Via Lexa leerde ik in juni Liam kennen. Verkeerde timing want ik lag in het ziekenhuis. Ons contact werd hechter, en ik heb hem na een tijdje aan mijn Whatsapp toegevoegd. Dat praat immers makkelijker. Hij bleek sinds januari in Rotterdam te wonen, had altijd met zijn ouders in Australie gewoond, hij was sinds 4 jaar weer alleen, en omdat hij wat familie hier in Nederland had wonen wilde hij hier een nieuw leven opbouwen Hij had een goede baan gevonden in Rotterdam; iets met energie (fossiele brandstoffen) en was in afwachting van een grote tender/aanbesteding voor zijn bedrijf; een compleet booreiland renoveren en repareren.

Alles ging goed. We kregen het steeds gezelliger, we belden, ik kreeg foto's en de toon veranderde van vriendschappelijk naar verliefd, héél verliefd. Je zegt nog tegen vriendinnen : dit is te mooi om waar te zijn'  je voelt ergens héél ver, diep van binnen dat het niet kan.  Ik ben notabene 2x eerder 'slachtoffer' geworden van  dating-fraude.  Nooit geld gestuurd.

Ik zocht voor mezelf naar 'foutjes'... maar... zijn engels was ZO ontzettend goed.  Echt perfect.   Australisch accent ? had hij ook. Hij was algemeen ontwikkeld, wist van alles over Nederland, we spraken over voetbal, echt alles...  ik raakte meer en meer overtuigd dat 'het' echt was...  

Hij was inmiddels op zijn booreiland (toen gingen er alarmbellen rinkelen, want dat is altijd foute boel) maar er gebeurde niets, het is 7 weken aan de gang geweest... liefdesbetuigingen, plannen voor als hij eind juli terug zou komen...  tot gisteren...  er waren problemen, grote problemen, en na dagen lang oplossingen zoeken (van zijn kant)  werd ik toch vandaag gevraagd om alsjeblieft financieel bij te springen. Het ging 'maar '  om 12.000 Dollar... en ik zou  het natuurlijk meteen terug krijgen. Zodra hij weer in Nederland was. 

Einde van een bijna 2 maanden durende staat van verliefdheid, ik was er bang voor, zocht naar bewijzen en vond ze niet, dacht steeds maar : 'zie je wel, het klopt wél! ' Deze keer is 'het ' echt....  maar helaas...  

Het doet pijn...  bijna niemand weet ervan, en ik schaam me ervoor.   Ik ben een vrolijke, optimistische zelfstandige vrouw , ik denk dat de mensen om me heen me uitlachen als ik ze hierover vertel...  

Ik ben ook boos op Lexa,  achteraf, ja heel erg achteraf zie ik dat ze bij Lexa ruim 3 weken nadat ik met Liam in contact ben gegaan, zijn profiel verwijderd hebben, met de melding : dit profiel bleek onbetrouwbaar...  maar ja..   toen was ik allang met hem op WhatsApp.

Ik heb mijn internet liefde vanavond gedag gezegd en hem openlijk beschuldigd dat hij fraudeert en mij belazerd heeft. 

Ik had hem al een keer van mijn whatsapp afgegooid, op het moment dat hij naar dat booreiland ging, en ik dacht : nu gaat het fout. Maar.. wat denk je ? Hij kwam gewoon weer terug, dit keer niet met zijn eigen (Australische) nummer, maar met een Belgisch nummer. +32 ...  en meldde zich de volgende dag met een nieuw app/tel. nummer. ..

Ik heb nu alles maar (weer) geblokkeerd.  Tot mijn stomme verbazing werd hij niet eens boos... hij vond het jammer , heel jammer dat ik zo reageerde, en bedankte me voor de fijne tijd, en hoopte dat ik 'tot bezinning kwam'  en tja... hij zou de politie welkom heten, als ze hem zouden opzoeken (ik heb gezegd dat ik aangifte gedaan had)  en aan de politie zou hij wel uitleggen hoe de vork in de steel zat' nou vraag ik je!!! ..  ik denk dat hij hoopt dat ik hem ga missen.. maar ik heb duidelijk gezegd dat ik het walgelijk vind, waar hij zich mee bezig houdt.. 

Gelukkig stuurde een goede vriendin die op de hoogte is, een link naar de docu van Kees van der Spek in Ghana... over datingfraude. Jemig!! Dat zou elke vrouw moeten zien, dan begrijp je pas wat een groot probleem het is... 

Intussen voel ik me leeg, toch een beetje 'gebruikt'  en verdrietig ook wel.  Waarom is er zoveel van dit soort ellende, wat doen mensen elkaar aan vraag ik me af....  

Groetjes, Bonny.