Verder gaan

27 juni 2020 6 Weergaven Openbaar

Mijn (ex)partner begon als eerste met mij geestelijk mishandelden. Het groeide ontzettend langsaam tot aan dat dit niet meer genoeg was. Hij begon met bedreigingen, mij dominant vastpakken en duwen tegen muren, auto’s en zelfs etalages. Hij zetten zelfs de auto midden op een rotonde stil totdat ik zei ja je hebt gelijk en hoe erg ik huilde of smeekte hij reed pas weg totdat ik het juiste antwoord gaf. Toen dit niet genoeg was greep hij mij bij de keel. Het werd zelfs zo erg dat ik hem ophaalde uit de kroeg de dag voor kerst en dat hij opeens agressief werd. Ik vroeg alleen of hij door wilde lopen en hij greep me van achter en sloeg me niet alleen maar wurgde me zo hard dat ik elke keer flauw viel. Net voordat ik echt flauw viel stopte die, liet me op adem komen en deed het nog een keer. Iedereen die mij wilde helpen sloeg hij totdat de politie kwam. Ik heb de stap genomen om aangifte te doen en ik heb hem nooit meer gesproken. Hij is vorige week veroordeeld voor 40 uur taakstraf en heeft een minderjarige nieuwe vriendin. Ik heb al therapie gehad voor PTSS maar ik kan nog steeds niet in de buurt rijden van plekken waar ik hem kan tegenkomen. De avond heeft een plekje gekregen, maar ik denk nog steeds constant aan hem en ik voel me nog steeds heel erg emotioneel. Ik ben soms bang dat ik te veel emoties heb en gek wordt omdat ik er nog zoveel mee bezig ben. Ik vind het moeilijk om dit met mijn therapeut te bespreken en ik zoek eigenlijk mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad waarmee ik kan meten of deze gevoelens nog normaal zijn. Ik moet ook nog steeds ontzettend hard huilen als ik op tv soortgelijke situaties zie en ik hoop dat ik niet de enige ben.

Bezig met laden...

14 Reacties

09 juli 2020 (bewerkt)

Beste Anoniem, Schaam je niet. Door wat ik meegemaakt heb is er zelfs een therapietraject van 1 a 2 jaar uitgestippeld! Zo lang kan het duren! En mij heeft EMDR heel erg geholpen. Heb je hier al wat mee gedaan?

06 juli 2020 (bewerkt)

Wat vreselijk om te lezen en wat vreselijk herkenbaar! Ik heb in soortgelijke situatie gezeten. En het blijft mij ook maar bezig houden. En het is zo lastig om over dat gevoel te praten. Sterkte en onthoud dat je sterker bent dan hij!

Anton

06 juli 2020

Beste Lou77
Begrijp ik je reactie goed dat er voor jou ook werk aan de winkel is? Wat zegt jou gevoel op dit moment?

08 juli 2020 (bewerkt)

[~220] ja behoorlijk werk aan de winkel. Op het moment een wirwar van gevoelens. Verstand en gevoel liggen aardig met elkaar overhoop.

Steven

08 juli 2020

[~1598] je reactie schrijf je: onthoud dat je sterker bent dan hij. Ik reageer even puur vanuit emotie: je hoeft niet sterker te zijn. Je mag kwetsbaar zijn. Als je kwetsbaar bent mag je jezelf zijn en dan ben je ook mooi. Als je kwetsbaar bent ben je ook sterk. Als je kwetsbaar bent mag je ook grenzen hebben. Je hoeft niet sterk te zijn om krachtig te zijn.

09 juli 2020 (bewerkt)

[~1365] dat is eigenlijk precies wat ik bedoel. Al is dat kwetsbaar zijn soms zo'n akelig gevoel. Ook omdat er zoveel onbegrip is in de omgeving. In mijn geval dan.

Anton

09 juli 2020

[~1598]
Dat je een erg onaangenaam gevoel hebt over wat je meegemaakt hebt en nog niet verwerkt hebt en daarnaast geen of weinig begrip krijgt van je omgeving is zeker herkenbaar. Begrip van je omgeving is wel even een punt. Zij kunnen niet bevatten wat jij doorgemaakt, ervaren, gevoeld hebt en nog voelt. Dat is geen onwil. Daar kun je niet bijkomen. Ze kunnen alleen aan jou zien dat je wat ernstigs is overkomen en hopelijk begrip tonen dat je daar mee worstelt. Ik, en misschien jij ook, kan mijn partner en familie niet met woorden duidelijk maken wat mij aangedaan is. Iets anders is als je deel uitmaakt van een van de fysieke lotgenotengroepen van Slachtofferhulp. Daar heb je nog geen half woord nodig om de ander te snappen.
Je geeft aan dat er werk aan de winkel is. Heb je een idee wat en hoe je dat wil aanpakken?

Steven

02 juli 2020

Fijn dat je er wat aan hebt. Wees vrij om hier nogmaals te delen als je het wat moeilijker hebt

02 juli 2020 (bewerkt)

Jullie reacties helpen ontzettend en lees ik op momenten dat het wat moeilijker gaat! Ontzettend bedankt allemaal

Anton

28 juni 2020

Beste Anoniem89, Je gedachtes zijn belangrijke signalen. Signalen dat jou iets ernstigs is aangedaan. Je weet dat om dat er een veroordeling heeft plaats gevonden. Maar zo voelt het nog niet voor jou. Jouw emoties maken dat wel duidelijk, maar er is niets mis met jou. Niets mis in de zin van dat het aan jou zou liggen. Je heb nu niet voor niets therapie om op te ruimen. Je leven is getroffen door een ernstige aanslag.
Zo ernstig dat je er zelf met je therapeut nog niet over kunt praten. Gun je zelf de tijd en je bent op de goede weg door professionele hulp in te schakelen en om hier je verhaal te posten. Misschien is het goed om door te gaan met schrijven. Schrijven aan jezelf, hier op de site en om dit, als je zover bent, te delen met je therapeut. Te schrijven hoe je je nu voelt. Het kan een bruggetje zijn naar het verwerken.
In ieder geval sterkte en heel veel succes.

28 juni 2020 (bewerkt)

Triest om te horen dat je zo beschadigd bent door een ander.....je mag alles voelen en alles zeggen...alles ...als je dat helpt om je leven weer op de rit te zetten....jij bent nu belangrijk....je verdient het om goed voor te zorgen

28 juni 2020 (bewerkt)

Zo herkenbaar wat je vertelt, en het is inderdaad makkelijk in een lotgenoten groep te praten, je hoeft niet zo veel woorden te gebruiken en iedereen begrijpt je.
Wees niet te streng voor je zelf ook al heb je therapie gehad voor PTSS het is niet niets wat je hebt mee gemaakt.
Geef jezelf tijd om te herstellen van de zichtbare en onzichtbare littekens.

28 juni 2020 (bewerkt)

Idd wees trots op je eigen dat je die moed heb genomen en is begrijpelijk dat je je eigen zo voelt heel herkenbaar het heeft tijs nodig ik ben ook geestelijk en lichamelijk mishandeld neem de tijd voor je éigen en wees trots op je éigen

Steven

27 juni 2020

Totaal niet vreemd hoor. Wees juist trots dat je na dit alles nog zoveel mag voelen. Je hebt he menselijkheid bewaard in onmenselijke tijden. Nu verlost van deze tijd moet je weer een nieuwe balans vinden. Wees niet bang voor deze emoties, noch wat anderen ervan vinden. Ze maken wie je bent. Ook al overspoelen ze je misschien nu, dit kan in de toekomst veranderen en juist een enorm solide basis zijn van je persoonlijkheid. Wees trots zou ik zeggen!