Geestelijke mishandeling & lichamelijke mishandeling
Eigenlijk weet ik niet zo goed waar ik moet beginnen.
Ik heb een dochter van 1,5jaar en ik ben 7 maanden zwanger van mijn tweede kindje.
Sinds ik zwanger ben van mijn 2e kindje zijn de problemen in mijn relatie veel erger geworden.
Mijn partner zegt letterlijk de hele dag dingen als: Spijtig voor ons, maar we zitten voor altijd aan elkaar vast want we hebben kinderen samen.
Ik wilde dat ik je nooit had zwanger gemaakt, want dan waren we ook niet meer samen geweest.
Hij kijkt ook al weken niet naar mij om en helpt me met niks.
Ik probeer alles rustig te houden in huis, maar een zwangere vrouw met hormonen heeft niet alles altijd onder controle…
Als ik heel even chagrijnig of verdrietig ben, dan barst de bom los.
‘ Jij bent niet goed in je hoofd.’ ‘Gedraag je eens volwassen, kinderachtige kanker kleuter.’
‘ Kanker hoer’ ‘ Achterlijk kanker wijf’ ‘ Jij verpest altijd alles voor iedereen.’
Mijn vriend zegt dat ik ODD heb en dat de ruzies altijd mijn schuld zijn, ik loop dan weg om problemen te vermijden, maar dan wordt hij woedend. Alleen kleuters lopen weg!
Hij maakt meubels kapot, deuren, muren, hij grijpt me bij me keel en hij duwd me op de grond.
Als ik moet huilen, zijn dat altijd krokodillen tranen, want ik heb het allemaal zelf veroorzaakt.
Hij zegt dat we samen zijn voor de kinderen, maar onze dochter krijgt veel negativiteit en spanning mee van onze ruzies.
Ik slaap wel eens vaker een nachtje bij mijn ouders, maar uiteindelijk wordt ik altijd zo gemanipuleere dat ik weer terug kom, ik ben doodsbang voor hem!
Wat moet ik doen ?
8 Reacties
Zo naar om te lezen dat je dit moet doorstaan en ook erg herkenbaar. Ik kom zeer recentelijk uit een vergelijkbare situatie. Ik kreeg ook altijd overal de schuld van en heb lang volgehouden. Ik leefde iedere dag met zoveel stress en spanning ik kon echt niet meer. Er is maar één manier om het te stoppen en dat is door uit deze relatie te stappen. Ik had mijn moeder gebeld en haar alles verteld, zo is het mij gelukt. Ik zou inderdaad naar je huisarts gaan of veilig thuis bellen. Acute situatie kan je 112 bellen. Mijn ervaring is dat de politie wel iets doet. Heel veel sterkte. Mij hielp het om te denken dat echt alles beter is dan blijven. Zeker voor mijn kinderen. Het voelde als een bevrijding om weg te gaan.
Ik snap hoe het voelt en dat je onderdoor gaat, maar dit is geen veilige situatie voor jou, de kind en voor je ongeboren kind. je eigen veiligheid en van je kinderen staat altijd op nummer 1. Je moet nooit denken dat het jou schuld is, want het is het niet, zorg er ook voor dat je met iemand over praat, waarvan je weet dat je ze vertrouwt en je wil helpen uit deze situatie. Je hoeft het niet alleen te doen, jij bent ook een mens, je hebt het recht om gelukkig te zijn. Hou je taai! in deze zware periode.
Wat vervelend dat je dit moet ondergaan. Dit is geen veilige situatie voor jou, je kind en ongeboren kind. Dit verdienen jullie niet en het is zeker al niet jou schuld! Ik begrijp heel goed dat het zomaar weg gaan niet makkelijk is, maar blijven is eigenlijk ook geen optie. Je zou eens contact kunnen opnemen met Veilig thuis : https://veiligthuis.nl/#wat-kun-je-doen-als-het-thuis-niet-goed-gaat
Zij kunnen je informeren over de mogelijkheden en je daarin steunen. Weten je ouders wat er precies gaande is? Zij kunnen je misschien ook helpen en ondersteunen? Dit hoef je niet alleen te doen! Hou je taai!
Wens je heel veel sterkte
Ik was daarnaast fysiek niet in orde door mijn bevalling en kon niet vluchten daardoor , ik had geen familie waar ik terecht kon.
Ik voel mij geroepen om hier op te reageren. Als jou familie jou kan opvangen, wil ik je adviseren daar heen te gaan. Zonder iets te zeggen tegen je partner. Ik adviseer je oppas te regelen voor een dag. En die dag naar de huisarts en naar de politie te stappen. ( Maak hiervoor afspraken op dezelfde dag) Het allerbest is , als je kunt opnemen wat er gebeurd zonder dat hij het weet. geluid of video. Maar meld het bij de politie. Als er namelijk ooit gedoe komt over de kinderen die hij dan ook graag wilt. Dan weten ze wat er aan de hand is en sta jij sterker. En zo te lezen zijn de kinderen beter af bij jou.
Vanuit je familie, kijk dan naar een blijf van mijn lijf huis of iets anders waar je terecht kunt voor huisvesting.
Mijn advies is , ga weg nu het nog kan! Een jaar verder, en bij mij was het zo dat ik totale uitputting terecht kwam door hem en zijn gedrag en niet meer sterk genoeg was.
Doe het voor je kinderen en doe het voor jezelf. Je bent het waard om normaal te leven en te genieten van het leven. De leuke momenten met je partner waardoor je misschien terug gaat of de beloftes op verbeteringen zijn niet sterk genoeg om dit soort geweld emotioneel of fysiek te aanvaarden en kunnen je volledig kapot maken als mens.
Groetjes Sue
Een Zeer heftige, explosieve en ongezonde relatie waar je nu in zit.
Ik onderschrijf het advies van Steven. Kies voor veiligheid van jezelf, je kind en je ongeboren kind.
Stap naar de huisarts of direct naar de politie.
Veel sterkte en kracht wens ik je toe.
Met het geweld dat je ontvangt kun je ook naar de politie stappen.
Veel sterkte!
Vergeet alleen nooit dat dit niet jouw schuld is.
Ik heb 10 jaar in een soortgelijke situatie gezeten. Uiteindelijk heb ik de stap gezet en ben ik weggegaan. Dit heb ik wel met hulp gedaan want ik leefde totaal geïsoleerd.
Juist omdat ik een dochter had wilde ik weg. De impact die dit ook op kinderen heeft is echt groot.
Zelfs al zijn ze nog heeeeeel klein.
Uiteindelijk ben jij degene die de stap moet maken. Weggaan was niet gemakkelijk. Ik heb een zware tijd gehad maar met de gedachte dat het uiteindelijk alleen maar beter kon worden heb ik volgehouden. Ik heb bijna een jaar in een vrouwenopvang gezeten. Het was zwaar maar het heeft me des te meer doen beseffen dat ik sterk ben.
Inmiddels woon ik alweer 3 jaar met mijn dochter op een nieuwe plek en heb ik mijn leven op de rit gekregen.
Ik hoop dat ook jij de kracht vindt om voor jezelf en je kinderen te kiezen.