Moeder van beschadigde dochter
Hi, Ik ben moeder van een beschadigde dochter. Wij gaan met het gezin sinds maart, waar uit een EMDR sessie bij mijn dochter van 14 naar boven kwam dat zij al een jaar met een geheim loopt waarin zij seksueel en geestelijk mishandeld is door een oudere jongen uit de wijk, door een hele pittige periode die ons gebroken heeft maar ook tegelijk langzaam sterker maakt. Met de nodige therapie voor zowel onszelf als voor haar slepen wij onszelf en elkaar er door heen. Het gaat met vallen en opstaan en zijn er nog lang niet maar het gaat goed komen met ons, onze liefde voor elkaar overwint het.
onze dochter heeft vrij snel verslag gelegd bij de afdeling zeden, daar ligt het doceer in de vrieskist omdat zij nog geen aangifte wil doen omdat de paniek en angsten toesloegen. Het advies van haar therapeuten was om herstel en rust voor op te stellen voor onze dochter, dat is nu het belangrijkste. Zij bepaald wat er gaat gebeuren en wanneer en of er nog aangifte gedaan gaat worden.
Ondertussen moeten wij als ouders onze emoties de baas blijven en haar herstel voorop stelen, dit valt ons soms echt zwaar en daardoor hebben ook wij hulp gezocht. Toch heb ik als moeder het gevoel dat er meer hulp nodig is, en met name voor mijn man, de vader van het slachtoffer. Een wandelende 'bom die hier rond loopt' zeg maar. Trots op hem dat hij zich weet te beheersen en zo'n rekening houd met mij en onze dochter maar oh wat kan hij toch meer hulp gebruiken hier in. En ik ben op zoek naar die juiste hulp.
Wij als ouders merken dat wij behoefte hebben om met lotgenoten te praten, met ouders die dit ook is overkomen en om face tot face met hun te praten over waar hun tegenaan lopen en hoe zij om gaan met bepaalde dingen.
Nu blijkt het nogal lastig om zo’n soort groep te vinden, er is veel online maar weinig in groepsverband op face tot face gebied.
Weet iemand uit die groep wat handvaten toe te rijken?
Liefs een moeder die haar dochter en haar man zo goed en zo kwaad mogelijk probeert te begeleiden in deze pittige periode.
en ondertussen ook zelf de rust probeert te houden en voor haarzelf probeert te zorgen.
8 Reacties
Mijn ouders is het zelfde overkomen, ik heb de pijn en verdriet ook in hun ogen gezien op de dag dat ik het hun vertelde.
Ik hoop dat jullie de moed kunnen verzamelen om ook EMDR of therapie te zoeken. Mijn moeder heeft EMDR gedaan omdat zei zelf was getraumatiseerd over mijn verhaal. Om jullie meisje verder te kunnen helpen moeten jullie ook in orde zijn, als jullie er zelf mee kunnen dealen, gaat dit haar helpen! Ik spreek zeker uit ervaring.
Mijn moeder ging in therapie, en leerde hoe ze hiermee om moest gaan en het heeft mij zoveel geholpen.
Het enige wat jullie voor haar kunnen doen is haar steunen en helpen in de manier dat jullie kunnen. Maar jullie kunnen dat niet als hullie ook niet aan jullue zelf denken. Houd daar rekening mee!
Jullie is alle geluk op de wereld toegewenst en ik hoop voor jullie en jullie meisje dat jullie hier mee kunnen dealen.
Het is zo fijn om te horen dat ze dit vertrouwen in jullie heeft gehad om jullie het te vertellen!
Jullie mogen julliezelf als goeie ouders benoemen.
❤️
Ik heb heel veel aan jouw verhaal. Het sterkt me enorm ?
Ook al is onze situatie anders, de gevoelens zijn zo herkenbaar.
Ik kan alleen maar aansluiten bij wat Edwin schrijft.
De gevoelens en het proces van jouw dochter zijn leidend.
En wat doen jullie dat goed! Haar steunen en liefdevol opvangen
Maar tegelijk heb jij ook te dealen met wat deze situatie bij jullie doet.
De impact is immens.
Ik heb zelf therapie en ook emdr gehad (met name voor mijn woede)
Neem.jouw eigen gevoel serieus. Je kan aan je eigen dochter laten zien, dat jullie ook goed voor jezelf zorgen.
Zoek hulp en zoek mensen om je heen.
Ik heb ook ontzettend lopen zoeken naar lotgenoten, liefst in een groep. Maar helaas, via slachtofferhulp is dat niet gelukt.
Een tip: het boek Dicht bij huis, van Iva Bicanic/Richard Korver (hoe steun je een kind na sexueel misbruik)
Dat gaf mij veel (h)erkenning
Dat je man een wandelende bom is, snap ik ook heel erg. Ik zwoor ooit dat wat mij overkomen is, nooit in mijn gezin zou mogen gebeuren. En dan ineens heeft, in mijn geval, mijn dochter een eerste vriendje die geen "nee" kan of wil horen en is een eerste ervaring er een die er nooit had mogen zijn. Ik was toen, net als je man, een tikkende tijdbom. Met gedachten als 'ik zal hem, ik doe hem wat aan.. etc'. Gelukkig heb ik mijn dochter leidend gemaakt en geluisterd wat zij wilde. Mijn eigen emoties toch even opzij gezet om haar te helpen en te steunen zoals jullie doen. En dat is de juiste keuze. Wel heb ik zelf een aantal gesprekken gehad om mijn gevoel en emotie een plek te geven en te kanaliseren. Dat is wat de jongeren ook van ons als volwassenen mogen verwachten vind ik. Dat wij hen voorop stellen. Ik hoop dat je man die hulp vindt.
En dan rijst bij mij toch de vraag "en wat is er voor jou moeder". Ik denk tussen de regels door te lezen dat jij de stabiele factor bent, de steun en de rock waarop iedereen kan leunen. En dat siert je enorm. Maar ik hoop dat je ook de tijd en ruimte krijgt en vooral ook neemt om je eigen emoties een kans te geven.
Ik weet helaas niet van lotgenoten op dit terrein. Je zou eens kunnen informeren bij Slachtofferhulp telefonisch. Zij kunnen je precies vertellen welke opties er zijn. Ik bied aan dat je met vragen gerust met me kunt schakelen, dat mag ook via een privé bericht.
Hou vol met jullie dochter en bén er voor haar, maar vergeet niet ook heel goed voor jezelf te zorgen. Ik weet uit eigen ervaring dat je door deze verschrikkelijke periode kunt komen. Dat die nooit vergeten wordt, maar wel een plek krijgt in het geheugen, zonder trauma en stress. Mijn dochter vergaat het goed, die is gelukkig met zichzelf en met haar relatie. En dan zul je haar ook niet meer typeren als een beschadigde dochter, maar een met een (verwerkt) verleden. En dat wens ik voor jouw dochter ook.
Groetjes, Edwin
Wat vindt je zo lief?