Aron (Aurora) Waarom
Op 12-08-2023 Heeft mijn zoon (18 jaar) een eind gemaakt aan zijn leven.
Met het poeder X plus anti braakmiddelen, op de posbank in Rheden.
Alles zeer bewust voorbereid .
Met zijn fiets naar het station toen met de trein naar Arnhem daar met de bus naar Rheden.
Is de posbank opgelopen en heeft een stilplekje uitgezocht en daar alles tot zich genomen.
Heeft nog wel 112 gebeld ... niet voor hulp maar om hem te kunnen vinden na zijn daad.
Heeft niets achtergelaten .
Ook omdat hij alles had voorbereid voor het nieuwe schooljaar, OV , kocht zich nog een nieuwe Telefoon.
Zou in november naar Amerika gaan, had plannen voor opkamers te gaan etc etc
12-08-2023 19:00 ..........................................ik kan het nog steeds niet geloven.
Ik ben er kapot van.
Hoe pak ik mijn leven weer op .....
Het leven heeft voor mij even geen zin meer.
15 Reacties
Mijn leven is nog steeds kapot.
Met als klap op de vuurpijl eind van het jaar verlengen ze mijn contract niet.
Omdat ik nog steeds mijn functie niet 100% uitvoer en ik ook niet kan aangeven wanneer ik het wel kan.
In mijn hoofd is het nog steeds niet rustig..
emotioneel,boos,gefrustreerd, kortaf etc etc
Niets boeit mij nog... soms denk ik zelfs wat doe ik hier nog op de wereld.
Maar loop bij de ggz emdr etc .....maar pfffffffffffff wat is het leven moeilijk ,zwaar voor mij.
Ik begrijp je volledig.
Ook dat je het niet gelooft.
Ik heb dat nog steeds na 1.5 jaar.
Het druppelt steeds meer binnen bij me.
Daarom gaat het ook niet goed met me.
Ik wilde je toch even een berichtje sturen.
Ik heb het zo moeilijk nog steeds dat het mij niet lukt om op iedereen te reageren.
Dan deel ik maar een hartje uit.
Laat je emoties toe, maar zoek ook afleiding.
Doe ook leuke dingen, met iemand.
Ookal voelt dat raar in het begin.
Wat mij in het begin hielp, en nog, een planning maken.
Ook de dagelijkse dingen een planning.
Wat ik wilde doen.
Maar ook precies willen weten wat er gebeurt was en dat uitzoeken.
Waar ging het mis, b.v bij instanties.
En daar heb verschillende gesprekken over gevoerd met de instanties.
Dat voelt ook goed om te doen.
Het is een rollercoaster.
Dikke knuffel
We zijn nu bijna 3 maanden verder , en ik ben nog steeds de weg kwijt.
Ik probeer het leven weer een beetje op te pakken ,maar het is zo moeilijk.
werk, thuis gewoon de dagelijkse dingen.
Ik neem me van alles voor om te gaan doen, maar puntje bij paaltje gaat het gewoon niet.
02-11-2023 zou hij 19 geworden zijn.... pffffffffffffffffffffffff kon ik maar ruilen met hem. ik ben 60 heb misschien nog 20 jaar (op deze manier oud worden hoeft ook niet van mij) en hij was 18................... Groetjes Mario
En dan zijn verjaardag.
De 2 e verjaardag komt eraan bij mij kijk ik nu al vreselijk tegenop. 22 december.
Daarom net gebeurd en verjaardag is niet te doen.
Snap ik Mario.
Ik moet door voor mijn dochter.
Het rouwproces is heel ingewikkeld bij zelfmoord.
Deze gevoelens horen er ook bij helaas.
Dikke knuffel
Wat ongelooflijk triest, gecondoleerd met dit enorme verlies. Je zoon op deze wijze te verliezen is gewoonweg hartverscheurend. Het is niet te bevatten, er zit een grote wond in je lichaam. De leegte en radeloosheid is groot.
Hoe nu verder is, denk ik, een vraag die iedereen hier zal begrijpen, want dat is me nogal een opgave en uitdaging.
Jouw verlies is nog zo recent en de wond is nog zo vers. Ik hoop dat je je verdriet de ruimte durft te geven. Dat er mensen rondom jou staan die begrijpen hoe zwaar dit is, waar je je gevoelens, zorgen en verdriet mee kunt delen. De keuze voor deze uitweg doet pijn en is onomkeerbaar. Dat maakt het zo onaf en rauw.
Zelf ben ik mijn dochter verloren in april van dit jaar. Ik leef met je mee... heel veel veel sterkte....
Dat zal altijd pijn blijven doen.
Het machteloze gevoel dat je niet meer hebt kunnen doen of beschermen, blijft.
De vraag "waarom?" zal blijven achtervolgen.
Misschien is dat ergens ook wel fijn om te weten?
De pijn die je voelt is de liefde en het gemis wat je voelt voor hem. E l k e dag. De mooie plek die hij heeft in je hart, wat nu zo zeer doet. Een stukje ziel van je dat gebroken is de dag dat hij overleed en is meegegaan met hem. Hij zal daardoor niet alleen zijn.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe ?
Ik heb hetzelfde meegemaakt niet al te lang geleden. Maar dan met mijn dochter.
Vervelend dat je ook geen brief hebt.
Hoe moet ik verder leven is een moeilijke vraag. Ik verwijt mijzelf ook van alles en nog wat.
Echter wat we mee maken is ook niet de standaard.
Sterkte in ieder geval, neem je tijd en niet te hard zijn voor je zelf.
Mijn moeder zei tegen mij, je bent dan voor je gevoel misschien niet een goede vader geweest.
Maar je bent zeker geen slechte vader geweest.
Gr Manaaa
♥️
Mijn zoon was 16. 3 Jaar geleden. Wel een afscheidsbriefje dat hij het leven niet meer aan kon. Heel slim, geliefd, niet gepest. Je gaat voor jezelf een verhaal in elkaar draaien om het te begrijpen,maar je weet het nooit zeker. Ik heb zijn telefoon en computer uitgeplozen, en zie niets,behalve 1 werkje voor school als hij 12 is, waarin hij schrijft graag onder de mensen te zijn, want als hij alleen is in de nacht, dan voelt hij zich minder. En het was Coronatijd.
Ik hoop dat lieve mensen om je heen naar je willen luisteren. Je verhaal 1000 keer vertellen. En misschien een lotgenotengroep om te voelen dat anderen in hetzelfde schuitje zitten. Dan voel je je misschien minder eenzaaam.
Wat verschrikkelijk en nog zo recent. Mijn ouders hebben twee zoons verloren aan zelfdoding. De 1 21 jaar, de ander 45 jaar. De eerste heeft niets achter gelaten, de tweede wel. En daarmee ben dus 2 broers kwijt. Het is denk ik het ergste wat je mee kunt maken, het verliezen van een kind. Je leven is voorgoed veranderd, zorg goed voor jezelf en je naasten. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe.
Wat heftig en zo kort geleden..
Voor jou moeilijk te bevatten zo uit het niets. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn het gemis blijft.
Wil je hel veel sterkte toewensen en kracht om dit verlies te dragen. Knuffs