Niet gehoord maar niet gebroken

Gisteren en vandaag voel ik opnieuw de pijn van niet gehoord worden. Ik heb een lange weg afgelegd om mijn stem te laten horen, om de waarheid te delen, en om recht te zoeken voor wat mij is aangedaan. Maar na een moeizame strijd heeft de laatste stap – het gesprek over mijn klacht en bewijs – me weer teleurgesteld. Er werd gezegd dat er geen bewijs is, dat ik degene ben die lastigvalt, en dat ik het moet loslaten. Het voelde alsof alles wat ik heb doorgemaakt, werd weggewuifd, alsof mijn waarheid er niet toe doet.

Het doet pijn. Zo intens veel pijn. Niet alleen door wat er is gebeurd, maar ook door hoe keer op keer mijn stem niet erkend wordt. Het voelt alsof ik tegen een muur praat, alsof mijn waarheid onder een tapijt wordt geveegd.

Maar één ding weet ik zeker: dit verandert niets aan de waarheid. Dit verandert niets aan wat ik heb meegemaakt, aan wat ik voel, en aan de kracht die ik heb opgebouwd door alles heen.

Ik ben hier nog steeds. Ondanks de pijn, ondanks de teleurstellingen, ondanks het gevoel van onrecht. En dat betekent dat ik sterk ben. Het betekent dat ik ondanks alles, keer op keer, blijf opstaan.

Misschien word ik niet gehoord door de mensen van wie ik het zo graag wil. Maar ik weet dat mijn waarheid waarde heeft. Ik weet dat ik mezelf elke dag blijf beschermen, blijf vechten, blijf ademen – en dát is kracht.

Ik weet dat ik dagenlang of zelfs weken lang neerslachtig ga voelen. Ik wordt weer gezogen naar het moment toen ik een jongen meisje was. Ik vergeef en vergeet niemand die mij hierin ooit aan de kant gegooid heeft.

Aan iedereen die dit leest en zich ook niet gehoord voelt: ik wil dat je weet dat jouw waarheid belangrijk is. Het maakt niet uit hoeveel mensen je proberen te sussen, stil te krijgen, of te laten twijfelen aan jezelf – jij weet wat echt is. En dat is genoeg. Voor nu probeer ik dit verlies te verwerken. Maar wat ik niet zal verliezen, is mijn geloof in mezelf en de hoop dat er altijd licht is, zelfs na de donkerste momenten. We zijn sterker dan we denken. En dat zullen we blijven, samen.