Gevoel dat ik weer opnieuw door het verwerkingsproces heen moet gaan
Daar ben ik weer. Ik heb een poosje geleden een verhaal gepost over misbruik wat ik heb meegemaakt in een vriendengroep.
Mijn relatie is 2 maanden terug uitgegaan. Natuurlijk voel ik me daar slecht door, maar ik merk dat door wat ik heb meegemaakt, mijn lichaam zich weer op slot zet. Bij het idee van weer intiem zijn met iemand, voel ik weerstand me opnieuw open te stellen en me veilig te gaan voelen.
Ik voel me weer kwetsbaarder en wat angstig door het gevoel dat ik deze gevoelens weer moet overkomen. Het is iets wat heel actief in je hoofd kan spelen na zo'n gebeurtenis, ook al kan dat na relativeren wellicht weer verdwijnen. Ik denk meer aan de periode van mijn misbruik omdat het een eng idee is uiteindelijk iemand nieuws te gaan vertrouwen. Ik merk dat ik bang ben om weer ''misbruikt'' te worden, omdat ik ZELF in een nieuwe situatie misschien geen nee durf te zeggen. Het klinkt misschien stom omdat ik het zou kunnen sturen door ja of nee te zeggen, vandaar de misbruik tussen aanhalingstekens, maar dat is een stap in het verwerkingsproces wat blijkbaar nog niet helemaal goed is afgerond en nu pas achter kom. Dit omdat ik me in mijn relatie wél enorm veilig voelde en voelde dat ik alles kon zegen, ook nee en dat was dan goed. Het idee dat ik misschien geen nee durf te zeggen moet ik de baas worden, want het is heel normaal om nee te zeggen.
Zijn er andere mensen die dit hebben ervaren? En hoe gaan jullie er mee om?
1 Reactie
Bedankt voor jouw open berichtje hier op de community. Ik heb net ook je vorige bericht gelezen en wat ontzettend naar wat je hebt meegemaakt binnen jouw vriendengroep en dat hij doet alsof er niks gebeurd is. Super dapper dat je het inmiddels aan een vriendin hebt kunnen vertellen.
Wat verdrietig dat je relatie recent is uitgegaan. Ik herken me wel in wat je schrijft dat het heel eng voelt om weer opnieuw met "iemand nieuws" intiem te zijn. Ik was zelf vrijgezel toen ik in therapie ging en vond het toen ook een heel moeilijk en onvoorstelbaar idee dat ik ooit weer een relatie zou hebben en dan weer seks zou "moeten" hebben en ik zag er ook tegenop om dat wat er was gebeurd met een nieuwe partner te delen.
Wat ik vooral wil zeggen: neem je tijd!
Tijd voor verwerking en ook tijd om weer te verbinden met je eigen lichaam.
Ik heb veel gewerkt aan vergeving van mezelf d.m.v. bijvoorbeeld meditaties en ook elke ochtend als ik opstond uit bed even mijn hand op mijn hart gelegd en ingecheckt bij mezelf:
"Wat voel ik allemaal?" "welke gedachten zijn er?" "welke emoties zijn er?" "wat wil ik wel en wat wil ik juist niet vandaag? "Wat zijn vandaag mijn grenzen?"en dit heb ik elke dag in een dagboekje opgeschreven.
Zo leerde ik om eerst weer te verbinden met mijn eigen lijf voordat ik me lichamelijk weer kon verbinden met een ander en om te weten waar mijn grenzen liggen (niet alleen op seksueel vlak maar eigenlijk bij allerlei dingen die op een dag voorkomen en om bijvoorbeeld te leren om vaker nee te zeggen als je iets eigenlijk niet wilt).
Toen ik voor het eerst weer met iemand ging daten heb ik al vrij snel verteld dat er in het verleden wel eens dingen waren gebeurd wat achteraf gezien echt niet oke was en waar ik enorm mijn grens over was gegaan. Ik heb toen niet veel details verteld (had ik toen geen zin in), maar zo wist hij wel al een beetje dat ik het belangrijk vond om rustig aan te doen en om bij elkaar in te checken en consent te vragen.
Nu heb ik sinds een half jaar een nieuwe relatie en ook hier heb ik het weer vrij snel verteld. Dit keer wel meer in detail en ook over mijn therapie verteld. Hij reageerde juist heel lief en respectvol en door er open over te zijn deed hij juist nog meer zijn best om rustig en lief met me om te gaan.
Mijn tips zijn dus vooral: neem je tijd om te verwerken wat er is gebeurd en ook om weer in contact te komen met jouw lijf en jouw emoties. Je hoeft niets overhaast te doen (ik ben 7 jaar single geweest) en nee zeggen mag altijd! Ook al is het lastig: er over delen helpt echt.
Als de angst en de onveilige gevoelens blijven aanhouden zou ik je adviseren om contact op te nemen met de huisarts en te vragen of je eens kunt praten met een psycholoog of praktijkondersteuner. Zij kunnen je helpen om van die nare gevoelens als angst en verdriet af te komen!
Ik wens je heel veel sterkte en liefs,
Iris