Vader verloren als baby

Ik ben op zoek naar mensen die net als ik een ouder verloren zijn die ze niet gekend hebben, omdat ze zo jong waren toen het gebeurde. Bij mij is het inmiddels 35 jaar geleden dat mijn vader uit het leven stapte, en probeer ik om te gaan met de leegte die hij achterliet. Ik vind het lastig dat ik rouw om iemand die ik niet ken, en wanneer ik er met familieleden/ kennissen over praat, dan kunnen zij vertellen over wie en wat ze missen. Maar ik mis de man van de foto, ik mis het hebben van een vader, ik mis het weten waar ik vandaan kom, ik mis zo veel informatie. En ik baal er van dat ik een beeld moet vormen van hem op meningen van anderen. Het lukt me niet goed om het beeld te vullen van mijn vader, het lukt me niet om iets te voelen bij 'het hebben van een vader'. Voor mij is het een gat, ik heb hem onzichtbaar gemaakt, maar daarmee mezelf ook een beetje. 
Ik zou het fijn vinden om mensen te vinden die een zelfde soort situatie hebben. Is dit herkenbaar? Hoe gaan anderen hier mee om?