Overdrijf ik, zoek ik er teveel achter? Of niet?

Hey mensen,
Mijn ex en ik hadden een nare relatie. (Huiselijk geweld, licht fysiek geweld naar dochter, emotioneel en seksueel naar mij)

We hebben een dochter van 2 jaar. Er is veel betrokken, Veilig Thuis, ik heb aangiftes gedaan etc. Maar veel dingen door de heftige situatie nu verdrongen en niet direct verteld omdat er veel op mij af kwam en er ook loyaliteit/liefde is natuurlijk. Nu zijn mij dingen opgevallen.

Hij leek altijd een soort obsessie te hebben voor billen. Hij had het ook over mijne, maar ook over die van andere vrouwen. Of bijv van mijn zus.

Hij maakte ook opmerkingen over onze dochter, hij zei tegen haar ‘je hebt een grote kont net als mama’, of gewoon ‘grote kont’, hij deed vaak veel speelse tikjes geven, erop slaan/trommelen, eigenlijk wel dagelijks. Die fixatie is eigenlijk al vanaf baby zijn.

En soms gaf mij dit kriebels, maar in wou geen ‘spoken ‘ zien.

Mijn aangifte tegen hem is over verkrachting naar mij voor en tijdens het huwelijk, dus hij heeft sowieso al wel ‘problemen’ op dit vlak.

Echter ben ik bang als ik dit nu nog ga delen met instanties dat het aan zou komen als ongeloofwaardig, modder gooien. En ik vroeg me ook af in welke hoedanigheid het echt heel ‘erg’ of overschrijdend van hem was, of als ik nu inderdaad overdrijf. Het is namelijk ook wel wat om te zeggen over iemand. Vooral zonder bewijs.

Ik had bijv een idee dat hij mij vergiftigde, omdat ik altijd ziek was als hij kookte, hij dat helemaal in controle ging houden en bijv tijdens het eten als er een keer mensen mee eten en ik ergens anders zat dan normaal helemaal de borden ging omhulselen enzo, het was allemaal heel gek. Maar hier heb ik naat even kort bij mijn huisarts (die er niks mee kon) niet over verteld, omdat ik niet bewijsloos op een soort ‘paranoia’ gevoelens en ideeën dingen wil gaan roepen. 
En dat voel ik in dese situatie ook