken, alleen met Jonathan. Hij is mijn contactpersoon.
Jonathan was er niet, hij was overgeplaatst naar een andere afdeling.
Dan kun je mij toch wel even met hem doorverbinden?
Nee, dat kon niet.
Ik zei dat de hele zaak me niet meer interesseerde en dat hij mijn account maar moest opheffen.
Daar wilde hij niets van weten. "Your account must be ungoing. The market is doing great! I am at your side. We are going to make money together." En zo ging hij nog even door.
Ik herhaalde nog maar eens dat ik alleen met Jonathan zaken wilde doen. Die wist van de hoed en de rand, kende mijn standpunten. Ik had geen zin dat allemaal opnieuw met hem te gaan bespreken.
Nu beweerde hij ineens dat Jonathan in de VS was. Naar een nieuw bedrijf. Onbereikbaar.
"I am the person you need to speak with" en "Talking with me is the best thing you can do."
Maar ik hield de boot af.
Tenslotte werd hij het zat. "You are against me," zei hij.
Wat een onzin.
"Yes mam, you are! You are against me. I cannot change your mind. I have to say goodbye now. So sorry for that, sorry for that."
Ik kreeg bijna medelijden met hem.
Het derde telefoontje was van Jeffrey Rose, ook zogenaamd een collega van Jonathan.
Wat wilde ik met mijn investering doen? Die was inmiddels gestegen tot boven de 5000 euro, dus was de vraag: verder handelen of uitkeren?
Dat wil ik met Jonathan bespreken, hij is mijn contactpersoon.
"Jonathan is not working with us anymore. You have been redirected to me. Wat gaan we doen met die 5000 euro?"
Vijfduizend euro? Hoe kan dat?
"Je hebt toch geïnvesteerd om geld te verdienen? Nou, dit is het resultaat. Your financial advisor did a great job. Het is zelfs meer dan 6000 euro." (Zo, gooi er nog maar een duizendje bovenop.)
Ik besloot het spelletje mee te spelen, vroeg wat ik moest doen om het uit te laten keren.
"Do you have a crypto wallet?"
Nee, wil ik ook niet. Dat gedoe met die crypto's, als ik dat vantevoren had geweten was ik er nooit aan begonnen.
Nu brak zijn klomp. Ieder ander zou very very happy zijn met zo'n flinke winst. En wat deed ik? Een beetje klagen over crypto's.
Ja, zei ik, iedereen zou very very happy zijn, maar ook very very stomverbaasd en vol ongeloof. Want dat kan natuurlijk niet, zo'n enorme winst.
Oh nee? Hij vroeg me in te loggen.
En ja hoor, mijn saldo bleek ineens van 485 naar 6.619,79 gestegen te zijn. Joepie!
Maar toch bleef ik weigeren een cryptorekening te openen.
Oké, dan was er maar één andere oplossing: rechtstreekse overboeking naar mijn bankrekening. Maar dan moest ik eerst een liquidity check doen.
Ik moest 50% van het saldo overmaken naar een Escrow IBAN, een derdenrekening.
"Now, can you run the liquidity check? If you cannot do it I will help you."
Die hulp had ik echt niet nodig; ik ging geen cent overmaken naar wie dan ook.
Hij werd boos. "Then you will throw away more than 6600 euro?"
"Ik gooi geen 6600 weg, maar 250. Ik geloof er namelijk niks van. Wat een onzin-verhaal, dat je eerst geld moet overmaken om geld te kunnen ontvangen. Daar heb ik nog nooit van gehoord."
Dat was mijn eigen schuld, zei hij, omdat ik geen crypto-account had en hij het bedrag nu rechtstreeks naar mijn bankrekening moest overmaken. Dan ging mijn bank natuurlijk vragen stellen, waar dat geld vandaan kwam. Het leek op witwassen. "Do you want your Bank thinks this is laundering money?"
Nee, dat wilde ik ook weer niet. "En als ik een crypto-rekening open, wat gebeurt er dan?"
"Then I send the money to your crypto account and that's it."
Zo simpel? Dan hoefde ik hem dus alleen maar een mailje te sturen met mijn crypto rekeningnummer?
"No, no, no, I need to be with you to open the crypto exchange."
Oh, en hoe gaan we dat doen?
"You will have to connect on Anydesk."
Dat ging ik uiteraard niet doen.
En toen werd hij echt boos. "Let me tell you something, I am really tired. If you do not want to receive the money I am going to hang up and I am gonna go. I am really tired, I am sick of it." Hij deed alle mogelijke moeite om mij dat bedrag van 6.619,79 uit te betalen, zat zich een beetje uit te sloven, "and what are you doing?"
"Nothing."
"EXACTLY!" Hij ontplofte bijna.
Omdat ik er geen woord van geloof, zei ik.
En hij, op nijdige toon: "Why? Why can you not believe it? You will believe it once you receive the money on your bank. When you can touch the money. Then you will believe it."
Nu vond ik het welletjes en zei dat we dit heilloze gesprek beter konden beëindigen.
"Okay, no problem. Bye!"
Wat wás hij boos. Had hij weer geen resultaat behaald, alweer geen buit binnengesleept. Wat moest hij nu tegen zijn opdrachtgever zeggen?
En ik kreeg, alweer, bijna medelijden met een scammer...
Hoe dan ook, mijn 'kapitaal' is inmiddels behoorlijk gegroeid.
Toch leuk, zo'n nep-appeltje voor de dorst :-)
9 Reacties
Helemaal gelijk met een virtuele spaarpot waar je nooit iets van af kan halen zonder enorme echte kosten te maken.
Terug kijkend erg stom dat ik/wij erin ben/zijn getrapt. Anderzijds er is nog zoveel moois om van te genieten, dat dit uiteindelijk echt wel naar de achtergrond gaat en vervaagd.
En bovendien: we zijn een ervaring rijker die ons ook sterker maakt, veel meer alert op verdachte berichten of telefoontjes. Dat geeft ons ook meer zelfvertrouwen.
Maar jij en ik hebben niet zo'n groot verlies geleden, ik al helemaal niet (250 euro). Mensen die grote sommen geld zijn kwijtgeraakt hebben het vele malen moeilijker. Als ik die verhalen lees, daar word ik echt door geraakt.
Goed van je dat je geen Anydesk op je computer wilt. Het is een veelvuldig gebruikt stuk gereedschap om controle over je computer te krijgen. Zelf gebruik ik voor mijn klanten Teamviewer, ook zo'n programma. Maar daar is al een jarenlange vertrouwensband.
Je bericht geeft duidelijk aan hoe gehaaid en professioneel ze opereren. Je moet wel erg stevig in je schoenen staan om alle leugens te pareren. Gelukkig doe je dat. Toch zou ik je willen adviseren alle banden te verbreken en de nummers te blokkeren.
Tot slot, ook bij mij ging het om een fake bank met bijbehorend fake rekening. Wanneer ik nu nog inlog zie ik op mijn account meer dan 200.000 dollar staan.
Oh I wish.... ;-)
Alleen daarom heb ik het alsnog geschreven.
Maar ik voel me er ongemakkelijk bij. Wie het leest zal wel denken: Nou en? Je bent er niet ingetuind. Ben jij nu slimmer dan wij?
En dat is natuurlijk absoluut niet mijn bedoeling.
200.000 dollar? Oh, daar kan ik nog lang niet aan tippen met mijn schamele 6.619,79 euro (vooral die 79 cent achter de komma, om het nog echter te laten lijken...)
Misschien moet ik over een tijdje weer eens gaan inloggen. Gaan er weer bellen rinkelen en schiet mijn saldo ook weer omhoog :-)
En inderdaad.... die 79 eurocent, die doen het hem!
Maar het voelt ook heel dubbel: zolang je niets met criminaliteit te maken hebt gehad zijn criminelen alleen maar verwerpelijke wezens.
En dan ineens heb je ze aan de telefoon, en terwijl je weet dat het een oplichter is kun je toch nog een heel leuk telefoongesprek hebben en krijg je ineens de menselijke kant van zo iemand te zien. En zou je bijna sympathie voor zo iemand gaan voelen.
Of bijna medelijden. Zoals met die laatste twee die allebei zo kwaad werden (die Jeffrey die 'sick and tired' van me werd...) daar kreeg ik echt een beetje medelijden mee. Zoals jij ook al schreef: misschien geronseld om voor zo'n criminele organisatie te werken. We weten niet wat de achtergrond van die jongens is.
Zo bleef mijn schade beperkt tot 250 euro :-)