Mentale mishandeling zonder uitweg
Mijn ouders hebben sinds ik me ik kan herinneren altijd ruzie. Het is misschien dan even weer twee weken rustig, daarna begint het opnieuw. Het is net oorlog in mijn huis, vanaf kleins af aan, maar ook al voordat zij mij hadden.
Het is verschrikkelijk om in dit huis te wonen. Ik ben niet direct betrokken in al hun ruzies en gezeur, maar ik hoor alles. Ik probeer me er niks aan te trekken en doe heel luid mijn koptelefoon op, maar na uren geschreeuw wordt het mij ook teveel. Ik blijf ze altijd wel een beetje horen en anders hoor ik de keiharde muziek, waardoor ik me niet kan concentreren op mijn eigen gedachtes. Dit maakt studeren erg lastig, vooral omdat je eenmaal niet 24/7 terecht kan in de bieb.
Als ik dan boos wordt op beide van mijn ouders om het feit dat ze geen rekening met mij houden, wordt mijn vader kwaad op mij en zegt dat ik dan “ook zo wil beginnen” of iets in die trant. Uiteindelijk raak ik dan betrokken puur om het feit dat ik mij een slachtoffer vind in deze situatie, maar mijn vader het erg vindt dat ik hem kwalijk neem (al maak ik het heel duidelijk dat ik een probleem heb met de combinatie van hem EN mijn moeder).
Ik ben diep ongelukkig in dit huis. Ook wanneer er geen ruzie is, voelt het alsof er altijd iets op de loer ligt. Als het eenmaal een paar weken stil is geweest, weet ik dat het binnenkort weer mis zal gaan. Ik heb gewoon geen rust. Ik zou graag uit huis willen, maar ik heb een huisdier die ik niet in de steek kan laten. Het is moeilijk om uit huis te gaan met mijn huisdier, maar ik wil ‘m ook niet achterlaten. Hierdoor voelt het alsof ik een gevangene in mijn eigen huis ben. Een scheiding zal denk ik ook nooit lukken vanwege een complexe situatie gerelateerd aan de gezondheid en financiële status van mijn ouders.
Op dit moment heb ik het gevoel dat deze situatie alleen kan worden opgelost als een van mijn ouders doodgaat, maar wie weet wanneer dat zal gebeuren. Dit klinkt natuurlijk heel grim, maar voor iemand die is opgegroeid met een vader die zijn vrouw bedreigt met de dood, voelt de dood niet meer als iets schokerends. Het voelt soms eerder als de enige uitweg die ik me kan voorstellen. Veilig Thuis is trouwens al op de hoogte van onze situatie.
Als er iemand is die iets soortgelijks heeft meegemaakt en misschien tips heeft, zou ik dat waarderen.
1 Reactie
Huiselijk/familiair geweld is slopend. Niet alleen het geweld maar de momenten er tussenin ook. Ik zeg zelf altijd dat ik meer last heb gehad van de continue aanwezige spanning dan van het daadwerkelijke geweld.
Wat te doen in deze situatie?
Heb je met veilig thuis al gesproken over je wens uit huis te gaan en de redenen daarvoor?
Ik weet niet hoe oud je bent maar als je 18 bent geweest kunnen ze, of jij direct met ze, in contact treden met de afdeling wmo van de gemeente. Zij kunnen mogelijkheden met je bekijken.
De school kan je overigens ook helpen door studieruimte tot 5uur beschikbaar te stellen. Dan heb je dagelijks ruimte alleen en rust waardoor je belastbaarheid in ieder geval kan minderen.
Het huisdier hoeft geen probleem te zijn als je op jezelf zou gaan trouwens. De financiële kant van een huisdier kan het daarentegen lastiger maken want je zult met studie enzo weinig inkomsten verwerven.
Veilig thuis is misschien betrokken, maar als je de wmo spreekt kun je misschien ook bekijken dat je een ambulant begeleider krijgt welke je in je thuis situatie kan ondersteunen.
Hopelijk heb je hier wat aan.