Beste Lynn-Madelief,

Allereerst nog heel veel sterkte met het verlies van Mareno. Ik heb mijn vriendin in de maand daarvoor verloren. En inderdaad, ik denk ook nog dagelijks aan haar. Een mooi compliment toch? Het geeft aan hoe bijzonder jullie het samen hadden. Fijn om te horen dat je mooie herinneringen aan hem hebt.

Voor jou was corona wellicht ook lastig? Voor mij was het extra eenzaam door alle beperkingen. Omdat ik behoefte had aan een maatje, ben ik ernaar op zoek gegaan. Ik wist zelf ook niet wat ik ervan moest denken, maar ik heb mijn gevoel gevolgd.

Ik heb een hele fijne vriendin gevonden die me de ruimte gaf om het verlies te verwerken. Tegelijkertijd hielp ze me weer een nieuw leven opbouwen. Ik vergelijk ze niet met elkaar. Ze hebben ongetwijfeld veel gemeen met elkaar denk ik trouwens.

Bang voor verlies? Ik besef heel goed dat mijn huidige relatie anders is. Er is geen reden om te denken dat ik haar snel zal verliezen. Misschien maakt het dat ook makkelijker om te hechten? Toch weet ik inderdaad ook dat het zomaar over kan zijn. Dat heb ik immers al eerder meegemaakt.

Ik hoop dat je weer iemand gaat vinden aan wie je over durft te geven. Ik denk altijd maar, dat zou mijn vriendin mij ook gunnen. Ze zou mij als achterblijver ook het beste gunnen.

Sterkte!

Groeten,

Vincent

Mijn zoon was net 16jaar. Ik heb Jurre met alles in mijn hoofd zitten. Wat hij zou bestellen, hoe hij de wandeling zou beleven, alsof hij nog een beetje aanwezig is. Voor anderen is het verleden tijd. Ze noemen zijn naam nauwelijks meer. Zolang je je verleden niet mee mag nemen, kan je nog geen toekomst opbouwen.
Het is een heel zwaar afscheid en verlies