Hoe krijg ik weer zin om te leven
Mijn man is twee jaar geleden overleden aan zelfdoding. Ik ben 71 jaar en heb er afgelopen jaren alles aan gedaan om weer te gaan leven.
Maar hoewel er veel is waar ik dankbaar voor ben zoals lieve kinderen vrienden familie en een nieuwe vriend. Echt plezier kan ik niet meer vinden in het leven. Ik wil graag vooruit want hoewel ik snap dat rouwen tijd kost gaat mijn leven wel door. Het moeilijkst vind ik het intense gevoel van alleen zijn wat me vaak overvalt. Waar niets echt bij helpt. Ik ben benieuwd hoe het herstel proces bij anderen is verlopen. Groet van Jantina
Bezig met laden...
3 Reacties
Wat mij helpt is ondanks de donkere dagen het licht op te zoeken. Hier bedoel ik mee om ook activiteiten te doen die mij weer een beetje plezier geven. Voor mij is dat samen eten met vrienden, theater, marktjes te bezoeken enz enz. Ik merk ondanks de donkere dagen maakt dit minder zwaar. En merk steeds meer dat er ruimte is voor een lach. Ondanks het verlies. Ik wens je veel sterkte in deze dagen en ook een beetje licht. Veel liefde Anja
Allereerst wil ik u zeggen hoe ontzettend het mij spijt dat u in deze fase van uw leven uw man bent verloren en dan ook nog op deze manier.
Zelf heb ik mijn zoon verloren. Ik heb vaak gezegd dat het verliezen van een kind het allerergste is wat een mens kan overkomen, dat niets pijnlijker kan zijn. Maar terwijl ik uw bericht lees, besef ik dat het verliezen van een man met wie u een leven hebt gedeeld, niet minder zwaar moet zijn. In al die jaren werd hij immers niet alleen een deel van uw leven, maar ook uw andere helft.
Mijn zoon is nu al vijf jaar weg; dit jaar zullen wij voor de zesde keer Kerstmis zonder hem doorbrengen. Wat mij helpt, is dicht bij de mensen te zijn die mij het meest nabij zijn, en het besef dat ik een belangrijke rol speel in hun leven en dat niemand mij voor hen kan vervangen. Dat zijn mijn dochter, mijn kleinzoon en een paar van mijn allerbeste vrienden.
Het helpt mij ook om er voor hen te zijn: wanneer zij mijn hulp nodig hebben, sta ik voor hen klaar.
Daarnaast helpt het mij om te doen wat ik het allerliefste doe. Iedereen heeft iets wat hij of zij vroeger, in dat leven vóórdat het werd opgesplitst in een ‘voor’ en een ‘na’, heel graag deed. Voor mij zijn dat lezen, theater, concerten en klassieke muziek.
Ik dwing mezelf er nu bewust toe om veel meer te lezen, vaker naar het theater te gaan en naar festivals van klassieke muziek te reizen. Ik weet niet of dit mij redt van de gedachte om mijn jongen te volgen, maar ik weet wel dat het mij helpt om het hoofd boven water te houden.
Ik wens u warmte en licht, en dat u elke dag, al is het maar een heel klein beetje, zachte en tedere vreugde voor uw ziel mag vinden.
Veel liefs, Natalia
Mijn zoon heeft 1,5 geleden een zelfmoord gepleegd. Ik wist van zijn depressie en eigenlijk niet willen verder gaan met leven, maar ik had echt niet verwacht dat hij dat gaat toch doen. Eerste paar maanden was ik verdoofd en had gevoel dat wereld draait door maar mijn wereld is gestopt.
Mijn leven nu is voor en na zijn overlijden. Ik ben nog steeds in de verwerkingsproces en heb geaccepteerd dat hij nooit meer thuis komt. Wat mij een beetje helpt als ik heel slechte dagen heb, hard op zeggen dat het zijn keuze was niet de mijne. Dat hij nu rust hebt en ik moet verder hoe dan ook. Ik mis mijn jongen heel erg, maar mijn leven gaat door helaas zonder hem maar die gaat wel door. Feestdagen hakken hard in en voor mij en veel nabestaande is nu weer een heel zware periode die moeten wij allemaal doorheen.
Ik wens je heel veel sterke!
Groetjes,
Jenya