Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor nabestaanden na zelfdoding

Mijn grote broer

Wie weet helpt dit een beetje om mijn gedachtes op een rij te zetten..

Mijn grote broer van 37 heeft er eergister ervoor gekozen uit het leven te stappen. 

Ik heb 2 zoontjes van 0 en 3 en de beste partner ooit. Wij hebben een moeilijke tijd met de baby en eergister was een dagje voor ons 2en om eindelijk wat leuks te gaan doen. 

We hadden net wat gegeten en wouden gaan winkelen en in de 1e winkel kreeg ik te horen van mijn vrouw dat haar moeder een melding kreeg van een reanimatie app op het adres van mijn ouders waar mijn grote broer ook woont ivm een scheiding.

Wij bellen vervolgens mijn moeder op en neemt op met: paniek paniek help hij heeft zichzelf opgehangen.

Wij rennen vervolgens door de stad en racen naar huis, waar ik alle politie en ambulances zie. Een politievrouw verteld ons dat hij niet meer leeft en mijn ouders zitten in paniek op de grond en ik probeer hun te troosten. Ze hebben al zoveel meegemaakt. Mijn moeder heeft hem nog geprobeerd te reanimeren nadat ze hem naar beneden heeft gehaald.

Mijn broer is 2 keer gescheiden en heeft in het leger gediend in afghanistan. Hij heeft 3 kinderen achtergelaten. Hij was gewoon mijn grote stoere broer.. maar zijn hoofd zat te vol. Hij zag zijn kinderen niet en dit maakte hem zo gek. Hij woonde bij mijn ouders en daar ligt hij nu nog, voor mijn gevoel kan hij elk moment op staan en zeggen dat het een grap was.

Het doet zo ontzettend veel pijn, hij was altijd zo goed voor iedereen. Misschien te goed. 

We hadden nog zijn telefoon die hij kreeg via Defensie en via hun konden wij zijn telefoon aan krijgen. Ik ging daar als eerste doorheen, eerst zijn laatste afbeeldingen en toen zijn appjes. 

Hij had opnames naar zichzelf gestuurd een week geleden, dit vond ik wat gek en liep even naar buiten. Hij zei daar in "Ik hou van jullie allemaal, vergeet dat nooit." Dit is net vanmiddag gebeurd en ik brak hierdoor. Er stonden nog meer berichtjes in als "Er komen betere tijden aan geloof me" en zo nog 20 verschillende op verschillende dagen. Dit doet mij zo'n pijn, ik hoop dat het snel minder wordt want ik trek dit niet zo.

Ik speel die appjes de heletijd af om zijn stem te horen, ik ben echt kapot.

Bezig met laden...

3 Reacties

16 augustus 2025
Wat goed dat je hier je verhaal alvast deelt. Ik denk dat de meesten op deze community jouw situatie wel herkennen. Ik in ieder geval wel. De eerste periode was als een achtbaan en mijn gedachten gingen van hot naar her. Ongecontroleerd. En ongeloof ook zoals je zegt. Na verloop van tijd kwam de rust weer.

Voor nu wens ik je een heel mooi afscheid van je broer.

Groeten, Vincent
16 augustus 2025
Wat een verdriet, wat een ondraaglijke pijn, wat een verlies...
Mijn oprechte deelneming. Ik wens jullie veel sterkte.
Het leven is voorgoed verdeeld in "voor" en "na" voor iedereen die van hem hield en hem altijd zal herinneren.
Moge zijn nagedachtenis een zegen zijn.
15 augustus 2025
Oh wat heftig! En nog maar zo kort geleden…
Ik kan je geen wijze raad geven, het is vandaag 9 maanden geleden dat mijn kleine broertje ons heeft verlaten. Elke dag is 1 grote worsteling…en staat mijn leven totaal op z’n kop…
Heel veel sterkte en kracht gewenst