Relatie verbreken maar twijfel
Ik heb ongeveer 3 jaar een relatie waarvan we 2,5 jaar samenwonen. In onze relatie heeft een aantal keer fysieke mishandeling plaatsgevonden. De eerste keer was een kopstoot tijdens een ruzie terwijl hij dronken was. Hij heeft me toen ook in mijn gezicht gespuugd. De keren daarna was het met name beetpakken, op de grond duwen, mijn spullen kapot maken, in mijn gezicht spugen en in mijn gezicht schreeuwen. De laatste keer was vorige week donderdag. De ruzie begon en hij gooide een glas wijn in mijn gezicht. Toen ik daar fel op reageerde vond er een handgemeen plaats wat voor mijn gevoel wel twee uur geduurd heeft. Hij smeet me steeds op de grond, gooide mijn spullen kapot, pakte de autosleutels af zodat ik niet weg kon gaan, schreeuwde hele gemene dingen en spuugde in mijn gezicht. Ook de laatste keer was hij dronken. Iedere keer na de mishandeling moet hij huilen en beloofd hij me de wereld en beterschap. Ik vind het daarom heel erg moeilijk om de relatie te verbreken. Ik weet ergens diep van binnen wel dat hij nooit zal veranderen maar de twijfel blijft. Hoe moet ik daar mee omgaan?
6 Reacties
Ik heb 8 jaar lang een relatie gehad met iemand die ineens kon ontploffen en door het lint ging en dan heel veel spijt had daarna. Hij wilde het echt niet en we hadddn het ook heel fijn. Maar als iemand zo iets kan doen ben je daar onbewust ALTIJD mee bezig en is de relatie niet veilig.
Mijn ex heeft verschillende therapieën gedaan en steeds had ik hoop. Maar er bleef steeds een klein deel van hem die vond dat ik ook iets anders moest doen. Terwijl ik diep van binnen wist het maakt niet uit wat ik doe jij moet zorgen dat je emoties kan beheersen. Het is nooit verandert en ben weggegaan na een veel te lange tijd van ellende.
Hoe eerder je weggaat hoe beter. En als hij hulp zoekt. Super. Maar dan stel aan hem voor om bijvoorbeeld tijdelijk niet samen te leven totdat hij geholpen is omdat je veilig wilt zijn. En hoe hij daar op gaat reageren zal genoeg zeggen over hoe gezond de relatie is.
De mooie momenten gaan nooit voldoende zijn om tegen dit heftige gedrag op te wegen. Want je moet altijd op je hoede zijn.. en dat gun ik niemand.
Een relatie verbreken is bijna altijd moeilijk, dat doe je niet zomaar.
Maar 'zomaar' is bij jou al lang niet meer aan de orde. Je wordt al geruime tijd structureel mishandeld en je moet wel een grenzeloze optimist zijn om te denken dat dat vanzelf gaat stoppen. Je partner heeft op z'n minst een kwade dronk maar vrijwel zeker ook een behoorlijke stoornis. Mishandeling is nooit normaal en nooit acceptabel en bedenk wel: jij bent slachtoffer en geen dader, laat je dat ook nooit aanpraten!
Mogelijk zou hij baat hebben bij therapie, maar als hij dat op jouw aandringen zou gaan doen en niet uit zichzelf, lijkt me dat een vrij kansloze onderneming.
Vraag een gesprek aan met de GGZ-ondersteuner van je huisarts, die is bekend met huiselijk geweld en kan je helpen een weloverwogen beslissing te nemen. Met deze partner zul je naar mijn idee nooit gelukkig worden, zelfs niet eens een enigszins prettig, comfortabel leven gaan leiden. Altijd zal het geweld op de loer liggen, dat kan nooit goed voor je zijn.
Als je bij hem weg gaat, zul je nog geruime tijd nodig hebben om weer een beetje tot rust te komen. Ook dat zal een moeilijke periode zijn
maar wel met uitzicht op betere tijden.
Heel veel sterkte.
FietserG13.
Hij heeft meermaals je grenzen overschreden terwijl 1 al teveel is. Nu je die grens noodgedwongen hard neerzet gaat hij wel aan de slag. Voelt als een moetje vanuit zijn kant dan.
Je twijfels zullen lange tijd nog parten spelen, het is dan belangrijk om die grenzen scherp te houden.
Aangezien er velen uiteindelijk toch een kans geven.... Indien je daarover twijfels hebt, doe mee aan de therapie zodat je kans krijgt in een veilige omgeving je te uiten. Of wanneer je hem wilt helpen zonder door te willen, dat kan ook natuurlijk.
Mijn vraag is vaak. Hoezo is hij nu opeens wel te vertrouwen?
Hopelijk twijfel je in ieder geval niet aan wie schuld heeft in situaties (dat gebeurt wel vaak)
Wat herken ik mij ontzettend in jouw verhaal.
En toch weet je heel goed wat je moet doen. Hoe moeilijk en hoe zwaar het ook is. Je geeft al aan dat je wel weet dat hij niet zal veranderen. En heel hard. Dit zal hij waarschijnlijk ook niet doen.
Hij zal het vast ook vervelend en erg vinden wat hij doet. Maar zolang hij daarin geen stappen onderneemt en ook het echt niet meer doet. Dan is het heel vervelend dat hij het vervelend vind maar voor jou is het nog veel vervelender en veel erger.
Het voor jezelf kiezen is heel moeilijk. Maar echt. Uit ervaring weet ik dat het uiteindelijk wel de juiste keuze is. Dit gedrag is niet normaal en niet oke. Je bent echt meer waard dan dit!
Liefs